ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΟΣ… ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗ ΣΤΡΕΛΛΑ.
Όλα όσα είχα ακούσει γι’ αυτήν ήταν αλήθεια. Η «Στρέλλα» του Πάνου Χ. Κούτρα υπήρξε, μαζί τον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου, η μεγαλύτερη φιτιλιά για το ελληνικό σινεμά εδώ και δεκαετίες. Τα δύο φιλμ έγιναν οι σημαιοφόροι μιας εκστρατείας «εξυγίανσης» της εγχώριας παραγωγής, που στη συνέχεια χάθηκε στην… Ομίχλη ή στη λάθος μετεξέλιξη των πιο λάθος Κρατικών Βραβείων (στον κόσμο).
Με τον Πάνο είχαμε βρεθεί για πρώτη φορά στα γυρίσματα της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά». Ελάχιστα είχαμε μιλήσει, ήταν κυρίως ένα set visit. Αυτή εδώ ήταν η πρώτη κανονική συνέντευξη μαζί του, για το CINEMaD. Είναι ένας απολαυστικός συνομιλητής, χωρίς άγχος για το τι θα πει στην κάμερα (το άγχος το είχε πριν, κλασικά…). Του είχα ζητήσει να είναι μαζί μας και η πρωταγωνίστριά του, η Μίνα Ορφανού. Όχι για να προκληθεί κανένας ντόρος με τη συνέντευξη, απλά, θεωρώ πως το ταλέντο της και η ταύτισή της με το ρόλο ήταν στοιχεία τόσο έντονα που σχεδόν της δίνουν κύρος παρόμοιο με το credit του σκηνοθέτη. Δεν το είχαν ξανακάνει on cam, μαζί. Μεγάλη μου τιμή που το δέχθηκαν. Ήταν Δεκέμβρης του 2009.
