Μπάμπης Μακρίδης. Πατημένο.
Παρακολουθώντας το «L» του Μπάμπη Μακρίδη είχα ένα ηλίθιο χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπό μου, ενώ την ίδια στιγμή σκεφτόμουν πως οι περισσότεροι από τους θεατές, οι οποίοι θα δοκιμάσουν να δουν το φιλμ στις αίθουσες, θα τον πάρουν με τις πέτρες. Διευκρίνιση: δεν χαμογελούσα για το τελευταίο.
Μετά την προβολή, τον συνάντησα για πρώτη φορά στο bar του Gazarte. Δεν ήταν μια απόπειρα της διανομής να μας μεθύσει για να γράψουμε θετικά για την ταινία! Μίλησα λίγο με τον Ευθύμη Φιλίππου (αυτόν που φταίει για όλα, ξέρεις), ύστερα μας σύστησαν με το Μακρίδη. Αισθάνθηκα την ανάγκη να του πω το αγαπημένο μου ανέκδοτο. Γιατί έτσι.
Κανονίσαμε να κάνουμε τη συνέντευξη για το CINEMaD. Εγώ ήθελα να βρούμε ένα μικρό γκαράζ για το γύρισμα, σαν αυτά που είχαν οι μονοκατοικίες παλιά, που λειτουργούσε και σαν αποθήκη πολλές φορές, για εργαλεία κι άλλες σαχλαμάρες ανδρικές. Δες το και σαν American suburbs κι έτσι. Ψάχναμε για μέρες. Ξαφνικά, θυμήθηκα πως υπήρχε το τέλειο μέρος, ούτε ένα στενό κάτω από το σπίτι μου!
Ήρθε με μια μηχανή. Με είχε κάνει να πιστέψω πως δεν οδηγεί, όπως κι εγώ. Αυτό που βρήκαμε μέσα στο γκαράζ ήταν μαγικό! Ήταν Φεβρουάριος του 2012. Αρχίσαμε να μιλάμε. Μερικοί το αποκαλούν συνέντευξη.
Το «L» κυκλοφορεί σε DVD από την εταιρεία Feelgood at Home. Κάνε ένα test drive, επιτέλους!
