The FREE CINEMA Clan

Ίσως αποδεικνύεται, για ακόμη μια φορά, η ενίσχυση του Φεστιβάλ του Τορόντο, με τις Κάννες να «αντέχουν» να σηκώσουν, πλέον, μονάχα τα εντελώς δικά τους «παιδιά», τα οποία εξακολουθούν να εμφανίζονται στις γαλλικές ακτές, λες και ο Τιερί Φρεμό παίρνει κανονικές απουσίες και πρόκειται να τους επιπλήξει εάν δε δώσουν το «παρών»…

Τζεϊλάν, Ασαγιάς, Μπονελό, Κρόνενμπεργκ, αδελφοί Νταρντέν, Εγκογιάν, Λόουτς, Λι, μέχρι και ο Τόμι Λι Τζόουνς που ανταποδίδει για την παρθενική του σκηνοθετική εμφάνιση (από το διαγωνιστικό του 2005), όλοι επιστρέφουν στη γηραιά τους βάση εκ του ασφαλούς, δίνοντας την αίσθηση ότι θα γεράσουν με το Φεστιβάλ των Καννών, ισοβίως. Χαρακτηριστικοί απόντες, πάντως, σε σχέση με την προφανή προσμονή, είναι οι Πολ Τόμας Άντερσον, Τέρενς Μάλικ και Εμίρ Κουστουρίτσα, οι οποίοι δεν έχουν τελική κόπια των νέων τους φιλμ, ενώ η σκανδαλώδης ταινία με θέμα τον Ντομινίκ Στρος-Καν, «Welcome to New York», που σκηνοθέτησε ο Έϊμπελ Φεράρα, ανάλογα με την ερμηνεία της σιβυλλικής απάντησης του Φρεμό σε σχετική ερώτηση, θα ενταχθεί στο πρόγραμμα μέσα στις επόμενες μέρες ως «έκπληξη» ή κόπηκε, μην ικανοποιώντας το… διευθυντήριο.

Το ελληνικό ενδιαφέρον, φυσικά, επικεντρώνεται στην παρουσία του «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα, το οποίο θα διαγωνιστεί στο τμήμα Un Certain Regard, ακριβώς όπως και ο Γιώργος Λάνθιμος με τον «Κυνόδοντα», το 2009. Ας ελπίσουμε να είναι το ίδιο τυχερός. Είναι μια συμμετοχή αναμενόμενη, αφού είναι γνωστή η συμπάθεια (και έμπρακτη πλέον, όρα τη συμπαραγωγή) των Γάλλων προς το σινεμά του δημιουργού τού «Στρέλλα», από την εποχή της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά».

18 ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΟΙΝΙΚΑ. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ;

Το «Sils Maria» του Ολιβιέ Ασαγιάς, έκτη συμμετοχή του σκηνοθέτη στο διαγωνιστικό (11 ολόκληρα χρόνια μετά το «Καθαρή») και επιστροφή της Μπινός στην αγγλική γλώσσα, υπόσχεται ένα πείρα(γ)μα στο «Όλα για την Εύα» με τις Κρίστεν Στιούαρτ και Κλόι Γκρέις Μορέτς πέτρες σκανδάλου.

Το «Saint Laurent» του Μπερτράν Μπονελό, χρονικό της πρώιμης καριέρας του θρύλου της μόδας (η δεύτερη βιογραφία του μετά το επερχόμενο στις ελληνικές αίθουσες φιλμ για τον «Ιβ», που υπογράφει ο Τζαλίλ Λεσπέρ), με τον Γκασπάρ Ουλιέλ στο ρόλο του σχεδιαστή και δίπλα του τους Λεά Σεντού, Λουί Γκαρέλ, Ζερεμί Ρενιέ.

Με το «Kis Uykusu» ο Τούρκος Νούρι Μπιλγκέ Τζεϊλάν επανακάμπτει παραδοσιακά στην κούρσα του Φοίνικα, την Ανατολία (χώρο δράσης της τελευταίας του ταινίας) και τη μεγάλη διάρκεια (τώρα σχεδόν 200 λεπτά!), σε ύφος μεταξύ του συζυγικού χειμώνα τού «Κλίματα Αγάπης» και της family δυναμικής του «Τρεις Πίθηκοι».

