FreeCinema

Follow us

ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΕΥΕΞΙΑ (2017)

(A CURE FOR WELLNESS)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκορ Βερμπίνσκι
  • ΚΑΣΤ: Ντέιν ΝτεΧάαν, Τζέισον Άιζακς, Μία Γκοθ, Άιβο Νάντι, Έιντριαν Σίλερ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 146'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Νεαρός executive εταιρείας με εμπλοκή σε υποθέσεις οικονομικής διαφθοράς πρέπει να ταξιδέψει μέχρι τις ελβετικές Άλπεις και να φέρει πίσω στις ΗΠΑ τον CEO που θα παίξει τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος για χάρη επικείμενης συγχώνευσης. Το να φτάσει είναι το εύκολο. Το να φύγει από εκεί, όμως;

Στιλίστας της εικόνας προερχόμενος από τον χώρο της διαφήμισης, ο Γκορ Βερμπίνσκι είναι ένας από τους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ που ποτέ δεν κατάφερε να δώσει ένα προσωπικό στίγμα ή ταυτότητα στη φιλμογραφία του. Έχει καταπιαστεί με το οικογενειακό είδος, έχει γυρίσει επικές περιπέτειες τεραστίων budget (οι «Πειρατές της Καραϊβικής» θα τον ακολουθούν ως φήμη για πάντα, μάλλον), έχει δοκιμαστεί και σε κάτι πιο κοινωνικό ή και στο genre του τρόμου (με το πετυχημένο αμερικανικό remake του «Ring»). Το δέκατο φιλμ μεγάλου μήκους της καριέρας του είναι ένα σχετικά ασυνήθιστο θρίλερ, που δεν κινείται στην «ασφαλή ζώνη» του τυπικού, ξεκινώντας και από τη διάρκειά του ακόμη, αφού το σημερινό κοινό που καταναλώνει τις αντίστοιχες ταινίες σπάνια ανέχεται οτιδήποτε ξεπερνά το κλασικό ενενηντάλεπτο. Ναι, αυτά εδώ τα 146 λεπτά είναι κανονική «εκκεντρικότητα» για mainstream θριλερική παραγωγή και σε κάνουν να απορείς για τις ελευθερίες που παρέχονται στον Βερμπίνσκι από τα studios, ειδικά μετά τον εξωφρενικά πολυδάπανο (και, μοιραία, εμπορικά ηττημένο) «Μοναχικό Καβαλάρη» (2013).

Μετά από μια εισαγωγή στον corporate εφιάλτη της Νέας Υόρκης, που περνά το σαφές μήνυμα μιας άρρωστης κοινωνίας, εντελώς άπληστης, με μοναδικό στόχο τα οικονομικά οφέλη και τα περισσότερα κέρδη, ο παγιδευμένος από τους προϊσταμένους του ήρωας καταφθάνει στις ελβετικές Άλπεις και σε παραδοσιακό spa θρύλο για τα ιαματικά του νερά, βρίσκοντας ένα μάλλον αφιλόξενο προσωπικό και μια άρνηση από τη διεύθυνση στο να έρθει σε επαφή με τον «ασθενή» Αμερικανό CEO της εταιρείας του. Η απόπειρα αποτυγχάνει, ένα τροχαίο τον γυρίζει πίσω στον πύργο – θεραπευτήριο με το ένα πόδι στο γύψο και, ξαφνικά, ο υπερφιλόδοξος και διόλου ηθικός επαγγελματικά Λόκχαρτ (ΝτεΧάαν) συνειδητοποιεί το νόημα της φράσης μυστηριώδους νεαράς που τον προειδοποίησε ότι κανείς δεν φεύγει από αυτά τα κατά τα άλλα ονειρεμένα λουτρά.

Η πλοκή συνδέει το σήμερα με το παρελθόν του πύργου, διακόσια χρόνια πίσω, με τον ιδρυτή του ινστιτούτου να έχει μάλλον φασίζουσες αντιλήψεις περί καθαρότητας του αίματος και του οικογενειακού του δέντρου, με τραγική κατάληξη που δεν επέτρεψε στον ίδιο να παντρευτεί την αδελφή του, η οποία επρόκειτο να καρποφορήσει το υπόδειγμα μιας κάποιας άριας φυλής. Ο Λόκχαρτ θα αργήσει πολύ να καταλάβει πως κάτι συμβαίνει με το νερό και το spa κάθε άλλο παρά θεραπεύει τους ασθενείς του, μπλέκοντας την πραγματικότητα, το τώρα και το τότε σε ένα περιβάλλον παραισθησιογόνων εικόνων, που ενδεχομένως θα ζήλευε ο Βαλ Λιούτον ή και η Hammer ακόμη (η αλήθεια είναι ότι το background στις σκηνές παρελθόντος θα εξυπηρετούσε εξαιρετικά μια goth ταινία τρόμου για τη βρετανική εταιρεία στη δεκαετία του ‘60)!

