FreeCinema

Follow us

ΕΥΧΗΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ (2015)

(ABSOLUTELY ANYTHING)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τέρι Τζόουνς
  • ΚΑΣΤ: Σάιμον Πεγκ, Κέιτ Μπέκινσεϊλ, Σάντζιβ Μπάσκαρ, Ρομπ Ρίγκλ, Έντι Ίζαρντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 85'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Μια ομάδα ισχυρών αλλά γκρινιάρικων εξωγήινων που κρατά στα χέρια της τη μοίρα των πλανητών, επικεντρώνεται στη Γη και θα αποφασίσει για την επιβίωσή της (ή όχι) με τον γνώριμο τρόπο: δίνοντας σε ένα τυχαίο άτομο την δύναμη να κάνει τα πάντα. Αυτό το άτομο είναι ένας ντροπαλός, ηττοπαθής Βρετανός δάσκαλος. Θα χρησιμοποιήσει την δύναμή του για το καλό του πλανήτη ή μόνο για τα δικά του, προσωπικά θέματα;

Είναι μερικές ταινίες που απλά δεν ξέρεις από πού να τις πρωτοπιάσεις, χωρίς καν να είσαι σίγουρος και για το τι ακριβώς είδες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η υπογράφουσα θα ξεκινούσε με κάποιες βασικές ερωτήσεις που θα έκανε στον δημιουργό της (αν είχε την ευκαιρία), τον Τέρι Τζόουνς, το 1/6 της θρυλικής βρετανικής κωμικής ομάδας των Monty Python. Τι τον έκανε να πιστέψει πως αυτό θα είναι μια κατάλληλη κινηματογραφική επιστροφή, 19 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία του κινηματογραφική ταινία, το άτυχο (και υποτιμημένο) παιδικό παραμύθι, «The Wind in the Willows»; Εντάξει, έχει δηλώσει πως η αρχική ιδέα του ήρθε προ εικοσαετίας και βασίστηκε στο διήγημα του Χ.Τ.Γουέλς «Ο Άνθρωπος που Έκανε Θαύματα». Όταν, λοιπόν, θα είδε το 2003 το «Θεός για μια Εβδομάδα» ή και το sequel του 2007 «Νώε για μια Εβδομάδα», ταινίες με σχεδόν παρόμοια υπόθεση και επιτυχία στα ταμεία και τις κριτικές (ειδικά το πρώτο), γιατί δεν επέστρεψε την ιδέα του στο ράφι με τα πολλά προϋπάρχοντα projects που κατά καιρούς έχει σκεφτεί; Τέλος, όταν έβλεπε το αποτέλεσμα της ταινίας του στη μονταζιέρα, πίστεψε ειλικρινά πως το αποτέλεσμα είναι αστείο, καλαίσθητο, αντάξιο του ονόματός του; Ή μήπως πως προορίζεται για μελλοντικό cult, με τελικό του στόχο να κάνει μια εκκεντρική «bad movie we love», σαν και αυτές που βλέπαμε σε βιντεοκασέτες στα 80s; Γιατί, δυστυχώς, δεν κατάφερε τίποτα από τα παραπάνω.

Η ταινία διαφημίζεται κυρίως για τις φωνές που δανείζουν οι πέντε εναπομείναντες Monty Python, για πρώτη φορά ξανά μαζί μετά από δεκαετίες (και κατά την διάρκεια προετοιμασίας τους για μια σειρά κοινών παραστάσεων στο Λονδίνο), στους ρόλους του… εξωγήινου συμβουλίου, αλλά και ο μακαρίτης ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, σε μια από τις τελευταίες του δουλειές (ίσως και η τελευταία του, σύμφωνα με ορισμένους), δίνοντας φωνή στον Ντένις, τον σκύλο του πρωταγωνιστή. Παράλληλα, ο Τζόουνς «καβατζώνει» και μερικούς από τους καλύτερους Βρετανούς κωμικούς για δεύτερους ρόλους (Ίζαρντ, Μπάσκαρ), να πλαισιώσουν τον πρωταγωνιστή Σάιμον Πεγκ. Στην πραγματικότητα, όμως, ούτε καν αυτές οι κωμικές ιδιοφυίες δεν καταφέρνουν να γλιτώσουν αυτό το ανεξήγητο μπάχαλο. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος του πνεύματος, του χιούμορ, της έμπνευσης, της ευφυίας των Python, ούτε του ίδιου του Τζόουνς, ο οποίος αποτελεί πολυδιαβασμένο και πανέξυπνο άτομο (με μια από τις πιο αξιοζήλευτες βιβλιοθήκες στον κόσμο, κυρίως μεσαιωνικού περιεχομένου), ενώ η φωνή του Γουίλιαμς ακούγεται εξασθενημένη (παραιτημένη;), εκτός συγχρονισμού κιόλας με τις κινήσεις του στόματος του συμπαθούς σκύλου. Άλλο πάλι κι αυτό: τα εφέ είναι σχεδόν επιδεικτικά φτηνιάρικα, πάλι απηχώντας την αισθητική 80’s ταινιών τύπου «Στον Πλανήτη Γη τα Κορίτσια είναι Εύκολα»! Αλλά δεν βρισκόμαστε στα 80’s, και αυτού του είδους οι αναχρονισμοί δεν είναι αστείοι, δεν είναι εκκεντρικοί, είναι απλά θλιβεροί. Και ο Τζόουνς μάλλον δείχνει και την ηλικία του αλλά και την σκουριά από την αποχή από το σκηνοθετικό τιμόνι σχεδόν δυο δεκαετιών.

Ως ισόβια fan των Python, το αποτέλεσμα αυτής της ταινίας, με εξαίρεση καναδυό επιτυχημένα αστείες σεκάνς, δεν μου έφερε θυμό για την ώρα που έχασα, ούτε καν απογοήτευση (το πράγμα φαινόταν από το trailer κιόλας), αλλά μια θλίψη για τα τόσο ιστορικά στον χώρο της κωμωδίας ονόματα που βρίσκονται στους τίτλους και που χάνονται τόσο άδικα σε αυτή την συνολική αποτυχία, θλίψη που απλά εντάθηκε με τον γλυκό φόρο τιμή στον Γουίλιαμς στους τίτλους τέλους. Ήθελα να την συμπαθήσω και να την βοηθήσω λέγοντας κάποια καλά λόγια αλλά η μόνη εικόνα που μου έφερε στο νου είναι αυτή ενός αγαπημένου κατοικίδιου που αγαπάς αλλά η κατάστασή του είναι τόσο προχωρημένη που… η ευθανασία είναι η μόνη λύση. Αν είχα μια ευχή και την δύναμη του κεντρικού ήρωα να την πραγματοποιήσω, θα ήταν αυτή η ταινία να μην υπήρξε ποτέ, για το καλό της υστεροφημίας των λατρεμένων καλλιτεχνών που δούλεψαν σε αυτήν. Τι κρίμα…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν είσαι fan των Python, μην ψαρώσεις, αλλά αν, τελικά, το αποφασίσεις, οι σκηνές των εξωγήινων είναι και οι καλύτερες. Κατά τα άλλα, είναι μόνο αν έχεις διάθεση για μια χαζοκωμωδία χαμηλών προσδοκιών και απαιτήσεων, για να περάσεις ανέμελα κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα (να κι ένα θετικό, η διάρκειά της!).


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.