FreeCinema

Follow us

ΤΡΕΛΗ ΑΓΑΠΗ (2014)

(AMOUR FOU)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί Εποχής
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γέσικα Χάουσνερ
  • ΚΑΣΤ: Κρίστιαν Φρίντελ, Μπέρτι Σνέινκ, Στέφαν Γκρόσμαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 96'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Εγωιστικά, (αυτο)καταστροφικά, εξωφρενικά ρομαντικός, ο Βερολινέζος αμφιλεγόμενος και περιβόητος (πλέον) ποιητής και συγγραφέας Χάινριχ φον Κλάιστ ψάχνει να βρει μια γυναίκα που θα ερωτευτεί και θα τον ερωτευτεί. Όχι για να ζήσουν μαζί, αλλά για να πεθάνουν μαζί. Αυτοκτονώντας. Και τη βρίσκει στη Χενριέτε Φόγκελ, σύζυγο ενός γνωστού του, η οποία ανακαλύπτει ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια.

Αυτή την ταινία δεν μπορείς παρά να τη θαυμάσεις. Ειδικά άμα σκαμπάζεις κάτι παραπάνω από τον μέσο θεατή από Ιστορία Τέχνης ή / και λογοτεχνία. Καταρχήν για τα αριστοτεχνικά, λεπτοδουλεμένα κάδρα / πλάνα της, που φέρνουν αβίαστα στο μυαλό το έργο του Γιοχάνες Βερμέερ, και δη μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής, σε ήσυχους, άσπρους, γκρίζους, γαλάζιους, πράσινους, μπορντό, καφέ ή μπλε σκούρους τόνους, όπου τα έντονα, φωσφοριζέ θαρρείς, κόκκινο (στο σακάκι της Χενριέτε όταν ο Χάινριχ της προτείνει να πεθάνουν μαζί) και κίτρινο (στο τελευταίο φόρεμά της) κάνουν δύο καίριες, σημαδιακές, όλο παλμό εμφανίσεις / δηλώσεις.

Κάδρα στατικά, που αναγεννούν ιδανικά την αποστειρωμένη, εγκλωβισμένη σε άκαμπτους τύπους, κλασικά φαλλοκρατική, αλλά πανέμορφη στην όψη καθημερινότητα της βερολινέζικης αριστοκρατίας του 1811, χρίζοντας ταυτόχρονα αυτή την «Αγάπη» ξεχωριστή, αφού δεν μοιάζει με σχεδόν καμία άλλη ταινία εποχής που έχεις δει. Μέσα τους, ακόμα και οι ηθοποιοί φαντάζουν ως στοιχεία μιας «νεκρής φύσης», καθώς πλην από μια σκηνή χορού, δεν κινούνται παρά ελάχιστα, απερίγραπτα νωχελικά (σαν σε αργή κίνηση), και κυρίως στο πρόσωπο. Στα χείλη. Όταν μιλούν ή τραγουδούν (λίγο μετά την αρχή μια διάσημη diva της εποχής και η Χενριέτε, περίπου στα μισά ξανά η Χενριέτε, και στο τέλος η κόρη της – τέσσερα τραγούδια που αποτελούν και, όλη κι όλη, τη μουσική επένδυση του φιλμ).

Να υποκλιθείς, επίσης, στο υπόκωφο, λεπτά ειρωνικό, δηλητηριώδες χιούμορ της. Που αναρωτιέται για τη φύση τού έρωτα, αναγνωρίζοντας τις βαθιά εγωιστικές τάσεις του. Αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα για το κατά πόσο μπορεί να απελευθερώσει από ή να εγκλωβίσει ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο στις επιθυμίες και τους φόβους του. Και συμψηφίζοντάς τον εύστοχα και πονηρά με μια ανεξιχνίαστη, από λάθος ασθένεια.

Ναι, αυτή την ταινία δεν μπορείς παρά να τη θαυμάσεις. Μόνο. Γιατί δεν μπορείς να τη νιώσεις. Να την αγαπήσεις. Δίνοντας τόση υπερβολική σημασία στην αισθητική της, υποβάλλοντας τους ηθοποιούς της σε τόσο στεγνή, απειροελάχιστη, σχεδόν απάνθρωπη εκφραστικότητα, διατηρώντας το χιούμορ της τόσο πεισματικά εγκεφαλικό, αλλά και παρεκκλίνοντας περιστασιακά από τα περί έρωτος για να βάλει στο παιχνίδι (πάντα με ειρωνική διάθεση) και τις κοινωνικές της ανησυχίες (στις συζητήσεις των πρωταγωνιστών για το αν θα πρέπει να φοβούνται τις συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης, την ανάγκη ύπαρξης αριστοκρατίας, αλλά και απαλλαγής της από οποιοδήποτε φόρο), προκύπτει εξαιρετικά επιτηδευμένη, ελιτίστικη και απρόσιτη. Γεμάτη από μεγάλες ιδέες, αλλά άδεια από αληθινά συναισθήματα.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν αγαπάς τον Βερμέερ ή / και τον φον Κλάιστ, στην αληθινή ιστορία και αυτοκτονία (μαζί με τη Φόγκελ) του οποίου βασίζεται, θα βρεις σίγουρα αυτή την ταινία ενδιαφέρουσα, καθώς τα μάτια, ο νους και τα αντανακλαστικά της αισθητικής σου θα κάνουν… «κουλτουρέ» party. Αν, όμως, είσαι ένας μέσος, «κανονικός» θεατής και επιθυμείς απλά να διευρύνεις τις καλλιτεχνικές του γνώσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά το κίνημα του Ρομαντισμού, καλύτερα να δεις μια σχετική έκθεση ζωγραφικής, ή να διαβάσεις κανένα βιβλίο (του φον Κλάιστ).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι δύο και παθαίνουν τρελή αγάπη και θέλουν να την εκφράσουν καλύτερα… αυτοκτονώντας. Με το τελευταίο σκέλος ταυτίστηκα.