Ξανά στο τμήμα μετά το προπέρσινο «Cosmopolis», ο Καναδός Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ με το «Maps to the Stars» (φωτό) «αναφέρεται» τρόπον τινά στον ολτμανικό «Παίκτη», έχοντας τη βοήθεια των Τζον Κιούζακ, Τζουλιάν Μουρ, Μία Γουασικόφσκα και Ρόμπερτ Πάτινσον.

Έναν τρίτο Χρυσό Φοίνικα διεκδικούν φιλόδοξα μέσω της Μαριόν Κοτιγιάρ (υπαλλήλου προς απόλυση, εκτός κι αν πείσει εντός Σαββατοκύριακου τους συναδέλφους της να θυσιάσουν τα bonus τους) στο «Deux Jours, Une Nuit» οι Βέλγοι Λικ και Ζαν-Πιερ Νταρντέν.

Το περσινό καν-καν γκρίνιας του πάλαι ποτέ παιδιού θαύματος του Κεμπέκ, Ξαβιέ Ντολάν, σταματάει, ελπίζουμε, καθώς με το «Mommy» του (φωτό), νωπογραφία ενός προβληματικού 15χρονου, της ζωντοχήρας μάνας του και μιας γειτόνισσάς τους, αλώνει, μετά τα υπόλοιπα Α-list φεστιβάλ, επιτέλους, και το μεγαλύτερο απ’ αυτά.

Τη σαρωτική φέτος παρουσία του Καναδά ενισχύει το ψυχοθρίλερ απαγωγής «The Captive» (με τους Ράιαν Ρέινολντς, Σκοτ Σπίντμαν, Ροζάριο Ντόσον και Μιρέιγ Ένος), που βάζει κατόπιν χρόνων απουσίας για έκτη φορά στα μεγάλα σαλόνια της Κρουαζέτ τον Ατόμ Εγκογιάν.

«Adieu Au Langage» λέει ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ στο γυρισμένο με τρεις μικρές 3D κάμερες, μεταξύ άλλων και εν πλω στο Αιγαίο, νέο πειραματικό πόνημά του με αφετηρία (μόνο) το θυμό ενός συζύγου για τη γνωριμία της γυναίκας του με έναν άλλο άντρα στο πάρκο.

Ο Μισέλ Αζαναβισιούς, θριαμβευτής του τμήματος με το «The Artist», ξεθάβει το θαυμάσιο έλασσον «The Search» του Φρεντ Ζίνεμαν από το 1948, μεταφέροντάς το στη σπαρασσόμενη Τσετσενία με τις Μπερενίς Μπεζό και Ανέτ Μπένινγκ.

Εδώ, εξάλλου, και στο είδος τού γουέστερν εποχής ξαναγυρίζει ως σκηνοθέτης (μετά το βραβευμένο «Οι Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράδα») και πρωταγωνιστής ο Τόμι Λι Τζόουνς με το οδυσσειακό «The Homesman» (φωτό), και μαζί του τους Χίλαρι Σουάνκ, Χέιλι Στάινφελντ, Μιράντα Ότο και Μέριλ Στριπ.

Ομοίως στις ρίζες της και στη διεκδίκηση της κορυφαίας διάκρισης που απέσπασε το «Πληγωμένο Δάσος» το 2007 επιστρέφει η Ναόμι Καγουάσε με το «Futatsume No Mado», ένα ντοκιμαντερίστικου φόρου τιμής στην κουλτούρα και τη φύση της νησιωτικής υποτροπικής Ιαπωνίας δραματικό boy meets girl.

Στο χτες μορφών της πατρίδας του με το «Mr. Turner» (φωτό), πορτρέτο του ρομαντικού ζωγράφου laureate της Μεγάλης Βρετανίας του 19ου αιώνα, κοιτάζει ξανά (για τη Sony Pictures Classics – αναμείνατε οσκαρικές, «καλλιτεχνικές» αν μη τι άλλο, υποψηφιότητες του χρόνου) ο Μάικ Λι, με τον Τίμοθι Σπολ στον κεντρικό ρόλο.

