του Δημήτρη Δημητρακόπουλου

Παρά το γεγονός ότι συχνότερα βλέπουμε την κουλτούρα τής Ανατολής να εισβάλλει είτε αυτούσια είτε ως κύρια μορφή επιρροής στη δυτική βιομηχανία του θεάματος (τελευταία, μάλιστα, φαίνεται να έχει το πάνω χέρι στο Χόλιγουντ σε μια μοναδικής ειρωνείας κατάσταση στα χρονικά), αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο, ειδικά όταν η αρχική πηγή περιλαμβάνει εμβληματικά παραμύθια που έχουν μείνει στην ιστορία με τις αρχετυπικές τους ιστορίες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Na Young Wu, καλλιτέχνις από τη Νότια Κορέα, βάλθηκε να αποδείξει ότι οι πριγκίπισσες της Disney (αλλά και γενικότερα οι πρωταγωνίστριες πασίγνωστων παραμυθιών) μπορούν να βρουν εύκολα θέση στην πολιτιστική κληρονομιά τής χώρας της ως ηρωίδες «manwha», της τοπικής βιομηχανίας comics της Νότιας Κορέας, δηλαδή. Εξάλλου, τα manwha, λόγω της ισχυρής επιρροής που δέχονται από τη δραματική ιστορία της χώρας, ανέπτυξαν από νωρίς μια έντονη ποικιλομορφία ενσωματώνοντας έντονα ιστορικά στοιχεία αλλά και πολλά εθνογραφικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβάνοντας ταυτόχρονα και περισσότερο mainstream δουλειές, αισθητικά παρόμοιες με τα manga τής Ιαπωνίας, γεγονός που ευνόησε εξαρχής την πολιτιστική μεταμόρφωση των χαρακτηριστικών ιστοριών μύθων της Δύσης.

Ως αποτέλεσμα, η Πεντάμορφη και το Τέρας μοιάζουν να έχουν βγει από την εικονογράφηση ενός ιστορικού κειμηλίου, η Χιονάτη δείχνει να ανακαλύπτει έκπληκτη ένα καινούργιο δάσος, ενώ η Άριελ, η μικρή γοργόνα, μοιάζει να αποκτά ξαφνικά μια εξωτική χροιά, στοιχεία που συνολικά συμβάλλουν στην οικουμενοποίηση των πιο χαρακτηριστικών παραδοσιακών ιστοριών!

Δες στη συνέχεια τα έργα της καλλιτέχνιδος (πάτα και πάνω τους για να τα απολαύσεις σε καλύτερη, πιο χορταστική ανάλυση) και επισκέψου το blog της για περισσότερη, εντυπωσιακή μίξη δυτικής θεματολογίας και ανατολικής τεχνοτροπίας (μην τρομάζεις, δε χρειάζεται μετάφραση για να «επικοινωνήσεις» με την τέχνη της). Οι αδελφοί Γκριμ θα ήταν περήφανοι. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ από την άλλη, αν ζούσε, το πιθανότερο θα ήταν να… αναζητήσει τα εμπορικά δικαιώματα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η αλήθεια παραμένει μία: η μαγεία των παραμυθιών δε «μιλάει» μόνο μία γλώσσα.