ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΤΟΥ ΣΙΛΣ ΜΑΡΙΑ (2014)
(CLOUDS OF SILS MARIA)
- ΕΙΔΟΣ: Δράμα
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ολιβιέ Ασαγιάς
- ΚΑΣΤ: Ζιλιέτ Μπινός, Κρίστεν Στιούαρτ, Κλόι Γκρέις Μορέτς, Λαρς Άιντινγκερ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 124'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE
Μια διάσημη ηθοποιός καλείται να ξαναπαίξει στο έργο που της έφερε δόξα, αλλά αυτή τη φορά να υποδυθεί τον ρόλο μιας μεγαλύτερης γυναίκας, που στο τέλος αυτοκτονεί. Με τη βοηθό της απομονώνεται στις Άλπεις για να μελετήσει, ενώ παρατηρεί την ιδιαίτερη συμπεριφορά τής νεαρής star που έχει αναλάβει τον παλιό της ρόλο.
Σε μια ταινία που εκτός από σκηνοθετική ωριμότητα, δείχνει και το παρελθόν τού Ολιβιέ Ασαγιάς ως κριτικού κινηματογράφου, τα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία» είναι μια ιστορία που μπλέκει είδη, αναφορές σε άλλες ταινίες, ακόμη και στο ίδιο το καστ. Στα θετικά σημεία τής ταινίας είναι η σκηνοθετική σιγουριά του Ασαγιάς και οι πολύ καλές ερμηνείες στο εξαιρετικό καστ που κατάφερε να συγκεντρώσει. Εκεί που χάνει, είναι στην προβλεψιμότητα των αναφορών.
Η Μαρία Έντερς είναι μια μεγάλη star, από εκείνες τις ηθοποιούς που έχουν κερδίσει την εκτίμηση για το ταλέντο τους, αλλά έχουν τη δυνατότητα να παίζουν και σε πιο εμπορικές ταινίες χωρίς να πλήττεται το κύρος τους. Κάπως σαν την ίδια την Μπινός. Μεταξύ γυρισμάτων, προσκλήσεων από Φεστιβάλ και τηλεφωνημάτων για την οριστικοποίηση του διαζυγίου της, μαθαίνει ότι έχει πεθάνει ένας αγαπημένος της δημιουργός, εκείνος που έγραψε το έργο που όταν έγινε ταινία, την έκανε διάσημη. Ήταν μια ιστορία παράξενων δυναμικών ανάμεσα σε μια νέα και μια μεγαλύτερη γυναίκα. Τότε είχε παίξει τη νέα. Με τον θάνατο του συγγραφέα, της προτείνεται να πρωταγωνιστήσει σε ένα ανέβασμα του έργου, αλλά αυτή τη φορά να παίξει τη μεγάλη γυναίκα.
Ο ρόλος τής νέας προσφέρεται σε μια ταλαντούχα και σαφώς νεαρότερη ηθοποιό, που έχει γίνει διάσημη με εμπορικές ταινίες και η προσωπική της ζωή αποτελεί διαρκώς θέμα για τα tabloids. Κάπως σαν… την Κρίστεν Στιούαρτ δηλαδή, η οποία όμως δεν παίζει αυτόν τον ρόλο στην ταινία του Ασαγιάς. Παίζει τη Βαλ, τη βοηθό της Μαρία, που μαζί της έχει μια σχέση παρόμοια με εκείνη που περιγράφεται στο θεατρικό έργο. Έχουν αλληλεξάρτηση, αλλά έρχονται και σε συγκρούσεις, ζουν μαζί τον περισσότερο καιρό χωρίς να είναι οικογένεια, αλλά περνούν διάφορα στάδια σχέσεων (μητέρας – κόρης, εργαδότριας – υπαλλήλου), ενώ μεταξύ τους υπάρχει και ένας λανθάνων ερωτισμός.
Οι αναφορές τού Ασαγιάς σε ταινίες όπως «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ», το «Όλα για την Εύα» και η «Περσόνα», είναι περισσότερο από προφανείς. Με έναν λιγότερο ικανό σκηνοθέτη και ένα όχι τόσο ταλαντούχο καστ, τα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία» θα μπορούσαν να είναι μια τεράστια σινεφιλική αποτυχία. Και εδώ διακρίνεται το στοιχείο των «χτισμένων» επιπέδων, το ένα πάνω στο άλλο και των επιρροών από άλλα έργα. Ωστόσο, έπειτα από μια μακρά πορεία και πειραματισμούς με διαφορετικά είδη, ο Ασαγιάς έχει σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο του μέσου. Τα «Σύννεφα» είναι μια ωραία γυρισμένη ταινία, με μεγάλο βάρος στις ερμηνείες, κυρίως των πρωταγωνιστριών, που και οι τρεις έχουν πολλά να πουν για την ηλικία, την αντιμετώπιση ενός ρόλου, τη φήμη και την ανασφάλεια.