του Άγγελου Μαύρου

«Κάνε μια νύξη για το τι πάνε να πετύχουν, είναι τόσο εκβιαστικός ο ρόλος της ταινίας: να ‘μεγαλώσει’ νέες γενιές θεατών που θα καταναλώνουν περισσότερους υπερήρωες της Marvel. Η Pixar δεν το ‘πούλαγε’ τόσο ανήθικα», έφη Ηλίας Φραγκούλης (στον οποίο, πάντως, το φιλμ ψιλοάρεσε επίσης). Δεκτόν, υφίσταται ως εντολή στο softwear. Αλλά προσωπικά εντόπισα στα δοκιμασμένης αντοχής υλικά και στη βιομηχανική γραμμή παραγωγής τού «παραμυθιού» τις αιτίες για τις οποίες ενδεχομένως δε θα στείλει… «Ψηλά στον Ουρανό» τον (όχι μόνο πιτσιρικό)κοσμο το πρώτο, μακριά από αποτυχημένο εντούτοις, πείραμα της Disney να «πειράξει» τον εξαγορασθέντα κατάλογο της Marvel – και ταυτόχρονα τον πρώτο toon πήδο στο πανί από φιγούρες της ComicCon Αγίας Τράπεζας.

Γιατί «Οι Υπερέξι» βασικά είναι μια Silicon Valley (αδύνατον το target group των «νεοφυών» επιστημόνων γονέων ή σπασικλών εργένηδων να μην προσέξει και τις ευθείες αναφορές ή την αλληγορία σχετικά), ή καλύτερα ένα τεχνολογικό playground με, άλλοτε ελκόμενα ως ομώνυμα κι άλλοτε απωθούμενα ως ετερώνυμα, φυσικά ή τεχνητά στοιχεία προς (εμ)πλουτισμό: το στοιχηματικά αγωνιστικό νοήμον κονέ wow παιχνιδομηχανής κι ανηλίκου τού «Real Steel», το δεσμό μπόμπιρα και εξωανθρώπινου τόφαλου του «The Iron Giant», το σερνικοθήλυκο «η ισχύς εν τη ενώσει» σούργελο τρεχάλας εξιχνίασης μυστηρίου τού «Scooby-Doo», το αυτόδικο καλό εναντίον μεγακακού με απωθημένα κι επικυριαρχικό business plan των άπειρων σουπερηρωικών φιλμ, το παιδικό… νούμερο τού τηλεοπτικής σιριαλογραφής cartoon «Ben 10», κι ένα μείγμα κομπιουτεριζέ «γραμμών» «Οι Απίθανοι» και (mang)anime.

Δε γίνεσαι φυσικά βίδες με αυτό το κράμα απ’ τα μεταξύ προγραμματισμού κι οξυγονοκόλλησης κινηματογραφιτζήδικα εργατικά χέρια των «Bolt» (Γουίλιαμς) και «Γουίνι το Αρκουδάκι» (Χολ) σε σύμπραξη. Αν το Κάρνεγκι Μέλον θα έδινε Α΄ έπαινο, αυτός θα ήταν στο σχεδιαστήριο που… ζωγραφίζει (σε) ανάγλυφα χυτές, ζωντανές σιλουέτες και cool διακόσμους lab δημιουργίας ή japamerican τοποσήμων. Β΄ στην πρώτη πτήση στην πόλη και στη δεύτερη για τη σωτηρία μιας κοπέλας του team (όπου τα βολ πλανέ τού «Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας» περνάνε κι αυτά από την οθόνη κι απ’ το νου). Γ΄ στο τέλος, που πάει για λίγο προς «Gravity» (!) μεριά. Δ΄ σε αξιολάτρευτα οπτικοακουστικά ιδιότροπα γκαγκ που δουλεύουν ρολόι, όπως της αποκόλλησης των τσιρότων ενός AI «πλάσματος» σαν το Λουκουμά του «Ghostbusters» σε μέγεθος, παλέτα και καρδιά Όλαφ του «Ψυχρά κι Ανάποδα»: του κούκλου(-προς-πώληση-στα-απανταχού-δωράδικα-προσεχώς) Baymax, νέου Wall-E στο κυριολεκτικά πιο αγκαλίτσα, καρατέκα και… παθολογικά ταγμένο στον ιδιοφυή έφηβο «master» και χρήστη του, τον χαροκαμένο Χίρο. Και σ’ αυτό το καταστασιακό γράψιμο του κώδικα του μοτίβου τού θρηνητικού γδικιωμού, λεχθέντων των περί του δανεικού και σποραδικά μόνο εξελιγμένου λογισμικού, είναι που χτυπάει καταρχήν τσίγκινα η ψευδογαλβανιζέ επίστρωση.

Το ultra παρεάκι ρίχνει Χ την πλέον κρίσιμη στιγμή ανεδαφικά μεγαλόψυχα στη μανιασμένη απόπειρα εξολόθρευσής του από τον αχρείο με την προσωπίδα (που ψυλλιάζεσαι και ποιον κρύβει από πίσω λίαν πρώιμα). Συν ότι οι ρέστες περσόνες σαχλαμαρίζουν ως ψιλοαβαρείς, ακόμη κι αν επενδύονται καθείς από χαρακτηριστικά μέσα-έξω γνωρίσματα (ένας μαύρος control freak, μια Asian τσαούσα, μια λευκή preppy κι ένα εξωφοιτητικό χυμαδιό με υπόβαθρο… Batman) και γνωστικές σπεσιαλιτέ (laser, ηλεκτρομαγνητισμός, χημεία και cosplay, αντίστοιχα). Συν ότι η μαύρη ύλη των ελίξιμων με τη δύναμη του εγκεφάλου πειρόμορφων bots, που «κατεβάζει» ο Χίρο και γίνονται το υπερόπλο στα χέρια τού ελεεινού άρπαγά τους, κλέβουν με τη σειρά τους το «Spider-Man 3». Κι αν το κατηχητικό (πλάι στο «μαζί ενωμένοι, ποτέ νικημένοι» βάλε και τα «το γινάτι βγάζει μάτι» & «μορφώσου κι αυτοπραγματώσου») δε βάζει τις φωνές στη «μαρίδα» όσο άλλα animation, η «τα σπάμε» κορύφωση αναμέτρησης εκπέμπει νευρωνικά déjà-vu προς τη… ζημιά τού «The Αvengers». Αν με ρωτήσεις τώρα, όπως ο Baymax το Χίρο, «Περίγραψέ μου πόσο πόνεσες, απ’ το 1 ως το 10», θα σου πω «5». Γιατί την «Εκδίκηση των Νερντς» την «παίρνουν» σε CGI fun «Οι Υπερέξι». Μια φορά, μετά συνοδού το βλαστάρι άνετα θα στέρξει…