του Ηλία Φραγκούλη

Ένα από τα λιγότερο λαμπερά ή επιτυχημένα franchises από τον κατάλογο των comics της Marvel, το «Fantastic Four», επιχειρεί ένα γενικότερο… «ρεκτιφιέ» και δέκα χρόνια μετά την original κινηματογραφική του μεταφορά, συστήνεται εκ νέου στο κοινό, με την ελπίδα για… ακόμη περισσότερα sequels. Το αποτέλεσμα ίσως υστερεί σε σχέση με το φιλμ του 2005, τουλάχιστον στον τομέα της δράσης, κι όμως… δεν είναι αυτό το βασικότερο πρόβλημα εδώ! Η ταινία του Τζος Τρανκ μοιάζει περισσότερο με τηλεοπτικό πιλότο παρά με προϊόν που προορίζεται για την κινηματογραφική φυγή στη μεγάλη οθόνη. Και το δεύτερο επεισόδιο (εεε… sequel ήθελα να πω) είναι προγραμματισμένο για το 2017. Σχεδόν αστείο, έτσι;

Τούτο το «Fantastic Four» αποφασίζει να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην ανθρώπινη, φυσιολογική υπόσταση των ηρώων του, ταυτόχρονα με τη διαδικασία κατασκευής αυτής της «μαύρης τρύπας» που σε ταξιδεύει στο σύμπαν, δίχως να κατανοεί τους απλούστερους κινηματογραφικούς κανόνες αφήγησης και «μοιράσματος» του φιλμικού χρόνου. Έτσι, λοιπόν, κυριολεκτικά μοιάζει με το πρώτο επεισόδιο μιας φιλόδοξης σειράς φαντασίας, η οποία δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια πρώτη γνωριμία – ανάλυση των χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων, επιφυλάσσοντας για το φινάλε και μια – στερεοτυπική – σκηνή πάλης καλών εναντίον κακού, με κάποια επιπλέον ποσότητα οπτικών εφέ. Τώρα, επειδή όλο αυτό το κομμάτι της κλιμάκωσης, μαζί με την πρώτη επίσκεψη στον φανταστικό τόπο τής υπερ-δυνατής πράσινης, φωσφορούχας «γλίτσας», μου θύμισε κάτι από «Green Lantern» (2011), δεν το λες και θετικό…

Το κομμάτι μετά την έκρηξη, που προκαλεί και τη μετάλλαξη των φανταστικών μας ηρώων, φλερτάρει μάλλον ξεδιάντροπα με σεκάνς από την εκπαίδευση και τη μελέτη των «X-Men», δίχως να αλλάζει ποτέ τους τόνους ολόκληρου του φιλμ προς μια κατεύθυνση γοργότερης δράσης. Η σκηνοθεσία του Τρανκ («Το Χρονικό») είναι ξεκάθαρα διεκπεραιωτική, άτολμη και δηλώνεται ανεπίσημα ως εκτέλεση «παραγγελιάς». Δεν υπάρχει ούτε όραμα, ούτε και κάτι αξιομνημόνευτο στο αποτέλεσμα (το οποίο οι fans του comic έχουν προδικάσει εδώ και αρκετό καιρό για ποικίλους, μάλλον εξωκινηματογραφικούς λόγους, όπως η… μελαψή «μετάλλαξη» του Τζόνι Στορμ!).

Το «Fantastic Four» δεν είναι ακριβώς μια… β΄ κατηγορίας ταινία από το κομιξικό σύμπαν της Marvel. Απλά, μοιάζει με «πτωχό συγγενή» κυρίως ως προς τις διαστάσεις αυτού που σου προσφέρει. Κι όταν αυτές οι διαστάσεις φέρνουν περισσότερο σε τηλεοπτικές ίντσες, έστω και με καλύτερα εφέ, η απόφαση στο αν αξίζει να πληρώσεις για κάτι τέτοιο έχει σχεδόν παρθεί προτού κάνεις πως ακουμπάς το πορτοφόλι σου…