FreeCinema

Follow us

ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ (1968)

(BAISERS VOLÉS)

  • ΕΙΔΟΣ: Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φρανσουά Τριφό
  • ΚΑΣΤ: Ζαν-Πιερ Λεό, Κλοντ Ζαντ, Ντελφίν Σερίγκ, Μάικλ Λονσντάλ, Ντανιέλ Σεκαλντί
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SUMMER CLASSICS

Ο Αντουάν Ντουανέλ παρατάει τον στρατό, επιθυμώντας να γευτεί τις χαρές της αληθινής ζωής. Καταλήγει υπάλληλος σε γραφείο ιδιωτικών ερευνών, όμως η υπόθεση η οποία του ανατίθεται τον οδηγεί σε μπερδέματα αισθηματικής φύσης. Από τη μία η νεαρή του φίλη Κριστίν, από την άλλη η ώριμη κυρία Ταμπάρ. Ποια θα κερδίσει τα φιλιά του;

Το 1968, ο Φρανσουά Τριφό είχε βρεθεί σε ένα μάλλον δύσκολο σταυροδρόμι. Όχι υπό την έννοια της φθοράς του ονόματός του εξαιτίας κάποιων σοβαρών κινηματογραφικών ολισθημάτων, αλλά υπό το πρίσμα της εκ νέου αναζήτησης της σκηνοθετικής του ταυτότητας. Έπειτα από τέσσερις ταινίες (κατά χρονολογική σειρά τα «400 Χτυπήματα», «Πυροβολήστε τον Πιανίστα», «Ζιλ και Ζιμ» και «Τρυφερό Δέρμα»), οι οποίες αποτελούσαν λίγο ή πολύ αναπόσπαστο μέρος της nouvelle vague (εάν δεν την όρισαν κιόλας), είχε δει το πρώτο (και τελευταίο…) αγγλόφωνο φιλμ του, «Φαρενάιτ 451» (1965), αλλά και τον φόρο τιμής στον – εκ των ηρώων του – Άλφρεντ Χίτσκοκ, «Η Νύφη Φορούσε Μαύρα» (1968), να τυγχάνουν μετριότατης κριτικής υποδοχής, ειδικά στην πατρίδα του. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κατά πόσο η επιστροφή του στο alter ego του ονόματι Αντουάν Ντουανέλ, δέκα σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία μαζί του στα «400 Χτυπήματα», αποτελούσε μονόδρομο (είχε μεσολαβήσει το 1962 η εμφάνιση του χαρακτήρα στο μικρού μήκους «Antoine et Colette»,το οποίο αποτελούσε μέρος του σπονδυλωτού φιλμ «L’Amour à 20 Ans»), εκ του αποτελέσματος, όμως, αποδείχτηκε ορθότατη.

Στην εναρκτήρια σκηνή συναντάμε τον Αντουάν αποφασισμένο να εγκαταλείψει τον στρατό, καθώς είναι φανερό πως το χακί δεν ταιριάζει καθόλου με την ιδιοσυγκρασία του. Η σύνδεση του ατίθασου δεκατετράχρονου αγοριού, που το έσκαγε από το αναμορφωτήριο δέκα χρόνια πριν, με τον εικοσιτετράχρονο πια, ώριμο υποτίθεται άνδρα, ο οποίος δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε έναν θεσμό που απαιτεί από αυτόν πειθαρχία και υπακοή, γίνεται άμεσα ορατή. Πολίτης πλέον, ο Αντουάν πιάνει γρήγορα δουλειά ως υπάλληλος νυχτερινής βάρδιας σε παριζιάνικο ξενοδοχείο, κυνηγώντας ταυτόχρονα το αντικείμενο του πόθου του, την Κριστίν, της οποίας η αδιαφορία προς το πρόσωπό του αποτέλεσε βασική αιτία της κατάταξής του. Προς μεγάλη του απογοήτευση, η αντιμετώπιση που εισπράττει από το νεαρό κορίτσι όχι μόνο δεν διαφέρει από τις προ θητείας του μέρες, αλλά ακόμη χειρότερα μοιάζει σαν η σχέση του να οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στα δυσάρεστα στεγανά μιας… υπέροχης φιλίας.

