Ας πάρει και ο απλός αναγνώστης μια ιδέα τού τι συμβαίνει σε τούτη την κατηγορία, προσθέτοντας και το ενδιαφέρον στοιχείο της απήχησης του κάθε φιλμ, για να έχει και μια επαφή με την… πραγματικότητα:
«Chevalier» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (5.307 εισιτήρια)
«Ένας Άλλος Κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη (665.241 εισιτήρια έως και χθες)
«Smac» του Ηλία Δημητρίου (δεν έχει προβληθεί στους κινηματογράφους)
«Τετάρτη 04:45» του Αλέξη Αλεξίου (9.893 εισιτήρια)
«Invisible» του Δημήτρη Αθανίτη (δεν έχει προβληθεί στους κινηματογράφους)
Από τα άνωθεν φιλμ, το βραβείο της καλύτερης σκηνοθεσίας διεκδικούν όλοι τους… εκτός του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Τα ίδια και στο σενάριο, όπου στην πέμπτη θέση τον αντικαθιστά το «Interruption» του Γιώργου Ζώη. Κοινώς, προτείνουμε το «Ένας Άλλος Κόσμος» ως καλύτερη ταινία για να μην δούμε τις κοτρόνες να ίπτανται και να έρχονται προς το μέρος μας, αλλά ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του ιδίου έργου… δεν είναι άξιος. Διότι είναι «της τηλεόρασης» και μας έχει ξεσκίσει και τον πάτο στα ταμεία. Πιάσε μια υποψηφιότητα, να είμαστε καλυμμένοι και για το PR της υπόθεσης…
Και, εντάξει, το περιμέναμε ότι αυτή θα ήταν η αντιμετώπιση από τα μέλη της Ακαδημίας προς τον ίδιο τον Παπακαλιάτη. Αλλά ακόμη και σε τεχνικό επίπεδο, τόση… αδιαφορία (για να το πω όσο πιο κομψά γίνεται); Η αρτιότερη, μεγαλύτερη σε μέγεθος παραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου για το 2015, να εμφανίζεται να διεκδικεί μονάχα το βραβείο σκηνογραφίας; Το είδαν το φιλμ αυτοί που ψηφίζουν; Όσο αυτή η αμφιβολία αιωρείται, να προσθέσω ότι υπάρχουν ακόμη δύο υποψηφιότητες για το «Ένας Άλλος Κόσμος», σε κατηγορίες ρόλων. Που είναι και τα μοναδικά βραβεία τα οποία θα «χτυπήσει» η ταινία, λογικά. Εξηγείται τόσο απλά: ο μακαρίτης Μηνάς Χατζησάββας (δεύτερος ανδρικός) θα έπαιρνε ψήφους ακόμη κι αν βρισκόταν ανάμεσά μας σήμερα διότι… ήταν αγαπητός από τους πάντες και η Μαρία Καβογιάννη (πρώτος γυναικείος), επίσης, είναι μια σεβαστή περίπτωση ηθοποιού που αν και δεν συναντάμε καθόλου συχνά στο σινεμά, ουδείς μπορεί να πει ότι βρίσκεται σε μια «μαύρη λίστα» της ελληνικής κινηματογραφίας. Καταλάβαμε; Βραβεύουμε τους ηθοποιούς και… βγήκε η «υποχρέωση». Ακόμη πιο υποτιμητικά, και για τους δύο: Τους βραβεύουμε άσχετα από το πού και πώς έπαιξαν. Πιο λιανά δεν έχει. Και με άλλη ταινία, τους ίδιους θα βράβευαν φέτος! Εδώ θα είμαστε και μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας…
Θα μου πεις, μπορεί και να μην πάρει καν αυτά τα βραβεία το «Ένας Άλλος Κόσμος»! Κι εκεί είναι που ο κόσμος… έξω από την Ακαδημία θα γελάσει τελευταίος. Διότι αυτά τα 665.241 εισιτήρια, αγάπη μου, δεν είναι αμελητέα. Κάτι δηλώνουν. Από πολλές απόψεις. Κι αν η ντόπια Ακαδημία θεωρεί πως ανάμεσά τους δεν υφίσταται και μια καλλιτεχνική άποψη, ώστε να αξίζει βραβεύσεων η ταινία του Παπακαλιάτη, ας σκεφτεί για μια δεύτερη φορά όλο τούτο το παρεάκι της ελληνικής κινηματογραφίας τα εξής σημαντικότατα (θεωρώ): α) πόσοι γνωρίζουν στη χώρα μας την ύπαρξη αυτών των βραβείων και β) αν πρόκειται να συνεχίσει να υπάρχει η μικρή μας «φάμπρικα» της… μεγάλης οθόνης χωρίς έναν Παπακαλιάτη. Με ένα «καλλιτεχνικό» σινεμά που αγκομαχάει για να πιάσει τα 1.000 με 5.000 εισιτήρια (καριέρα ταινίας!) και σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνά τα 10.000 εισιτήρια, για να αγγίξει ένα ταβάνι που γυροφέρνει ένα extra πεντοχίλιαρο…
Υ.Γ. Εδώ θα βρεις την πλήρη λίστα των υποψηφιοτήτων. Δεν υπάρχει η κατηγορία της καλύτερης… ξένης ταινίας. Έστω, μάθαμε ότι η συγκεκριμένη δεκάδα προέκυψε «από επιτροπή μελών της ΕΑΚ – κριτικών κινηματογράφου» Άμα είναι έτσι, πάσο, βρε παιδί μου.
