FreeCinema

Follow us

Τι είναι μια cult ταινία; Πόσο σκουπίδι μπορεί ή πρέπει να είναι; Από ποιον πλανήτη έρχεται και γιατί χρειάζεται να τη λατρέψεις; Μια στήλη που… εγκληματεί, για να σου δώσει τις καλύτερες απαντήσεις γύρω από κινηματογραφικά αξιοπερίεργα και τίτλους που αξίζει να μάθεις πως υπάρχουν. Αρκετά συχνότερα… για τους λάθος λόγους!

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ (1976)

(THE MAN WHO FELL TO EARTH)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκολας Ρόουγκ
  • ΚΑΣΤ: Ντέιβιντ Μπόουι, Ριπ Τορν, Κάντι Κλαρκ, Μπακ Χένρι, Μπέρνι Κέισι

Ένας εξωγήινος έρχεται στη Γη με σχέδιο και σκοπό να σώσει τον πλανήτη του, όμως σύντομα παρασύρεται από τους πειρασμούς και τις παρακμιακές εξαρτήσεις του κόσμου μας.

Την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε, λίγοι την εκτίμησαν ή/και την κατάλαβαν. Τέσσερις δεκαετίες μετά, αυτή η συνολικά εκκεντρική ταινία του σπουδαίου αλλά κατά καιρούς άνισου Νίκολας Ρόουγκ (ναι, λανθασμένα τον προφέρατε «Ρεγκ» τόσες δεκαετίες), συνεχίζει να ξενίζει, μόνο που, τώρα πια, με το βάρος και τις εξελίξεις της Ιστορίας, τυγχάνει μιας δίκαιης επανεξέτασης, ίσως κι επαναπροσδιορισμού.

Η υπόθεση της ταινίας απλή, η εκτέλεσή της περίπλοκη, έως και μπερδεμένη. Ο εξωγήινος προσγειώνεται σε μια ερημική περιοχή της Αμερικής με ανθρώπινη μορφή, άπταιστα αγγλικά, γνώση του σύγχρονου γήινου κόσμου και μοναδικό του στόχο να σώσει τον ετοιμοθάνατο πλανήτη του και την οικογένειά του. Αρχικά, πουλάει κάτι κοσμήματα αγνώστου προελεύσεως ώστε να βγάλει τα πρώτα του έξοδα και λίγο μετά μια…πατέντα για φωτογραφικά φιλμ η οποία τον κάνει πάμπλουτο, ενώ παράλληλα τον εισάγει στις ανθρώπινες «αμαρτίες» των καταχρήσεων, του σεξ αλλά και της πλήρους αδράνειας, με ελάχιστες τελικές ελπίδες σωτηρίας τού πλανήτη του (αλλά και του ιδίου).

Η σκηνοθεσία του Ρόουγκ, ενώ έχει όλα τα γνώριμα στοιχεία που θυμίζουν άλλες ταινίες του από τη συγκεκριμένη περίοδο, όπως το (επίσης rock’n’roll… ντεκαντάνς) «Performance» και το (καλύτερο από όλα και με διαφορά) «Μετά τα Μεσάνυχτα», όσο και τις έντονα σεξουαλικές σκηνές που αντιδιαστέλλονται έντονα σαν σφήνες της αφήγησης, δίπλα στο έντονο στοιχείο της kitsch αισθητικής της παρηκμασμένης, meta-hippie κουλτούρας της εποχής, εδώ μοιάζει πιο ασταθής, σε σημεία ελλειπτική, όπως και η ανάπτυξη τούτης της έτσι κι αλλιώς παράξενης ιστορίας. Νοερά διχασμένης σε δύο μέρη, με το πρώτο να κυλά πολύ βατά και σταθερά δομημένο, εωσότου η ζωή του ήρωα ξεφεύγει εκτός ελέγχου, θύμα της αναπάντεχης φήμης, του πλούτου και του αλκοόλ, με το φιλμ να μοιάζει να ακολουθεί το παράδειγμά του, κάνοντας συχνά δυσνόητα χρονικά άλματα και ακολουθώντας έναν απροσδιόριστο ρυθμό.

Οι λάτρεις του sci-fi αναπόφευκτα θα απογοητευτούν, καθώς δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα φουτουριστικό και τεχνολογικό εδώ. Αντιθέτως η ταινία έχει το ύφος και το περιεχόμενο μιας σχετικά χαμηλού προϋπολογισμού indie (αναχρονιστικός όρος, γνωρίζω, αλλά ταιριαστός σε αυτή την περίσταση) παραγωγής που ξεχωρίζει για την εκκεντρικότητά της.

