FreeCinema

Follow us

ΣΤΑ ΑΚΡΑ (2022)

(EN LOS MÁRGENES)

  • ΕΙΔΟΣ: Κοινωνικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χουάν Ντιέγο Μπότο
  • ΚΑΣΤ: Πενέλοπε Κρουζ, Λουίς Τοσάρ, Κριστιάν Τσέκα, Αντέλφα Κάλβο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 105'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Στη Μαδρίτη του σήμερα, μια σειρά από παράλληλες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων συναντιούνται υπό τη φρικτή συνθήκη των εξώσεων από κατοικίες οι οποίες βγαίνουν σε πλειστηριασμούς.

Ως γνωστόν, καθόλου δεν υποστηρίζω το σινεμά του ανθρωπισμού και… της μιζέριας. Το συγκεκριμένο genre μαστίζεται (συχνότατα) από μελοδραματικές κορώνες και πολιτικές ντουντούκας που δεν τιμούν πραγματικά το κοινωνικό μήνυμα του εκάστοτε φιλμ. Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Αργεντίνος Χουάν Ντιέγο Μπότο (με μεγαλύτερη φιλμογραφία ως ηθοποιός) καταφέρνει να μην πέσει στις στερεοτυπικές παγίδες που κάνουν το συγκεκριμένο είδος να δείχνει τόσο «στρατευμένο», καθώς δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την επίτευξη ενός αφηγηματικού ρυθμού που αγγίζει τις… θριλερικές εντάσεις!

Από τη μία έχουμε έναν ακτιβιστή δικηγόρο, ο οποίος έχει διπλή «αγγαρεία» μέσα σε μια μέρα: να πάει με το αμάξι του τον θετό του γιο μέχρι το σχολείο, ώστε να προλάβει να φύγει για μια πολυπόθητη εκδρομή, και να φροντίσει να είναι στην ώρα του για το rendezvous της εγκυμονούσας συντρόφου του με τον γυναικολόγο της. Τα πάντα θα βγουν εκτός προγράμματος, όταν η Πρόνοια χωρίσει ένα ανήλικο κοριτσάκι από την πρόσφυγα μητέρα του και πελάτισσα του πρώτου, αναγκάζοντάς τον να παρατήσει κάθε άλλη προτεραιότητα και να μπλέξει σ’ έναν κυριολεκτικό μαραθώνιο για να εντοπίσει τα ίχνη της τελευταίας. Από την άλλη έχουμε μια βιοπαλαίστρια σύζυγο και μάνα ανηλίκου, η οποία βλέπει με τρόμο τις ώρες να περνούν και δεν ξέρει πως θα καταφέρει να μην βρεθεί ξεσπιτωμένη λόγω χρέους την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας τις βίαιες πρακτικές της Αστυνομίας που ακολουθεί κατά γράμμα τις αντιλαϊκές εντολές της ευρωπαϊκής πολιτικής. Κάπου ανάμεσά τους, ένας ευκαιριακός εργάτης που κάνει τα πάντα για να βγάλει ένα μεροκάματο, αποφεύγει την επικοινωνία με τη δική του μάνα η οποία τον αναζητά διακαώς, μα εκείνος ντρέπεται να της μιλήσει από το βάρος της ευθύνης της οικονομικής κατάρρευσης που προκάλεσε στην οικογένειά του.

Αντικειμενικά, το θέαμα του «Στα Άκρα» είναι ψυχολογικά δυσβάσταχτο. Το φιλμ παρουσιάζει μια εικόνα που έζησε έντονα η Ισπανία τα τελευταία χρόνια και, εσχάτως, χτυπά και τη δική μας πόρτα, με τους πλειστηριασμούς να κρέμονται σαν τη λαιμητόμο πάνω από εκατοντάδες χιλιάδες πρώτες κατοικίες. Η σκηνοθετική γραμμή του Μπότο είναι ωμή, σαφώς συναισθηματική, ευτυχώς όμως όχι και τόσο ακραία, καθώς αποφεύγει δύο βασικές «συμπληγάδες»: την έμφαση στο να «χρωματίζει» πολιτικά την κριτική του στα δρώμενα και τις σπαραξικάρδιες κορυφώσεις σε σεκάνς όπου το δράμα «φωνάζει» από μόνο του. Δίπλα σε αυτές τις επιτυχίες, η «τρεχάλα» του καταστασιακού στις παράλληλες ιστορίες του σεναρίου περισσότερο εξυπηρετεί το σασπένς παρά το μελόδραμα, δίνοντας μια επιπλέον τίμια φιλμική βαρύτητα στα όσα μοιράζεται ο θεατής με τους ήρωες της ταινίας.

