του Ηλία Φραγκούλη

Εξακολουθώ να θεωρώ κακό σινεμά εκείνο το οποίο σου πλασάρεται ως… κάτι άλλο από αυτό που είναι. Οι «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» δεν ήταν κακό σινεμά. Ήταν ένα κακογραμμένο βιβλίο λαϊκής κατανάλωσης για γυναίκες που αναζητούν τη σεξουαλική φαντασίωση, προσγειωμένες σε έναν ανέραστο (ή εξαντλημένο από ερωτισμό) βίο. Η κινηματογραφική του μεταφορά έγινε με τα πιο σωστά συστατικά και το φιλμικό αποτέλεσμα θα έπρεπε να το (υπο)δεχτούμε περισσότερο ευπρόσδεκτα από το στερεοτυπικό του… σφιχτόκωλου κριτικού που ενοχλείται από τον «λαϊκισμό» και κράζει κοροϊδευτικά. Διότι κάπου στο βάθος του έργου υπήρχε ένα «μήνυμα» που τείνουμε να παραγνωρίζουμε: ακόμη και η light πορνογραφία πρέπει να υπάρχει και να γίνεται κοινωνικά αποδεκτή, ειδικά σε μια περίοδο οπισθοδρόμησης και έξαρσης του συντηρητισμού. Χωρίς να εννοώ ότι το πρώτο μέρος των «Πενήντα Αποχρώσεων» αποτέλεσε κάτι το επαναστατικό για το είδος του ερωτικού σινεμά, τολμώ να πω ότι, στο πλαίσιο της mainstream χολιγουντιανής παραγωγής, είχε τη χρησιμότητα της υπενθύμισης της ύπαρξης (και της απεικόνισης) του σεξ στη μεγάλη οθόνη.

Οι «Πενήντα Πιο Σκοτεινές Αποχρώσεις του Γκρι» είναι το αναγκαίο… sequel, μιας και τα βιβλία είναι τρία, και εξελίσσει τη ρομαντική ιστορία ανάμεσα στον Κρίστιαν και την Αναστέιζια, που κάνει την «αβαρία» και επιστρέφει κοντά του, ακόμη και ως συγκάτοικος (!), με εκείνον να «θεραπεύεται» όλο και περισσότερο από τον εθισμό του στο βίαιο σεξ και το αυταρχικό role-playing, απόρροια της κακοποίησης που είχε υποστεί στην παιδική του ηλικία. Η σχέση προχωρά με προσανατολισμό ισότητας μεταξύ τους, αν και εκείνος την ξεπερνά πάντοτε (ως το ισχυρότερο φύλο, ως εισοδηματίας και ως «οδηγός» στις σεξουαλικές τους στάσεις), με εκείνη να αναγνωρίζει την τμηματική «τιθάσευσή» του για χάρη τού έρωτα και της συντροφικότητας που έχει ανάγκη στη ζωή του.

Λιγότερο kinky από το πρώτο φιλμ, οι «Πιο Σκοτεινές Αποχρώσεις» δεν χαρίζονται σε σκηνές ερωτικών περιπτύξεων, που και περισσότερες είναι και (ελαφρώς) πιο αποκαλυπτικές, ενδεχομένως και καυλωτικές για ένα πιο νεανικό ή λιγότερο… έμπειρο κοινό. Λογικά, θα γίνεται… της τρελής «γαλαρίας» στα multiplex, και αυτό εν μέρει αποτελεί μια δυσάρεστη ένδειξη του συντηρητισμού των θεατών που βρίσκονται σε «δύσκολη» ή αμήχανη θέση και χλευάζουν κάτι που κατά βάθος ντρέπονται ή δεν τολμούν να ζη(τή)σουν και να χαρούν εκεί έξω. Είναι το κοινό που δεν διστάζει να ζητωκραυγάζει στα σινεμά παρακολουθώντας διαμελισμούς, σαδιστική βία και ξυλοδαρμούς, συχνά με αποδέκτες που αδυνατούν να αντισταθούν ή να αμυνθούν για την ασφάλειά τους…

Εκτός του (κοριτσίστικα αρεστού) αισθηματικού μέρους και του ποσοτικά αυξημένου σεξ, το φιλμ επιχειρεί να δραματοποιήσει κάπως εντονότερα τη δράση του franchise, επιχειρώντας να πλησιάσει το παρελθόν τού κυρίου Γκρέι, με υποπλοκές που φέρνουν στο φως νέους χαρακτήρες, κυρίως γένους θηλυκού, με στόχο την απομάκρυνση της Αναστέιζια από τη ζωή του. Το «συμβολικό» casting της Κιμ Μπέισινγκερ εδώ μας κλείνει το μάτι νοσταλγικά, αλλά είναι άπειρες και δυσβάσταχτες οι… εβδομάδες που έχουν περάσει από τα 80’s μέχρι σήμερα για να πιάσει τόπο η αναφορά, ενώ το δεύτερο κρούσμα μιας πρώην «σκλάβας» του Κρίστιαν, με το ζόρι επιχειρεί να προσθέσει κάτι το θριλερικό στην πλοκή. Κοινώς, όταν η ταινία δεν πέφτει στο κρεβάτι και επιχειρεί να πάρει τον εαυτό της λίγο… σοβαρότερα από τα όρια της popcorn διασκέδασης, οδηγείται σε «σαπουνοπερικά» κρεσέντο και campy υπερβολές που απουσίαζαν από το πρώτο μέρος (σε τέτοιο βαθμό, έστω).

Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών εξακολουθεί να έχει μια κάποια χημεία στην οθόνη, χωρίς να υφίστανται μεγάλες απαιτήσεις υποκριτικής, το συνοδευτικό soundtrack είναι θλιβερά… σημερινό (δεν θυμάμαι τη μουσική βιομηχανία σε μεγαλύτερη κατάντια καλλιτεχνικά), το δραματικό σασπένς του επεισοδίου με το αεροπλάνο… αυτο-ακυρώνεται με τον τρόπο που ολοκληρώνεται και το φινάλε βρίσκει τους δύο ήρωες αντιμέτωπους με κινδύνους που θα παρακολουθήσουμε του χρόνου στο τρίτο μέρος, το «Fifty Shades Freed». Είναι κάπως (άθελά τους) χιουμοριστική η ένθεση ενός teaser αυτής της συνέχειας στα end credits, λες και επρόκειτο για τηλεοπτικό επεισόδιο που θα συνεχιστεί την ερχόμενη Πέμπτη! Επειδή, λοιπόν, το φιλμ θα αργήσει, εντοπίστε το πλησιέστερο εσωρουχάδικο ή sex shop για να καταναλώσετε… φαντασιώσεις. Και προσοχή με τις… μπάλες, έτσι;