του Ηλία Φραγκούλη

Παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ από το φετινό Φεστιβάλ των Καννών, λυπάμαι μονάχα επειδή έσπασα το σερί των διαπιστεύσεών μου (από το 1994, με το «Pulp Fiction»). Υποψιάζομαι πως με τις ταινίες που βλέπουν, θα είχε κλείσει ο λαιμός μου από τα πολλά γιουχαΐσματα… Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το κακό. Η βροχές και οι θυελλώδεις άνεμοι έχουν ταλαιπωρήσει ακόμη χειρότερα celebrities, δημοσιογράφους και ανθρώπους της αγοράς, με πολλά events να ακυρώνονται ή να μεταφέρονται άρον άρον σε κλειστούς χώρους και το red carpet να είναι πιο άδειο από ποτέ. Μιλώντας εκ πείρας, το να ζεις μια κακή χρονιά στις Κάννες δεν είναι τίποτα μπροστά στην ταλαιπωρία του να κινείσαι στην πόλη ή να στέκεσαι στις ουρές των προβολών με βροχή!

Το μεγάλο θύμα της κακοκαιρίας υπήρξε το Soixantième Theatre, η αίθουσα που δημιουργήθηκε πίσω από το Palais του Φεστιβάλ στα 60 χρόνια του, για να στεγάζει επαναληπτικές και ειδικές προβολές ή να αποφορτίζει το συνωστισμό από πρωινές δημοσιογραφικές όπου γίνεται το… χάνει η μάνα το παιδί (και το σόι μου μέσα…)! Μέρος της οροφής της αίθουσας κατέρρευσε (!) χθες το βράδυ και τεχνικοί δούλευαν ως το πρωί σήμερα για να επιδιορθώσουν τις ζημιές και να λειτουργήσει ξανά (το ερώτημα είναι ποιος πηγαίνει ξανά εκεί μετά από αυτή την είδηση…).

Τα προγνωστικά για τον καιρό δεν είναι θετικά. Χαμηλές θερμοκρασίες και έντονες βροχοπτώσεις θα διαρκέσουν έως και την Τρίτη, με τον ήλιο να επιστρέφει σταδιακά από την Τετάρτη. Και, όχι, δεν έχω κάνει βουντού ή κάτι τέτοιο…