Ωστόσο, πέρα και πάνω από τον σκηνοθέτη της, το «Ο Άνθρωπος που Έπεσε στη Γη» θα έχει αέναα ιδιαίτερη αξία (και, ομολογουμένως, λόγο ύπαρξης εξαρχής) εξαιτίας του πρωταγωνιστή της. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ταινιών όπου το casting ενός ρόλου είναι τόσο ιδανικό ώστε να φαντάζει γραμμένος ειδικά για το πρόσωπο που θα τον υποδυθεί, και αυτό είναι πασιφανές στην προκειμένη περίπτωση. Ο Ντέιβιντ Μπόουι, ο τότε όχι ακόμα στο peak του glam rock star με τα δίχρωμα μάτια, το σχεδόν διάφανο κατάλευκο δέρμα και το ανδρόγυνο παρουσιαστικό που είχε ήδη «ταξιδέψει» στο διάστημα μέσω των τραγουδιών του, ήταν κυριολεκτικά γεννημένος για τον ρόλο, ενώ η προσωπική του ζωή εκείνη την περίοδο προσιδίαζε επικίνδυνα στην εφιαλτική κάθοδο και πτώση του ήρωά του. Έχοντας αποχαιρετίσει τον Ziggy Stardust και την ανεξέλεγκτη δημοσιότητα που του απέφερε, βαριά εξαρτημένος στην κοκαΐνη και το «banal» lifestyle ενός επιτυχημένου icon, ο Μπόουι διοχετεύει μέρη του εαυτού του στον ρόλο του «έκπτωτου εξωγήινου», δίνοντας μια ειλικρινή αλλά επιτυχημένα απόμακρη ερμηνεία, χρησιμοποιώντας εδώ, καλύτερα απ’ ό,τι σε κάθε άλλον του ρόλο, τις γνώσεις και την εμπειρία του ως μίμος, για να επιτύχει ακόμα πιο ιδανικά το αιθέριο, λιγομίλητο και αποστασιοποιημένο τού χαρακτήρα, κάνοντας τον ρόλο ένα αυθεντικό alter-ego, ακόμα και στο δεύτερο μισό της ταινίας, όταν έχει πια καταντήσει ένα άβουλο ζόμπι, ένας άλλος ερημίτης στα πρότυπα του Χάουαρντ Χιουζ.

Στα σαράντα χρόνια μεταξύ του τότε και του τώρα, ο Μπόουι έφυγε για το Βερολίνο και την – ψυχική και σωματική του – αποτοξίνωση, λίγο καιρό μετά την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες (το άλμπουμ «Low» του 1977 βασίστηκε σε σημαντικό βαθμό στη μουσική που εμπνεύστηκε ο Μπόουι για το φιλμ και που δεν χρησιμοποιήθηκε για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων), και τώρα πια αυτός ο Starman δεν υπάρχει ανάμεσά μας. Εδώ, όμως, έχει παραδώσει την καλύτερη και σίγουρα πιο αξιομνημόνευτη ερμηνεία της αξιόλογης υποκριτικής του καριέρας.

TRIVIA

  • Ο Ντέιβιντ Μπόουι ήταν τόσο αδύνατος στην περίοδο των γυρισμάτων, που η Μέι Ρουθ, υπεύθυνη για τα κοστούμια του φιλμ, χρειάστηκε να αγοράσει γι’ αυτόν μερικά ρούχα από τα… παιδικά!
  • Σε μια σκηνή του Ριπ Τορν σε κατάστημα πώλησης δίσκων διακρίνεται καθαρά το εξώφυλλο του album «Young Americans» του Μπόουι.
  • Εικόνες από την παραγωγή του φιλμ κατέληξαν να γίνονται cover art για δύο albums του Μπόουι, το «Station to Station» (1976) και το «Low» (1977)!
  • Το μοντάζ της ταινίας διήρκεσε εννέα μήνες! Σε πρώτο επίπεδο, αντί score, είχε χρησιμοποιηθεί μουσική των Pink Floyd από το album «The Dark Side of the Moon». Ο Μπόουι είχε δουλέψει για το soundtrack, αλλά οι συνθέσεις του απορρίφθηκαν. Μέρος αυτών κατέληξαν στο προσωπικό του album «Low».
  • Ο Μικ Τζάγκερ ήταν ένας από τους υποψήφιους για τον ρόλο του εξωγήινου στην ταινία. Είχε δουλέψει με τον Ρόουγκ στο «Performance» (1970).

MORE CULT

Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

«Their deadly mission: to crack the forbidden island of Han!»

Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

«A monster statue of bronze and stone twenty stories tall guarded their secret!»

Ο ΑΡΧΙΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

«NOT A WORD IS SPOKEN! Excitement beyond words!»

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΛΙΟΥ

«She'd do anything for a thrill... Including kill!»