του Ηλία Φραγκούλη

Η Αβίβα είναι ένα κορίτσι σχεδόν δώδεκα χρονών που ονειρεύεται να γίνει μητέρα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, γιατί αγαπά τα παιδιά. Η καλή της η ψυχή επιτρέπει σ’ έναν νεαρό μπούλη να τελειώσει ανάμεσα στα μπούτια της και, ως εκ θαύματος, αυτή η αποτυχημένη εμπειρία ξεπαρθενέματος και πρόωρης εκσπερμάτισης έχει το… επιθυμητό αποτέλεσμα! Οι γονείς, φυσικά, αντιδρούν, τη σπρώχνουν να κάνει έκτρωση, παθαίνει ζημιά η μήτρα της κοπελίτσας, εντείνεται η φρίκη και η φυγή εξυπακούεται…

Η τελευταία ταινία του Τοντ Σόλοντζ βρίσκει τον controversial δημιουργό από το Νιου Τζέρζι στα ίδια λημέρια μισανθρωπίας και κατάρας προς το μέλλον του είδους μας, σαρκάζοντας πάνω στο θέμα της μητρότητας και της διαιώνισης με τρόπους που σοκάρουν από τόσες διαφορετικές πλευρές, έτσι ώστε κάθε πνεύμα αντιλογίας να υποκύπτει σε knock out προτού ν’ αντιμιλήσει επιχειρηματολογώντας. Σπουδαίο το εύρημα της μοιρασιάς του κεντρικού ρόλου σε οκτώ διαφορετικούς ηθοποιούς (μεταξύ των οποίων δύο ενήλικες, ένα εξάχρονο κορίτσι κι ένα έφηβο αγόρι!), οι οποίοι διαφοροποιούν τη σκοπιά σου στο πλαίσιο των περιστάσεων και δοκιμάζουν και τα δικά σου όρια ηθικής (ή μη).

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η Αβίβα είναι κι αυτή μια σύγχρονη Αλίκη στη χώρα του προκατασκευασμένου αμερικανικού ονείρου (λέγε με και «παραμύθα»), που μέσα από άπειρες δοκιμασίες κι εκμετάλλευση θα ξεπροβάλλει πάντα πιο αγνή από το μιαρό αυτό περιβάλλον. Και, πάνω απ’ όλα, δεν θα μπορέσει να τεκνοποιήσει ποτέ σ’ αυτή τη ζωή. Μονάχα έτσι μπορεί να κοιμάται ήσυχος ο κύριος Σόλοντζ…