FreeCinema

Follow us

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΝΕΙΛΟ (2022)

(DEATH ON THE NILE)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Μυστηρίου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κένεθ Μπράνα
  • ΚΑΣΤ: Κένεθ Μπράνα, Γκαλ Γκαντότ, Άρμι Χάμερ, Τομ Μπέιτμαν, Αννέτ Μπένινγκ, Ράσελ Μπραντ, Λετίσια Ράιτ, Αλί Φαζάλ, Ντον Φρεντς, Ρόουζ Λέσλι, Σόφι Οκονέντο, Τζένιφερ Σόντερς, Έμμα Μάκι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 127'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Ο Ηρακλής Πουαρό βρίσκεται σε διακοπές (ίσως και σε υπόθεση παρακολούθησης, παράλληλα) στην εξωτική Αίγυπτο, μα το φονικό δεν αργεί να τον εντοπίσει, εν πλω, σ’ ένα εντυπωσιακό ποταμόπλοιο γεμάτο υπόπτους με ποικίλα κίνητρα!

Δούλεψε (στα ταμεία) το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» του Κένεθ Μπράνα το 2017, οπότε… μας βάζουν ξανά σε «τιμωρία» επαναληπτικής εξεταστικής, για να δούμε τι θυμόμαστε από «την ύλη» της Άγκαθα Κρίστι και των εξαίρετων έργων της, ουκ ολίγα από τα οποία μεταφέρθηκαν και στο σινεμά, ουχί με ανάλογη επιτυχία (διίστανται οι απόψεις εδώ, φυσικά). Και επιστρέφουμε σ’ αυτά με την όμορφη και νοσταλγική ανάμνηση (σε όλα τα εξοχικά σπίτια βρίσκεται και κάποιο βιβλίο από εκείνες τις περίφημες εκδόσεις Λυχνάρι…) της ανάγνωσής τους, επιχειρώντας να τ’ απολαύσουμε εκ νέου (και) κινηματογραφικά, καθώς πάντοτε πέφτουμε στην παγίδα του σχετικά πανομοιότυπου μοτίβου πλοκής και μυστηρίου, έχοντας ξεχάσει ποιος (από αμέτρητα πολλούς!) είναι ο δολοφόνος (εξαιρείται το «Οριάν Εξπρές» για έναν μοναδικό και προφανή λόγο…).

Προσωπικά μιλώντας (πάντα), το «Έγκλημα στον Νείλο» είναι ένα από τα πιο αδιάφορα της Κρίστι και με παρόμοια άποψη αντιμετωπίζω και την πρώτη φιλμική μεταφορά του, από το 1978, την οποία χρειάστηκε να ξαναδώ το 2016 εξαιτίας μιας θερινής επανέκδοσής της και… με πήρε ο ύπνος! Κοινώς, δεν ξεκινάμε καλά…

Το πρώτο μισό του φιλμ καταφέρνει και ξεγελά, σε βαθμό να σου δίνει την εντύπωση ότι ο Μπράνα ξεπέρασε τον εαυτό του και το εγχείρημα του 2017! Μιλάμε για τον ορισμό του λουσάτου σινεμά, που «χαϊδεύει» το βλέμμα, προσφέρει φυγή κι απόλαυση, αναμένοντας τον ερχομό του πρώτου φόνου και προσπαθώντας να ψυχαναλύσεις (από πριν) τον κάθε χαρακτήρα μιας πραγματικά μεγάλης πινακοθήκης διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίοι μάλλον δεν βρέθηκαν τυχαία σ’ αυτό το ταξίδι αναψυχής στην Αίγυπτο. Οργιαστική χρωματική παλέτα από τον dp Χάρις Ζαμπαρλούκος, τέλειος εναρμονισμός φυσικών décor και ψηφιακής ψευτιάς, γκλαμουράτα κοστούμια και μούρες. Και, επιτέλους, σου σκάει και το πρώτο θύμα. Αλλά το φιλμ… παίρνει την κατιούσα!

Η απουσία ρυθμού και χτισίματος σασπένς εξολοθρεύει το δεύτερο μισό της ταινίας, με τον Μπράνα να δείχνει ανίκανος να υποστηρίξει το είδος που υπηρετεί (ή μήπως του βγαίνει στην επιφάνεια μια διάθεση «αγγαρείας» και αντεπιτίθεται στην παραγωγή;). Η εξιχνίαση της υπόθεσης μοιάζει με σκέτο αλαλούμ (είπαμε, η ιστορία τούτου δεν ανήκει στις καλύτερες της Κρίστι), το εξωτικό του φόντου φαντάζει ως αυτοσκοπός του φιλμ που (μοιραία) παίρνει το πάνω χέρι και η κατάληξη ανήκει περισσότερο σε… ταξικό μελόδραμα παρά στο genre που μας προσέλκυσε να παρακολουθήσουμε τούτο το «θρίλερ μυστηρίου» (τα εισαγωγικά μπήκαν αντί σαρκασμού). Δυστυχώς, οι συγκρίσεις με την πληθώρα των αστέρων του καστ του «Εγκλήματος στο Οριάν Εξπρές» κατεβάζουν ακόμη χαμηλότερα τον πήχη για την ετυμηγορία του «Εγκλήματος στον Νείλο», ενώ το άσχετο (!) εισαγωγικό flashback και ο (με το ζόρι) επίλογος της ταινίας επιβεβαιώνουν μονάχα τον ναρκισσισμό ενός εγωπαθούς σκηνοθέτη / ηθοποιού, ο οποίος (μάλλον) πιστεύει πως το δικό του credit είναι ανώτερης σημασίας και από εκείνο της θρυλικής συγγραφέως. Φευ!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το ελληνικό κοινό λατρεύει την Άγκαθα Κρίστι και θα «τσιμπήσει» ξανά, ότι και να γράψει ένας κριτικός κινηματογράφου. Οπτικά είναι χορταστικό το έργο, η Γκαλ Γκαντότ θαμπώνει με λάμψη ντίβας άλλων εποχών, η σκηνή του χορού (που θυμίζει περισσότερο στάσεις του σεξ!) θα μείνει, όμως, εδώ το έγκλημα είναι το τελευταίο πράγμα που πρωταγωνιστεί. Ή… μη σου πω ότι (το είδος) έχει δολοφονηθεί από αμέλεια!


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;