FreeCinema

Follow us

ΚΑΛΗ ΣΥΖΥΓΟΣ (2016)

(DOBRA ZENA)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μιριάνα Καράνοβιτς
  • ΚΑΣΤ: Μιριάνα Καράνοβιτς, Μπόρις Ισάκοβιτς, Χριστίνα Πόποβιτς, Μπόγιαν Νάβογετς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FILMTRADE

Μια καλοστεκούμενη πενηντάρα, μητέρα, σύζυγος και νοικοκυρά, θα δει τη μεσοαστική φούσκα τής καθημερινότητάς της να σκάει, όταν ανακαλύψει τυχαία μια βιντεοκασέτα με τις θηριωδίες του άντρα της εν καιρώ πολέμου. Την ίδια στιγμή, ένα πρόβλημα υγείας θα αναδυθεί στην επιφάνεια, κάνοντας την κατάσταση ακόμα δυσκολότερη.

Από τις πιο ταλαντούχες και «δυνατές» γυναικείες φωνές του βαλκανικού σινεμά, η Σέρβα ηθοποιός Μιριάνα Καράνοβιτς υπογράφει το σενάριο, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην «Καλή Σύζυγο», ένα ανθρωποκεντρικό δράμα με λεπτές ιστορικές αποχρώσεις και μπόλικο χώρο για γυναικείο, ερμηνευτικό σολάρισμα, που μπορεί να παραπέμπει ανά στιγμές σε μια, τινί τρόπω, παρωχημένη σκηνοθετική προσέγγιση (ή τουλάχιστον αναμενόμενα μονοδιάστατη), καταφέρνει εντούτοις να επικεντρώσει το ενδιαφέρον στην ιστορία μιας γυναίκας και κατ’ επέκταση στην ιστορία ενός έθνους, μέσω ενός προφανούς αλλά αρκούντως επιτυχημένου παραλληλισμού.

Η πραγματική αξία του εν λόγω σεναρίου έγκειται αφενός στην απλότητα της σύλληψης και της διαχείρισής του από την Καράνοβιτς και αφετέρου στη συνεργασία της με τους δυο συν-σεναριογράφους, Στέβαν Φιλίποβιτς και Ντάρκο Λουνγκούλοφ, με τους οποίους έχει δουλέψει κατά το παρελθόν, πρωταγωνιστώντας σε ταινίες αμφότερων. Η δίχως αγκυλώσεις ροή της ιστορίας και το σταδιακό ξεδίπλωμα της πλοκής, που παραπέμπει σε σύγχρονη τραγωδία, σηματοδοτούν ένα αρκετά εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τη Σέρβα ηθοποιό, δουλεμένο όλο πάνω στην εξαιρετικά εκφραστική της παρουσία.

Η «Καλή Σύζυγος» ζητά από εσένα να πιστέψεις στις συμπτώσεις για χάρη τής κινηματογραφικής σύμβασης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν σου επιστρέφει και ως αντάλλαγμα μια από τις πιο δυνατές γυναικείες ερμηνείες των τελευταίων χρόνων. Διαθέτοντας τσαγανό και έναν υποδόριο τσαμπουκά, χαρακτηριστικά που κοντράρονται διαρκώς με το «είδος» της γυναίκας που εκπροσωπεί η Καράνοβιτς από την αρχή, η ταινία ανοίγει με ένα υπέροχο μεσαίο πλάνο με τη Μιλένα να κάθεται μπροστά στον καθρέφτη του δωματίου της, αφήνοντας σε κοινή θέα το πλούσιο στήθος της. Το μοντάζ εδώ κάνει δουλίτσα. Λίγο αργότερα θα τη δεις να χτενίζεται, να βάφεται, να φοράει το στενό της φόρεμα και να «ζητάει» την έγκριση του άντρα της που έχει μόλις μπει στο δωμάτιο. Το μοτίβο συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο λίγο αργότερα, όταν παίρνει θέση στο πλευρό του σε ένα τραπέζι φίλων, δίχως να μιλά, απλά χαμογελώντας συγκαταβατικά και ρίχνοντας πότε-πότε κανένα βλέμμα αγάπης στον Βλάντα (Ισάκοβιτς). Καλή σύζυγος; Η καλύτερη.

