«Diversity» διαβάζω παντού και μου γυρίζει το μάτι! Τι ακριβώς παραγνώρισε η Ακαδημία φέτος; Το «Straight Outta Compton»; Ναι, θα έπρεπε και θα μπορούσε να είχε μπει ως υποψήφιο στην κατηγορία του Όσκαρ καλύτερης ταινίας, έχοντας και την προώθηση από το Σωματείο των Παραγωγών που το πρότεινε για τα δικά του βραβεία. Αλλά… ώς εκεί! Τέλος. Αυτό ήταν το καλύτερο φιλμικό δείγμα δουλειάς από μαύρους καλλιτέχνες για το 2015. Τα μέλη της Ακαδημίας ή δεν «ταυτίστηκαν» με το θέμα του ή δεν παθιάστηκαν με τη βιογραφία ενός rap συγκροτήματος από τα 80’s. Το φιλμ πέρασε μονάχα στην κατηγορία του πρωτότυπου σεναρίου και μέσα από αυτή την υποψηφιότητα κάνει το statement του. Και ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν ήταν καλός στο «Creed», αλλά δεν χώρεσε στην πεντάδα των ηθοποιών γιατί αυτοί που προτάθηκαν ήταν καλύτεροι. Εντάξει;
Εάν, λοιπόν, αυτός ήταν φέτος ο «ρατσισμός» των Όσκαρ απέναντι στους μαύρους, τι να πουν και οι κριτικοί ή το υπόλοιπο, μη… έγχρωμο κοινό, που ετησίως τρώει στη μάπα μερικά από τα χειρότερα φιλμ που κατασκευάζονται με αποκλειστικό target group τη μαύρη κοινότητα (ειδικά) της Αμερικής και χαρακτηρίζονται από… βυζιά, κωλάρες, χιούμορ του χειρίστου είδους και τραβεστισμό (η μισή και βάλε φιλμογραφία του Τάιλερ Πέρι, για παράδειγμα); Ευτυχώς, αυτές τις μέρες, η εμφάνιση ταινιών όπως τα «Ride Along 2» και «Πενήντα Αποχρώσεις του Μαύρου» αρκούν για να περιγράψουν την πραγματική υπόσταση του «diversity»… Κι ας σκούζουν τα ίδια media για τα βραβεία του Sundance για το «The Birth of a Nation» του Νέιτ Πάρκερ, το οποίο «πρέπει», λέει, να είναι το φαβορί των Όσκαρ του 2017. Γιατί; Επειδή έχει πάλι… σκλάβους; Έλεος, όμως!
Κατά τα άλλα, ας βγουν και οι ισπανόφωνοι, ας βγουν και οι ασιάτες, ας βγουν και τίποτα Εβραίοι για το μπούγιο, ας βγουν και άλλες… κλαμένες κοινότητες που ζουν την «καταπίεση» της αμερικανικής κουλτούρας και του χολιγουντιανού κατεστημένου εναντίον τους, να γίνουν τα Όσκαρ πανηγυράκι πολιτικής ορθότητας, να ξεχάσουμε τα περί Τέχνης και να βραβεύονται μόνο… κουτσοί, στραβοί και του Αγίου Παντελεήμονος, μεγάλη η χάρη του, έτοιμος είμαι να βάλω τις φωνές, εγώ ο agnostic! Και… Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, δεν κοιτάς το σπίτι σου καλύτερα, που είναι έτοιμο για show στο Λας Βέγκας (ή στο Medrano, μη σου πω…);
