Πάρε τουφέκι! Ο Ινιαρίτου «πειραματίζεται»…
Όταν δεν πέφτει παραδάκι από πολυεθνικές, ο Αλεχάντρο Ινιαρίτου τη βλέπει δημιουργός (βλέπε φεστιβαλικές συμμετοχές) ή, πλέον, και… πειραματιζόμενος με τη «φόρμα», το μέσο και την κίνηση του σώματος. Ακούω τουφεκιές;
Μετά από το σπονδυλωτό ψευτοέπος τυχαίων αλλά μοιραίων συμβάντων (Σαράφης και στα Τρίκαλα…) του «Babel» (2006) και την απόλυτη ολίσθηση προς τη μπουρούχα φεστιβαλικού δράματος με το «εδώ θα γίνει ο τάφος σας» και καθόλου όνομα και πράμα «Biutiful» (2010), o Αλεχάντρο Ινιαρίτου (το μεσαίο έγινε Γκ. για να μην κουράζει…) αναζητά εναγωνίως επόμενο project – body count, πιθανότατα και παραγωγούς που δεν θα είδαν το τελευταίο του «αριστούργημα», τουλάχιστον…
Μέσα στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης, έπεσε πάνω στο σύζυγο της Νάταλι Πόρτμαν, Μπέντζαμιν Μιλπιέ, ο οποίος τον κάλεσε σε μια πρόβα της ομάδας L.A. Dance Project. Και τον έπιασε μια συγκίνηση, ένα έναυσμα για πειραματισμό και Τέχνη, και τους πήρε κάπου έξω από το Λος Άντζελες και την είδε… Χάρμονι Κορίν (!), γυρίζοντας ένα video – «άσκηση», που αν έχεις εγκαταλείψει ήδη τη σελίδα τρέχοντας, μπορείς να δεις εδώ, παραδίπλα.
Το super lo-fi, avant garde φιλμάκι, που θα γύριζε και η μάνα σου την πρώτη μέρα που θα της έβαζες στα χέρια VHS Camcorder (με την εντολή «Πάτα το κόκκινο κουμπάκι, μάνα…»), φέρει τον τίτλο «Naran Ja (One Act Orange Dance)» και η «ιστορία» του αφηγείται την… αέναη αναζήτηση μιας χορεύτριας που κάθε φορά που γυρνά την πλάτη βρίσκει… τον εαυτό της. Το music video του «Πεθαίνω στην Ερημιά» με τη Σοφία Αρβανίτη και τη Μπόνι Τάιλερ πιο experimental ήταν…
Το όλο short διαρκεί περί τα 12 λεπτά. Εάν το δεις ολόκληρο, άφησε μήνυμα από κάτω, για να κερδίσεις πλούσια δώρα!
