FreeCinema

Follow us

ΟΝΕΙΡΟΜΠΕΛΑΔΕΣ (2020)

(DRØMMEBYGGERNE)

  • ΕΙΔΟΣ: Animation
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κιμ Χάγκεν Γένσεν, Τόνι Ζινκ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 81'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Ένα κορίτσι πρόκειται σύντομα ν’ ανακαλύψει πως έχει τη δύναμη να παρεμβαίνει στα όνειρα και να τ’ αλλάζει. Όταν προσπαθήσει να τιθασεύσει αυτό της το χάρισμα για χάρη της οικογένειάς της, θα συνειδητοποιήσει πως κάποια πράγματα είναι καλύτερο να τ’ αφήνουμε στην ησυχία τους.

Δανέζικο animation που εκ πρώτης (και εκ δεύτερης) όψεως Pixar-ίζει επικίνδυνα και στην πορεία αποδεικνύεται (έτσι κι αλλιώς) κλασικός, φτωχός συγγενής με περιεχόμενο, μάλιστα, αντιγραμμένο σχεδόν από την ταινία – σταθμό του διάσημου studio, «Τα Μυαλά που Κουβαλάς», με κάμποσες ύποπτες σκόρπιες ιδέες τριγύρω, αρκετές ώστε να σε κάνουν να πιστέψεις πως πράγματι τούτοι εδώ οι «Ονειρομπελάδες» είναι περισσότερο… μπελάς, παρά όνειρο.

Έχοντας εγκαταλειφθεί σε μικρή ηλικία από τη μητέρα της, η οποία επέλεξε ν’ ακολουθήσει το όνειρό της και να γίνει τραγουδίστρια, η Μίνα ζει πλέον μόνη μαζί με τον πατέρα της. Οι δυο τους απαρτίζουν ένα αχτύπητο δίδυμο και ξέρουν πως να περνούν καλά, τουλάχιστον μέχρι και λίγο πριν τον ερχομό της νέας σχέσης εκείνου στο σπίτι, η οποία τυγχάνει να έχει μια κόρη από προηγούμενο γάμο, την Τζένι, ένα κακομαθημένο κορίτσι που βάζει στόχο να κάνει τη ζωή της Μίνα κόλαση. Ένα βράδυ, κατά τη διάρκεια του ύπνου της, η Μίνα θα συνειδητοποιήσει πως έχει την ικανότητα να παρεμβαίνει και ν’ αλλάζει τα όνειρα οποιουδήποτε θελήσει. Έτσι, θα προσπαθήσει να βάλει τέλος στην άσχημη συμπεριφορά της ετεροθαλούς αδελφής της, «ξαναγράφοντας» ουσιαστικά τα όνειρά της! Η κατάσταση θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο όταν η Μίνα πέσει, τελικά, στην ίδια της την παγίδα.

Στο βάθος (στο πολύ βάθος, όμως…) υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα γύρω από την οποία χτίζεται το σεναριακό υπόβαθρο τούτου εδώ του (όχι και τόσο απόλυτα παιδικού) animation και το καθιστά ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο για το πρώτο μισό της ταινίας, στο κομμάτι δηλαδή που «στήνεται» όλο το σκηνικό αναφορικά με την ξεχωριστή δύναμη της Μίνα. Το πρόβλημα είναι, αφενός, πως αυτό το «δώρο» της πιτσιρίκας δεν πατάει πουθενά, εμφανίζεται εντελώς ξαφνικά και ο θεατής πρέπει απλά να το δεχτεί ως κομμάτι της ιστορίας και, αφετέρου, δεν γίνεται ποτέ αντικείμενο σωστής εκμετάλλευσης από τους δημιουργούς και δη από το σεναριογράφο της ταινίας, Σόρεν Γκρίντερσλεβ Χάνσεν. Πόσο ωραία ιδέα θα ήταν, για παράδειγμα, η ικανότητα της Μίνα να σχετίζεται με κάποιον τρόπο με τη σκληρή πραγματικότητα της εγκατάλειψής της από τη μητέρα της και την αναπόφευκτη ανάγκη της για απαντήσεις; Μια χαμένη ευκαιρία; Δεν χωρά αμφιβολία.

Πέρα από το φαντεζί animation, το φιλμ πάσχει σε θέμα ρυθμού, παλεύοντας να «κλείσει» ένα ικανοποιητικό μιαμισάωρο, ακολουθώντας από ένα σημείο κι έπειτα γνώριμα ηθικολογικά μονοπάτια που αναμένεις με μαθηματική ακρίβεια το που πρόκειται να καταλήξουν. Υπάρχουν διαφορετικές, σοβαρές θεματικές με τις οποίες καταπιάνεται το φιλμ (η γονική εγκατάλειψη, η καινούργια οικογένεια, η σχέση ανάμεσα στα ετεροθαλή αδέλφια), ποτέ όμως δεν προχωρά πέρα από την προφανή «επιφάνεια», διαλέγοντας τον εύκολο δρόμο και συνεπώς μια πολύ πιο συνηθισμένη προσέγγιση ως προς το είδος του σκεπτόμενου animation. Από την άλλη, σίγουρα δεν βοηθά ιδιαίτερα και το γεγονός πως οι «Ονειρομπελάδες» πράγματι μοιάζουν εξαιρετικά με το «Τα Μυαλά που Κουβαλάς», τόσο σε επίπεδο ιδεών όσο και στην εκτέλεση. Για παράδειγμα, υπάρχει εδώ ένας χώρος όπου καταλήγουν τα χρησιμοποιημένα σκηνικά των ονείρων, ο οποίος μοιάζει… ύποπτα πολύ με το σκοτεινό τόπο όπου κατέληγαν οι αναμνήσεις της μικρής στην ταινία της Pixar, εκεί όπου εξαφανίστηκε τελικά και ο αγαπημένος, φανταστικός της φίλος. Είναι δεδομένο πως δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά οι σχεδόν ταυτόσημες σεκάνς, σίγουρα δεν κάνουν καλό στην ταινία των Γένσεν και Ζινκ.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οι «Ονειρομπελάδες» έχουν μια ωραία ιδέα στον πυρήνα τους και αυτό είναι χειρότερο από το να μην είχαν καμία απολύτως ιδέα, γιατί σου δημιουργούν προσδοκίες γι’ αυτό που πρόκειται να δεις, και μετά σου τις παίρνουν πίσω. Άτσαλη η μετάβαση από το σοβαρό του θέματος προς το ανάλαφρο, παιδικό animation, που δεν υποστηρίζεται και τόσο καλά από μια εξέλιξη πλοκής αναμενόμενη και διόλου ενδιαφέρουσα. Υποθέτω πως ως η μοναδική νέα πρόταση του συγκεκριμένου είδους γι’ αυτή την εβδομάδα, τη δουλειά της θα την κάνει, μα στην τελική… ε και;


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.