του Παναγιώτη Μήτσικα

Σε μια πολύ δύσκολη χρονιά, από άποψη φαβορί και outsider, δεν υπάρχει κάποιος ξεκάθαρος νικητής, αλλά αρκετά φιλμ που ερίζουν για τα μεγάλα βραβεία του Φεστιβάλ, στο σκεπτικό πίσω από τα οποία πρέπει να συνυπολογίζουμε πάντα το ποιοι απαρτίζουν την Κριτική Επιτροπή και, ιδίως, τον Πρόεδρο αυτής (θυμίζουμε πως πέρσι, με την Γκρέτα Γκέργουιγκ, ο Χρυσός Φοίνικας πήγε στο «Anora» του Σον Μπέικερ, συγγενές σινεμά με το indie παρελθόν της Αμερικανίδας.

Για φέτος, δύο ταινίες ξεκίνησαν από πολύ νωρίς να κερδίζουν τις εντυπώσεις, οδηγώντας την κούρσα: το «Sirât» του Ολιβέρ Λαξ είναι ένα αξιοπερίεργο φιλμικό δημιούργημα, αρκετά art-house και με Γάλλο σκηνοθέτη, ενώ το «In Die Sonne Schauen» της Μάσα Σιλίνσκι προκάλεσε θυελλώδεις αντιδράσεις, κάπως ανάλογες μ’ εκείνες του «The Substance» πέρσι. Αμφότερες είναι πολύ πιθανόν να έχουν συμμετοχή στα βραβεία, όπως άλλωστε και το κορυφαίο (σε κριτικές) «Dva Prokurora» του Σεργκέι Λοζνίτσα, ένα σκληρό πορτρέτο της σταλινικής περιόδου το οποίο στέκει ως ένα από τα κλασικά festival favourites, τουλάχιστον σε φόρμα. Εσχάτως, προσθέτουμε στα φαβορί και τη νέα ταινία του Γιόαχιμ Τρίερ, «Affeksjonsverdi» (φωτό), που ανάγκασε τα media να βγάλουν τους μετρητές του… standing ovation, με άλλους να μιλούν για 15 και άλλους για 19 λεπτά χειροκροτημάτων.

Το τελευταίο είναι και η δική μου επιλογή για το βραβείο γυναικείου ρόλου, με την Ρενάτε Ρέινσβε να κατακτά τις Κάννες για ακόμη μία φορά μετά τον «Χειρότερο Άνθρωπο στον Κόσμο» (του ίδιου σκηνοθέτη), ενώ στον πρώτο ανδρικό ρόλο, προσωπικά, θα ήθελα πολύ να δω τον Γκιγιόμ Μαρμπέκ του «Nouvelle Vague», σε μία ερμηνεία που τον μεταμορφώνει σε Ζαν-Λικ Γκοντάρ, με όλες του τις μούτες. Από εκεί και πέρα, οι αδελφοί Νταρντέν είναι πάντα μια υπολογίσιμη δύναμη, ειδικά από τη στιγμή που έχουν ήδη δύο Φοίνικες στις αποσκευές τους (πιθανοί για το FIPRESCI ή το Grand Jury Prize, αλλά… ικανοί να κερδίσουν το μεγάλο βραβείο;).

Στις βραβεύσεις των Καννών (και της Ζιλιέτ Μπινός!), δεν ξέρεις ποτέ…