του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Με προφανή πρόθεση να εκμεταλλευτεί την επιτυχία τού franchise των ταινιών «Step Up», το «Στη Μάχη του Χορού» επιχειρεί να στήσει μια παρόμοια συνταγή: Εντυπωσιακά χορευτικά, στοιχειώδη πλοκή, λιγότερο από στοιχειώδη υποκριτική. Ενώ ωστόσο, στα «Step Up», παρά το γεγονός ότι γνωρίζεις πως βλέπεις μια ανοησία, μπορεί και να αφεθείς να σε συνεπάρει με τα εξωτικά locations και τα παράλληλα love stories, σε αυτή την περίπτωση η νοημοσύνη σου αρνείται να παραδοθεί. Η ταινία είναι απλώς κακή. Και ούτε το άσκοπο 3D, ούτε τα ειδικών σωματικών απαιτήσεων, αλλά μάλλον ανέμπνευστα, χορευτικά μπορούν να σε παρασύρουν.

Ο Μπένσον Λι βασίζεται σε ένα παλιότερο δικό του ντοκιμαντέρ, το οποίο εξελίσσει σε μυθοπλασία, ακολουθώντας κάθε πιθανό κλισέ ταινίας στρατολόγησης και διαγωνισμού. Επικεφαλής είναι ένας προπονητής, πρώην χορευτής, χωρισμένος και με προβλήματα με το ποτό (boooooring!). Θα συγκεντρώσει ένα πολυφυλετικό group χορευτών και μέσα από μια σκληρή διαδικασία προπόνησης σε ένα παλιό αναμορφωτήριο θα τους ετοιμάσει για την κλιμάκωση της ταινίας, το τουρνουά όπου η μεγάλη δύναμη είναι οι πανίσχυροι Κορεάτες. Μέσα σε όλο αυτό, παίζει και ο Κρις Μπράουν. Σφαλιάρες δε δίνει.