Σύντομα, το πρότυπο της «γυναίκας για σπίτι» θα δοκιμαστεί, όταν η Μιλένα κληθεί να πάρει θέση (όχι από κάποιον άλλο, αλλά από την ίδια της τη συνείδηση) για το ντοκουμέντο που βρίσκει και το οποίο «καίει» τον σύζυγό της, σε μια περίοδο μάλιστα που συζητιέται έντονα στα ΜΜΕ η πιθανότητα να βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης όλοι όσοι ενεπλάκησαν στις βαρβαρότητες του εθνικιστικού πολέμου, οι πληγές του οποίου χάσκουν ακόμη ανοιχτές, πολλά χρόνια μετά το τέλος του. Η Καράνοβιτς γίνεται στην προκειμένη περίπτωση κοινωνός όλων των κακώς κειμένων ενός ένοχου συζυγικού παρελθόντος, που εάν το σκεπάσεις με extra δόσεις οικογενειακής ευτυχίας και εθελοτυφλίας, ίσως και να καταφέρεις να το θάψεις αρκετά βαθιά, ώστε να μη χρειαστεί να ξανασχοληθείς ποτέ μαζί του. Οι ισορροπίες, βέβαια, δεν είναι πάντα και τόσο εύκολο να κρατηθούν, γεγονός που υποδηλώνεται εδώ στο περιθώριο του σεναρίου, με αφορμή την ανύπαρκτη, ουσιαστικά, σχέση ανάμεσα στον Βλάντα και τη μεγαλύτερή του κόρη, Νατάσα (Πόποβιτς), η οποία τον έχει κατηγορήσει ανοιχτά για το στρατιωτικό του παρελθόν. Ο σπόρος της αμφιβολίας για την εξιδανικευμένη «βιτρίνα» αυτής της οικογένειας έχει φυτευτεί από την αρχή και το βάρος της ευθύνης μετατοπίζεται τώρα στο μοναδικό άτομο που φρόντιζε με προσήλωση να παραμένει καθαρή και καλογυαλισμένη.

Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι η Μιριάνα Καράνοβιτς. Φιλμάροντας τον εαυτό της σε μεσαία και κοντινά πλάνα, με τη διάρκειά τους να τσιμπάει αρκετές φορές λιγάκι παραπάνω, εξαναγκάζει την ηρωίδα της σε ολοκληρωτική απογύμνωση (τόσο μεταφορική, όσο και κυριολεκτική), προσαρμόζοντας συμπεριφορά και αντιδράσεις ανάλογα με το εκάστοτε συμβάν. Είτε πρόκειται για την ανακοίνωση των ιατρικών αποτελεσμάτων μιας εξέτασης ρουτίνας, είτε για την αποκάλυψη του ενοχοποιητικού υλικού για τη δράση του συζύγου και των φίλων του, η Μιλένα παραμένει η εικόνα ενός συναισθηματικού καμβά, που προοδευτικά αλλάζει, χωρίς όμως ποτέ να γίνεται απτά αντιληπτή η αλλαγή της. Παραμένοντας μητέρα, σύζυγος και νοικοκυρά μέχρι το τέλος, βρίσκεται ξαφνικά σε αχαρτογράφητα νερά, υποδυόμενη πλέον τον τρίπτυχο ρόλο της, αποτινάσσοντας την ταπεινή και ευγνωμονούσα υιοθέτησή του ως πρότυπο μιας καλής συζύγου. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις την παγιωμένη αντίληψη που έχουν οι άλλοι για εσένα, πόσω μάλλον όταν βρεθείς και εσύ ο ίδιος αντιμέτωπος με τις πράξεις σου, διερωτώμενος για το πού στράβωσε η ζωή και αν είναι πλέον αργά για τις «σωστές» αποφάσεις. Στην περίπτωση της Μιλένα, η ώρα των αποφάσεων έχει έρθει: ποιο είδος «καλής συζύγου» θα διαλέξει στο τέλος;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οικογενειακό δράμα με στιβαρές ερμηνείες και μια όχι και τόσο ευχάριστη υπόθεση, σε παίρνει από το χέρι και σου αποκαλύπτει με συνοπτικές διαδικασίες τους σκελετούς στη ντουλάπα των Βαλκανίων, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την εσωτερική μεταστροφή – ή μήπως όχι; – μιας γυναίκας που βλέπει πλέον την πραγματικότητα χωρίς φίλτρο ευτυχίας. Εάν είσαι του δράματος ή του βαλκανικού art-house, η «Καλή Σύζυγος» είναι αυτό ακριβώς που ψάχνεις.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.