Την έτερη αγγλική φετινή συμμετοχή συνιστά το ιρλανδικού διακόσμου περιόδου «Jimmy’s Hall», φημολογούμενος αποχαιρετισμός στη μυθοπλασία τού Κεν Λόουτς, που σταθερά σε σενάριο Πολ Λάβερτι αφηγείται την επαναλειτουργία ενός χορευτάδικου από έναν πρώην εξόριστο κομμουνιστή.

Το πολυαναμενόμενο για τη μεταμόρφωση των Τσάνινγκ Τέιτουμ και Στιβ Καρέλ (σε παλαιστή και παρανοϊκό πολυεκατομμυριούχο μέντορα / προπονητή του, αντίστοιχα) «Foxcatcher» (φωτό) δείχνει, επίσης, αγαλματάκια μετά τα έξοχα «Καπότε» και «Moneyball» για τον Μπένετ Μίλερ, δεύτερο και τελευταίο εκπρόσωπο των ριγμένων ΗΠΑ στη φετινή Premier League των Καννών.

Το ιταλοελβετικογερμανικό «Le Meraviglie», δεύτερη ταινία της Αλίτσε Ρορβάχερ (στα 30 της η νεαρότερη των διαγωνιζομένων), παρακολουθεί τη σχέση μιας έφηβης και του σογιού της με έναν παραβατικό νεαρό Τεύτονα σε πρόγραμμα επανένταξης στην ύπαιθρο της Ούμπρια.

Παλιός γνωστός της διοργάνωσης και μοναδικός Αφρικανός φέτος, ο Μαυριτανομαλινέζος Αμπντεραχμάν Σισάκο διεκτραγωδεί την πραγματική φρικαλεότητα της δολοφονίας δια λιθοβολισμού ενός ανύπαντρου ζευγαριού με 2 παιδιά στο πολυαναμενόμενο «Timbuktu».

Για λογαριασμό ολόκληρης της ιβηρικής Αμερικής «παίζει» ο Αργεντινός Νταμιάν Σιφρόν με το σπονδυλωτό, εξαπλό «Relatos Salvajes» (φωτό) με τον υποκριτικό αφρό της χώρας του (Ρικάρντο Νταρίν, Λεονάρντο Ζμπαράλια, Χουλιέτα Ζίλμπερμπεργκ, Όσκαρ Μαρτίνες) και παραγωγό, μεταξύ άλλων, τον Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Και είναι η Ρωσία που ολοκληρώνει το roster με το κοινωνικοσχεσεακό κριτικό δράμα «Leviafan» του Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ, που ξαναβάζει τον auteur της «Επιστροφής» στη διεκδίκηση του κορυφαίου βραβείου, μετά το «Izgnanie» (του 2007) και το αναγνωρισμένο στο Un Certain Regard «Elena» (του 2011).

Δύο slots απομένουν να συμπληρωθούν ως την εικοσάδα που κατ’ έθιμο απαρτίζει το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ. Θα καπαρώσει τη μία ο Σουηδός master Ρόι Άντερσον με το – στα ύστατα στάδια του post αυτή τη στιγμή – «En Duva Satt På en Gren och Funderade på Tillvaron»; Θα μπει στο παρά πέντε μία ακόμα αμερικανιά τέχνης ή κάτι από την Άπω Ανατολή, η απουσία της οποίας είναι για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια δυσάρεστα αισθητή; Οι επόμενες τρεις εβδομάδες θα δείξουν…

(ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ) ΣΤΗΝ ΑΠΟΞΩ

Για την «Γκρέις του Μονακό» (φωτό) του Ολιβιέ Νταάν, φιλμ έναρξης της διοργάνωσης, απευθύνσου (αναμένοντας τη Νικόλ Κίντμαν στο κόκκινο χαλί) εδώ. Το δεύτερο γαλλικό μπιζουδάκι των 4 εκτός συναγωνισμού ταινιών του επίσημου προγράμματος είναι το ντοκιμαντέρ «Les Gens du Monde» του Ιβ Ζελάν, που έγινε σκιά των δημοσιογράφων τής θρυλικής παριζιάνικης εφημερίδας κατά τη διάρκεια των περσινών προεδρικών εκλογών και καταγράφει τον… κόσμο τους. Το «How to Train Your Dragon 2», sequel του γνωστού animation της DreamWorks δια χειρός Ντιν Ντεμπλουά, τιμά κατ’ ουσίαν τα 20χρονα γενέθλια ενός studio με μακρούς δεσμούς «συνεργασίας» με την Κρουαζέτ. Το κινεζικό «Gui Lai», τέλος, σώζει σε κάποιο μικρό βαθμό την – προς το παρόν – τιμή της ηχηρά απούσας από το διαγωνιστικό ασιατικής ηπείρου, και επανασυνδέει το Ζανγκ Γιμού με την άλλοτε μούσα του, Γκονγκ Λι, σε ένα συζυγικό δράμα εκτυλισσόμενο την επαύριο της Πολιτιστικής Επανάστασης.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ (ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ!) ΧΩΡΑΝΕ

Παλιοί αλλά όχι μουράτοι (ή με φρέσκες, όχι μείζονος αιχμής, δουλειές) γνωστοί, νέες ελπιδοφόρες υπογραφές και αναζητήσεις λίγο πιο αρτιστίκ απ’ ό,τι αντέχει το «κάνουμε κι εκδουλεύσεις» διαγωνιστικό τμήμα των Καννών συνωθούνται και φέτος στο βραχίονα του Un Certain Regard. Εν αρχή, ως άνοιγμα του τμήματος, ην το «Party Girl» (φωτό) των Μαρί Αμασουκελί, Κλερ Μπεργκέρ και Σαμιουέλ Ταΐς, μπούστο μιας 60άρας μετρ νυχτερινού μαγαζιού που αποσύρεται για να παντρευτεί παλιό πελάτη της – παιγμένο από την… πραγματική Ανζελίκ, η ζωή της οποίας ενέπνευσε την υπόθεση. Το «Jauja» μαρκάρει τη συνεργασία του Βίγκο Μόρτενσεν ως ηθοποιού με το Λισάντρο Αλόνσο στην πρώτη διεθνή έξοδο τού Αργεντινού κινηματογραφιστή για μια arthouse ταξιδιάρικη δοκιμασία πατέρα – κόρης από τη Δανία προς μια «απολίτιστη» έρημο (θυμηθείτε το «Ο Δρόμος» του star). Ο Ματιέ Αμαλρίκ (βραβείο σκηνοθεσίας το 2010 στις Κάννες για το «Τουρνέ στο Παρίσι») επιχειρεί την ανάγνωση στα 35 mm του «La Chambre Bleue» του Ζορζ Σιμενόν, ιστορία μιας κολασμένης σχέσης κι ενός διπλού φονικού.

Η Άζια Αρτζέντο κοιτάζει αυτοβιογραφικά το 80’s παρελθόν της ως 9χρονης με έλλειμμα αγάπης στο δράμα «Incompresa» (φωτό), με τη Σαρλότ Γκενσμπούρ στο ρόλο τής μητέρας της, ηθοποιού Ντάρια Νικολόντι. Το ινδικό «Titli» του πρωτοεμφανιζόμενου Κανού Μπελ, ένα από τα πιο συζητημένα «τριτοκοσμικά» σενάρια της τελευταίας διετίας, εγκλείει στο Δελχί το βενιαμίν μιας οικογένειας κλεφτών αυτοκινήτων απ’ την οποία προσπαθεί να αποκοπεί με τη βοήθεια της εξίσου καταδικασμένης νύφης που του προξενεύουν. To «Eleanor Rigby» του επίσης πρωτάρη Νεντ Μπένσον συμπτύσσει σε ένα φιλμ τη γνωστή από το Φεστιβάλ του Τορόντο δίπτυχη προβολή τού διαλυμένου δεσμού ενός αντρόγυνου (Τζέιμς ΜακΑβόι – Τζέσικα Τσάστεϊν). Τρίτη συνεργασία τού Αβορίγινα – τοτέμ Ντέιβιντ Γκάλπιλιλ και του Ολλανδού Ρολφ ντε Χέερ, το αυστραλέζικο «Charlie’s Country» πιάνει το νήμα τού «Δέκα Κανώ» (ειδικό βραβείο επιτροπής το 2006 εδώ) ως την έννομη αποικιοκρατία εις βάρος των ιθαγενών στη σύγχρονη Ωκεανία. Ξανά στη διοργάνωση φιλοξενείται και η Πασκάλ Φεράν με το «Bird People», τη «συνάντηση» – τομή στις ζωές ενός Αμερικανού μηχανικού (Τζος Τσαρλς) και μιας Γαλλίδας καμαριέρας ξενοδοχείου (Αναΐς Ντεμουστιέ) σε παρισινό αεροδρόμιο.

