του Ηλία Φραγκούλη

Έχουμε ξαναδεί κακές ταινίες από το studio της Marvel τα τελευταία χρόνια. Δεν έχουμε ξαναδεί, όμως, τόσο κακή παραγωγή και προχειράτζα, σε επίπεδο b-μουβιάς! Απολύτως τίποτα δεν αντέχεται στο τέταρτο φιλμ της σειράς των περιπετειών του «Captain America», το οποίο άνετα μπορεί να συγκριθεί με τις «βιντεϊκής» τυπολογίας δευτεράντζες δράσης της εταιρείας… Millennium! Ναι, είναι τόσο κακό!

Από τα πρώτα του κιόλας λεπτά, ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» σε σοκάρει για την κάκιστη σκηνοθεσία, που πάει αγκαζέ μ’ ένα μοντάζ για γέλια, ενώ αγωνίζεσαι να χωνέψεις την ιδέα ότι ο Άντονι Μάκι είναι ο καινούργιος Captain America. Πολύ λίγος και ως ηθοποιός και ως πρωταγωνιστής, φορά τη φτερωτή στολή του διάσημου ήρωα κι αρχίζει το κλωτσομπουνίδι με προβλέψιμα αποτελέσματα (οποία έκπληξη, νικά τους πάντες!), ώσπου να βρεθεί αντιμέτωπος με μια πλεκτάνη που ενοχοποιεί τον αγαπημένο του φίλο, Αϊζέια Μπράντλεϊ, και τον τραβά μακριά από την προστασία του Προέδρου της Αμερικής (ένας αξιολύπητος Χάρισον Φορντ που σίγουρα δεν είχε την ανάγκη να εκτεθεί τόσο άσχημα κοντά στο τέλος της καριέρας του).

Ο κακός του Σάμιουελ Στερν (Τιμ Μπλέικ Νέλσον) νομίζεις ότι έχει δραπετεύσει από cartoon-ίστικη τρολιά που ξεπερνά τα όρια της πιο παλαβής υπερβολής όταν στην πλοκή μπλέκονται στοιχεία της υπερ-δύναμης του Μπρους Μπάνερ, τα οποία οδηγούν σε μια κλιμάκωση… τρελού καρναβαλιού (και ανεκδιήγητων οπτικών εφέ). Θα ήταν πολυτέλεια ν’ ασχοληθούμε περισσότερο μ’ αυτό το φιάσκο, το οποίο δεν θα έπρεπε καν να φτάσει ποτέ στη μεγάλη οθόνη, για να μην πω ότι ακόμη και εντός της πλατφόρμας του Disney+ να είχε κάνει την πρεμιέρα του… θα υποβίβαζε τα standards της! Μοναδικό θετικό «εύρημα», η χρήση του τραγουδιού «Mr. Blue», #1 επιτυχίας του φωνητικού trio The Fleetwoods από το 1959.