Η αχτίδα φωτός την οποία ο Αντουάν γυρεύει έρχεται μάλλον απρόσμενα, όταν προσλαμβάνεται σαν ντετέκτιβ από γραφείο ερευνών. Αναλαμβάνει μια εντελώς σουρεάλ υπόθεση, τόσο ταιριαστή όμως με τον χαρακτήρα του, αφού προσπαθεί να ανακαλύψει τους λόγους για τους οποίους ο ιδιοκτήτης ενός καταστήματος παπουτσιών είναι τόσο αντιπαθητικός στους υπαλλήλους του! Παίρνει θέση ανάμεσα στο προσωπικό δουλεύοντας σαν μυστικός πράκτορας (ή κάτι τέτοιο), γοητεύεται όμως από τη σύζυγο του εργοδότη του. Είναι τότε ακριβώς που η Κριστίν θα αντιληφθεί πως κάτι τρέχει με τον «σίγουρο» όπως θεωρούσε Αντουάν, αλλάζοντας ελαφρώς στάση απέναντί του.

Τα «Κλεμμένα Φιλιά» είναι η πιο ανάλαφρα κωμική εκδοχή των περιπετειών του Αντουάν Ντουανέλ (ο Τριφό επανήλθε στον ήρωά του δύο ακόμη φορές). Αποτελούμενο περισσότερο από μια συρραφή περιστατικών της ζωής ενός νεαρού άνδρα ο οποίος ψάχνει να βρει τον δρόμο του, το φιλμ προτάσσει μια σειρά από παράξενους και ελαφρώς «πειραγμένους» τύπους (ο gay πελάτης του γραφείου ερευνών, ο ταχυδακτυλουργός), μια γερή δόση από μαύρο χιούμορ (η σεκάνς της παρακολούθησης με κατάληξη το ταχυδρομείο), καθώς και αρκετές slapstick στιγμές (η έντρομη φυγή του Αντουάν από το διαμέρισμα της κυρίας Ταμπάρ). Ίσως ήταν κάπως ριψοκίνδυνη αυτή η προσέγγιση του Τριφό, δεδομένου και του κύρους που απολάμβανε ως… Ντουανέλ από τη διανόηση της εποχής, πλην όμως κατάφερε να αποδώσει άψογα αυτό που είχε στο μυαλό του. Ο κόσμος των τελών της δεκαετίας του ’50 ναι μεν ελάχιστη σχέση είχε με εκείνον του τέλους των sixties, αλλά ο (τύποις) πιο ώριμος Αντουάν έχει μείνει σχεδόν ίδιος και απαράλλαχτος, πασχίζοντας ακόμα να κατανοήσει τις νόρμες του.

Την ίδια ώρα το Παρίσι της εποχής εκείνης έβραζε, αυτόν όμως ελάχιστα δείχνει να τον απασχολεί το γεγονός, με την τηλεφωνική συνομιλία του με την Κριστίν από τον τηλεφωνικό θάλαμο να είναι απολύτως χαρακτηριστική τούτου. Μένοντας πιστός στις αρχές της αποστασιοποίησής του από το πολιτικά στρατευμένο σινεμά, ο Τριφό αφιερώνει στα γεγονότα του Μάη του ’68 μόνο το εναρκτήριο πλάνο της κλειστής Cinémathèque Française, ως δείγμα συμπαράστασης στον ιδρυτή της, Ανρί Λανγκλουά, ο οποίος είχε απομακρυνθεί από τη θέση του από την κυβέρνηση, ξεσηκώνοντας τότε θύελλα διαμαρτυριών. Οι διαδηλώσεις εναντίον της απόφασης αυτής αποτέλεσαν προπομπό των γεγονότων του Μάη (και στιγμή σεναριακής εκκίνησης για τους «Ονειροπόλους» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, αρκετά χρόνια αργότερα), για την Κριστίν όμως ήταν απλά μια αφορμή για να πάει για ski στην Ελβετία με την παρέα της, αφήνοντας μάταια τον Αντουάν να την περιμένει. Σε μια άλλη σκηνή, ο Τριφό κλείνει το μάτι στον… μελλοντικό εαυτό του, βάζοντας τον Ντουανέλ να διαβάζει το «Waltz into Darkness» του Κόρνελ Γούλριτς, σεναριακή βάση της επόμενης του ταινίας, «Η Σειρήνα του Μισισιπή» (1969). Είπαμε, όμως, είχε παιχνιδιάρικη διάθεση σε τούτο ο Γάλλος σκηνοθέτης.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Από τις σημαντικές ταινίες της φιλμογραφίας του Τριφό, με πλήθος αναφορών σε παρελθούσες αλλά και επόμενες δουλειές του, τα «Κλεμμένα Φιλιά» αποτελούν μια άξια, ενήλικη συνέχεια της ιστορίας του πιτσιρικά Αντουάν Ντουανέλ των «400 Χτυπημάτων». Ήταν υποψήφιο για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, χάνοντας από το σοβιετικό έπος «Πόλεμος και Ειρήνη», χωρίς αυτό να μειώνει επ’ ουδενί το ψυχαγωγικό αποτέλεσμα που προσφέρει.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.