Ο Βερμπίνσκι δεν χρειάζεται να οπτικοποιήσει αυτό το παρελθόν (στα υπέρ του τούτη η απόφαση… οικονομίας), καθώς το υλικό του είναι ήδη υπερβολικά φορτωμένο από πληροφορία και layers… δυσάρεστων αποκαλύψεων, που ενίοτε επιφυλάσσουν και μια πιο γκροτέσκα εικονογραφία (με αποκορύφωμα τη σεκάνς όπου ο Λόκχαρτ επισκέπτεται… με το ζόρι τον οδοντίατρο του spa). Το καλά εκπαιδευμένο στο είδος κοινό θα υποψιαστεί τους δεσμούς ανάμεσα στις δύο χρονικές περιόδους της ιστορίας, αλλά αυτό δεν στερεί πόντους από την απόλαυση του έργου, το οποίο οφείλει τα μέγιστα σε φωτογραφία (Μπόγιαν Μπαζέλι) και σκηνογραφία (Ιβ Στιούαρτ). Ενδεχομένως να είχαμε μια πολύ περισσότερο συναρπαστική ταινία τρόμου αν ο Βερμπίνσκι επέλεγε να κινηθεί πιο κοντά στο ύφος του Γκιγέρμο ντελ Τόρο (για παράδειγμα), αντί να επιλέξει εκείνο του σκορσεζικού «Νησιού των Καταραμένων» (2010). Στα θετικά, επίσης, η αποφυγή των σαχλών, απότομων τιναγμάτων για δημιουργία εντυπώσεων (δεν απουσιάζουν ολοκληρωτικά, απλά χρησιμοποιούνται σωστά).

Το κρεσέντο είναι εξίσου ασυνήθιστα τολμηρό για στουντιακή παραγωγή τέτοιου επιπέδου και λαμβάνεται υπόψη, άσχετα από τις over the top αποφάσεις που έχουν παρθεί στο σενάριο, το οποίο επίσης ρισκάρει στο βάθος της ανάγνωσής του, συνδέοντας (σχεδόν αλληγορικά) την αρρώστια της καθαρότητας της φυλής με τη σήψη του δυτικού καπιταλιστικού συστήματος (και τις… βδέλλες της!).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Απόπειρα νεωτερισμού στο είδος του goth θρίλερ, με φαντασία στη χρήση γνώριμων μοτίβων και σαφώς εκκεντρική γραφή για τα μέτρα ενός τόσο mainstream θεάματος, το φιλμ του Βερμπίνσκι θα δοκιμάσει κάπου την αντοχή (και) των μυημένων με τη διάρκειά του, αν και δεν κουράζει πραγματικά, καθώς πάντοτε υπάρχουν «άσοι» για να βγουν από το μανίκι του σκηνοθέτη. Το target group της ταινίας, πάντως, είναι περισσότερο adult και είναι εκείνο το οποίο θα εκτιμήσει καλλιτεχνικά κάμποσες λεπτομέρειες αυτού του «Αντίδοτου», όσο και θα ειρωνευτεί εν μέρει το περιεχόμενό του.


MORE REVIEWS

DUNGEONS & DRAGONS: ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΕΦΤΩΝ

Καταφερτζής κλέφτης, παρέα μ’ ένα μικρό τσούρμο από τυχοδιώκτες συνοδοιπόρους οι οποίοι κατέχουν ουκ ολίγες μαγικές ικανότητες, αναζητά κλεμμένο κειμήλιο που ίσως του επιτρέψει να επαναφέρει στη ζωή την πεθαμένη και πολυαγαπημένη του σύζυγο.

ΤΑ ΟΧΤΩ ΒΟΥΝΑ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Πιέτρο γίνεται φίλος με το μοναδικό παιδί ενός μικρού ορεινού χωριού, καθώς κάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές εκεί. Ο Μπρούνο θα χαθεί από τη ζωή του εξαιτίας μικρών παρεξηγήσεων, μα θα επιστρέφει πάντοτε στον ενήλικο βίο του, για να του θυμίζει την παιδική ηλικία και πατρικές στιγμές που έχασε από πείσμα και λάθος επιλογές.

ΖΛΑΤΑΝ

Τα ταραχώδη παιδικά και νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στη Σουηδία, μέχρι την αναγνώριση του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, χάρη στις εμφανίσεις του με τη φανέλα της Ajax.

DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA - TO THE SWORDSMITH VILLAGE

Μετά τη δολοφονία της οικογένειάς του από έναν δαίμονα, ο Ταντζίρο Καμάντο εντάσσεται στο Σώμα Φονιάδων Δαιμόνων, έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό: να επαναφέρει την αδελφή του (τη μόνη που γλίτωσε τον θάνατο, με τίμημα όμως τη μετατροπή της σε δαίμονα) στην ανθρώπινη μορφή της.

ΤΟ ΜΠΛΕ ΚΑΦΤΑΝΙ

Παραδοσιακός Μαροκινός ράφτης διδάσκει την τέχνη του σε νεοπροσληφθέντα βοηθό. Η σύζυγός του παρακολουθεί τα επίμονα μαθήματα με σχετική απάθεια. Άραγε, πόσα... μυστικά μπορεί να κρύβει το σωστό κέντημα ενός μπλε καφτανιού;