Η βετεράνος των Καννών Γέσικα Χάουσνερ γυρίζει για πρώτη φορά στο παρελθόν τής Αυστρίας με μία σπουδή στα βήματα της ζωής, του έρωτα και της ταυτόχρονης αυτοκτονίας τού λογοτεχνικού θρύλου Χάινριχ φον Κλάιστ και της Χενριέτε Φόγκελ στο «Amour Fou» (φωτό). Το hot ticket του τμήματος αποτελεί σίγουρα το σεναριακό και σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ράιαν Γκόσλινγκ, «Lost River», δράμα φαντασίας για την παράλληλη ζοφερή διαδρομή μιας μάνας και του γιου της με τους Κριστίνα Χέντρικς, Ματ Σμιθ, Σίρσα Ρόναν και Έβα Μέντες.Η μοναδική αγγλική συμμετοχή εδώ μας συστήνει τον Άντριου Χιουλμ με το θρίλερ παρανομίας και εξιλέωσης (μέσω Ισλάμ) «Snow in Paradise» γυρισμένο ανεξάρτητα στο Λονδίνο. Επίσης μόνη εκπροσώπηση της Νότιας Κορέας και με παραγωγό τον φεστιβαλικό Πάπα Λι Τσανγκ Ντονγκ, το «Dohee-Ya» με την Ντου-Να Μπε (του «Cloud Atlas») από το επίσης φυντανάκι Τζούλαϊ Τζανγκ αποτελεί ένα αστυνομικό δράμα με… υπόθεση τους επί ζωή κινδύνους της γνωριμίας μιας μπατσίνας με μια κακοποιούμενη από τον πατριό της κοπέλα. Τελευταίος πιτσιρικάς του τμήματος, ο γνωστός μικρομηκάς Φιλίπ Λακότ στο «μεγάλο» «Run», γυρίζει στην Ακτή Ελεφαντοστού (στο χτες και το σήμερα, στην επαρχία και το Αμπιτζάν) για τον διαρκώς στο τρέξιμο καταζητούμενο, «τρελό» δολοφόνο του Πρωθυπουργού της χώρας.

Στα σουηδικά εσώψυχα με καταλύτη μια χιονοστιβάδα που «πλακώνει» μια οικογένεια σε διακοπές για ski τσουλάει στο «Turist» ο Ρούμπεν Έστλουντ. Τέκνο των Καννών σε αλλαγή ύφους και θέματος, ο Χάιμε Ροζάλες παίρνει μάτι τη νεολαία της ισπανικής κρίσης στο «Hermosa Juventud», με ήρωες ένα 20+ άψιλο ζευγάρι, που αποφασίζει (δραματικά για τον έρωτά του) να γυρίσει ερασιτεχνική τσόντα προς πώληση. Το δραμαρομάντζο «Fantasia» του Κινέζου Γουάνγκ Τσάο (τροπαιοφόρου του τμήματος το 2006 με το «Jiang Cheng Xia Ri»), πρώτη έξοδος από τα σύνορα της χώρας του για μια γαλλική συμπαραγωγή, φέρνει επικίνδυνα κοντά τους Ζερεμί Ελκαΐμ και Γκενγκ Χαν. Ο Βιμ Βέντερς υποκύπτει ξανά στο ντοκιμαντέρ και τη Λατινική Αμερική στο «The Salt of the Earth», πορτρέτο του Βραζιλιάνου φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγάδο, συνσκηνοθετημένο από το γιο τού θρύλου του κλείστρου, Χουλιάνο Ριμπέιρο. Το «Harcheck Mi Headro» της Ισραηλινής Κερέν Γεντάγια (Χρυσή Κάμερα 2004 για το «Or») ξαναβάζει το Παλαιστινιακό στο πολιτικό τραπέζι του Φεστιβάλ, αναμενόμενα με καθόλου κολακευτικό για την πατρίδα τής ακτιβίστριας σκηνοθέτιδος τρόπο. Τέλος, ο Πάνος Κούτρας σηκώνει ψηλά (και μέσω Γαλλίας) τη γαλανόλευκη στην «περιπέτεια» αποδοχής (από τον Ρωμιό πατέρα τους, κι όχι μόνο) δύο Ελληνοαλβανών αδελφών στη Θεσσαλονίκη στο «Xenia» (φωτό επάνω). Σταυρώστε δάχτυλα…