Αν κάτι με έκανε να «κλωτσάω» παρακολουθώντας το «Στα Άκρα», αυτό ήταν η απουσία μιας «αχτίδας φωτός» από την ιστορία, ενός θετικού αντίβαρου στο σύνολο του δράματος, για να υπάρχει μια κάποια ισορροπία αντιπρότασης βιωσιμότητας, ένα ψήγμα του τύπου «η ζωή συνεχίζεται», βρε αδελφέ! Όχι ότι το σινεμά οφείλει απαραίτητα να παρέχει στο κοινό (και) μια πλαστή νότα αισιοδοξίας, αλλά φορτώνοντας ένα έργο με τόσο σκληρές δόσεις πίκρας και απόγνωσης, περισσότερο σε… φεστιβαλικές διοργανώσεις καταλήγεις ν’ απευθύνεσαι και όχι σε συνειδήσεις απλών ανθρώπων (ασχέτως ταξικής ταυτότητας), των οποίων τα πόδια πατούν κανονικά στο έδαφος (και την πραγματικότητα). Στα θετικά του φιλμ, πάντως, μετρά και η παρουσία ενός σωστά καθοδηγημένου καστ, με τον Λουίς Τοσάρ σε διαρκή και νευρώδη κίνηση και την Πενέλοπε Κρουζ σε μία άξια χαμηλότονη (αν και κουρελιασμένη ψυχικά) ερμηνεία, από τις καλύτερες της καριέρας της.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Εκεί που νομίζεις ότι θα πέσει με φόρα στην υπερβολή, το σκέφτεσαι σε ρεαλιστικό επίπεδο και… σου σφίγγεται το στομάχι. Το timing για θερινό σινεμά δεν είναι ακριβώς σωστό, αλλά το timing με την επικαιρότητα στον κόσμο που ζούμε είναι συνταρακτικό. Προσφέρεται για ένα είδος κοινωνικής αφύπνισης. Και, επιτέλους, mainstream αφηγηματικό σινεμά με ασφυκτικό ρυθμό και ουχί τη μανιέρα ατονίας ενός Κεν Λόουτς (το είπα και ησύχασα!).


MORE REVIEWS

ΝΑ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ

Η Μισέλ και ο Άλεν είναι τόσο ερωτευμένοι που σκέφτονται σοβαρά τον γάμο και θέλουν να το ανακοινώσουν στους γονείς τους. Το κάλεσμα για δείπνο γίνεται, αλλά οι τελευταίοι θα βρεθούν προ… δυσάρεστων εκπλήξεων!

MASTER GARDENER

Μοναχικός άνδρας με εγκληματικό παρελθόν εργάζεται ως κηπουρός σε έπαυλη πλούσιας κυρίας. Η άφιξη ανιψιάς της εργοδότριας, η οποία επιχειρεί να ξεφύγει από «κακές παρέες» μαθαίνοντας πλάι του τη δουλειά, θα του ξυπνήσει πάθη που πίστευε πως είχε αφήσει πίσω του οριστικά.

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΡΩΪΝΟ

Έχοντας έναν σοβαρά άρρωστο πατέρα να φροντίσει και μία μικρή κόρη να μεγαλώσει, η Σαντρά έχει ξεχάσει τι θα πει ερωτική ζωή. Η τυχαία συνάντηση με παλιό της φίλο δείχνει να λειτουργεί σαν βάλσαμο για τον άδειο αισθηματικό της κόσμο, όμως, για τα προβλήματα υγείας, δυστυχώς, δεν προβλέπονται ανάλογα εύκολες λύσεις.

MAFIA MAMMA

Η ξαφνική είδηση του θανάτου του παππού της θα οδηγήσει την Κριστίν Μπαλμπάνο στα πάτρια ιταλικά εδάφη, για ν’ ανακαλύψει πως ο μακαρίτης ήταν ένας μεγαλομαφιόζος με φαμίλια της οποίας τις υποχρεώσεις μόλις «κληρονόμησε»!

BLACK STONE

«Αγνοούμενος» δημόσιος υπάλληλος αναζητείται από τη μάνα του και τον ΑμεΑ αδελφό του, ενώ στα πόδια τους τριγυρνά ένα συνεργείο που κινηματογραφεί τα πάντα… χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις! Στην όλη «παρέα» θα προστεθεί κι ένας μαύρος οδηγός ΤΑΧΙ με περίσσια ανθρωπιά, ο οποίος αποδεικνύεται πιο καπάτσος στις έρευνες.