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ (ΛΕΓΕ ΜΕ ΚΑΙ DOC)

Του ντοκιμαντέρ το κάγκελο γίνεται, ως συνήθως, σ’ αυτό το τμήμα των Καννών. Το «Les Ponts de Sarajevo» (φωτό) χτίζεται κομμάτι-κομμάτι από ταινιάκια που γύρισαν σε γεφύρια της βοσνιακής πόλης οι Γκοντάρ, Μπέγκιτς, ντι Κονστάντσο, Κάλεφ, Λε Μπεσκό, Λοζνίτσα, Μάιερ, Πουίου, Σάνελεκ και Βιλαβέρντε. Το αμερικανικό «Red Army» του Γκέιμπ Πόλσκι «παίζει» πολιτικά με τη δημοφιλία τού hockey επί πάγου στην κόκκινη Ρωσία κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Το «Maidan» του Σεργκέι Λοζνίτσα, που (θα) γυρίζεται και μοντάρεται ως λίγο πριν από την ημέρα προβολής του στο Φεστιβάλ, παρακολουθεί εν θερμώ τον ουκρανικό εμφύλιο με βάση του την πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου. Το «Eau Argentée» του Μοχάμεντ Οσάμα στρέφει το φακό του στο ακόμη πιο καυτό, τραγικό μέτωπο της Συρίας. Τέλος, το «Caricaturistes – Fantassins de la Démocratie» της Στεφανί Βαλοάτο… σκιτσάρει επί προσωπικού και, κυρίως, επί επαγγελματικού μια ντουζίνα γνωστών γελοιογράφων της Γαλλίας. «Τεκμηριωμένη» ως επιλογή η πεντάδα, αν μη τι άλλο…

ΔΩΣΕ (ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟ) ΠΟΝΟ

Το κομμάτι του Φεστιβάλ που αποζημιώνει (συχνά με αποκαλύψεις) για την εν γένει έλλειψη genre επιλογών από το κυρίως πρόγραμμα περιλαμβάνει φέτος 3 ταινίες. Η Νότια Κορέα ξαναχτυπάει με τη δεύτερη ταινία του Γιουν Χονγκ-Σιανγκ (γνωστού ως «Τσανγκ»), «Pyojeok» (φωτό), ένα θρίλερ δράσης για το επ’ αφορμή της απαγωγής της γυναίκας του κοπάνημα ενός γιατρού στο πλάι ενός μισθοφόρου, πρώην στρατιωτικού, που αναλαμβάνει τη σωτηρία της. Ο Δανός Μαντς Μίκελσεν ξαναδίνει το παρών στην Κρουαζέτ (πλάι στους Έβα Γκριν, Τζέφρι Ντιν Μόργκαν κι Ερίκ Καντονά) για το γουέστερν περιόδου «The Salvation» του συμπατριώτη του Κρίστιαν Λέβρινγκ, ως μοναχικός εκδικητής της σφαγής της οικογένειάς του εναντίον συμμορίας σε μια πόλη δειλών. Και το αυστραλέζικο sci-fi «The Rover» του Ντέιβιντ Μισόου ενώνει τους Γκάι Πιρς και Σκουτ ΜακΝέρι με τον Ρόμπερτ Πάτινσον (και τη γραφίδα του ηθοποιού Τζόελ Έτζερτον) σε ένα φιλμ οιονεί μπάσταρδο του «Mad Max». Δώσε…