FreeCinema

Follow us

ΡΑΪΝΕΡ ΒΕΡΝΕΡ ΦΑΣΜΠΙΝΤΕΡ (2020)

(ENFANT TERRIBLE)

  • ΕΙΔΟΣ: Βιογραφικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Όσκαρ Ρέλερ
  • ΚΑΣΤ: Όλιβερ Μασούτσι, Χάρι Πριντς, Κάτια Ρίμαν, Γιόχεν Σροπ, Ερντάλ Γιλντίζ, Φρίντα-Λοβίσα Χαμάν, Ντεζιρέ Νικ, Αντρέ Χένικε, Ίβα Μάτες
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 134'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: CINOBO

Η ζωή του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, όπως την όρισε η σκηνοθετική του καριέρα μέσα στο διάστημα μιας δεκαπενταετίας.

Οδυνηρά κακό «σινεμά», με το άλλοθι της βιογραφικής προσέγγισης και της «σινεφιλίας», το «Enfant Terrible» (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του) ξεκινά κραυγαλέα ηλιθιωδώς με το quote «Each man kills the thing he loves», το οποίο πιστώνεται στην ηθοποιό Ζαν Μορό, επειδή το τραγουδούσε στην ταινία «Ο Καβγατζής» (1982)! Ειλικρινά, δεν τους είπε κανείς ότι οι στίχοι του ανήκουν στον Όσκαρ Γουάιλντ;

Μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο της ταινίας, ο Όσκαρ Ρέλερ δίνει μία πλήρη εικόνα του τι πρόκειται ν’ ακολουθήσει, στήνοντας τις σκηνές του μεταξύ προβών σε μια θεατρική σκηνή (τα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα) και «εξωτερικών» πλάνων σε κλειστά sets, με θεατρινίστικης, σχεδόν ζωγραφικής λογικής «décor» μη προοπτικής. Πρόκειται για μία συνειδητή αισθητική επιλογή, η οποία, όμως, ευνουχίζει την κινηματογραφική υπόσταση του έργου, γεγονός τόσο παράδοξο, από τη στιγμή που το τελευταίο φιλμ του Φασμπίντερ, ο περίφημος «Καβγατζής», κατείχε ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά, δηλαδή αποκλειστική χρήση σκηνικών χώρων, ουχί όμως κατασκευασμένα λες και προορίζονταν για… σχολική θεατρική παράσταση! Ο Φασμπίντερ ήταν ένας πραγματικός δημιουργός, με όραμα και αναρχική διάθεση, «διαφορετικότητα» με νόημα και ματιά σχεδόν ακατέργαστη, ενίοτε και ιδιοφυή. Δεν γνωρίζω την υπόλοιπη φιλμογραφία του Ρέλερ, αλλά κρίνοντας από το αποτέλεσμα εδώ, δηλώνω τυχερός που βρίσκομαι σε άγνοια…

Τα 134 λεπτά πέρασαν πραγματικά δύσκολα, παρακολουθώντας κάτι μεταξύ ερασιτεχνικού «πειράματος» και φάρσας, που σκοπό είχε να… καταστρέψει τη φήμη του τόσο σημαντικού και controversial σκηνοθέτη, ο οποίος πρόλαβε να γυρίσει πάνω από σαράντα ταινίες, μέχρι να πεθάνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών, σε ηλικία μόλις 37 ετών. Στο φιλμ, ο Φασμπίντερ παρουσιάζεται ως σαδιστής και άχρηστος, συναισθηματικό ράκος, προσβλητικός στους πάντες γύρω του, τοποθετημένος εντός ενός σύμπαντος απόλυτα decadent και γκροτέσκου. Με τέτοια «αγάπη» τον αντιμετωπίζει ο Ρέλερ…

Μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο, το οποίο μοχθεί να «αντιγράψει» το ύφος της εκάστοτε ταινίας του σαν θεατρινίστικο κακό αστείο, μειώνοντας κάθε ίχνος ριζοσπαστισμού από τον χαρακτήρα του Φασμπίντερ, η σημασία της βιογραφικής κάλυψης της ζωής του σκηνοθέτη εξανεμίζεται ανεπιστρεπτί, χαρίζοντας μονάχα κάποιες στιγμές αθέλητου… γέλιου, με τις σεκάνς αναπαράστασης των κινηματογραφικών Φεστιβάλ (κυρίως Βερολίνο και Κάννες) στα οποία συμμετείχε. Αυτές οι σκηνές ίσως διαθέτουν κάτι το camp, μια αίσθηση «bad movies we love», αλλά σίγουρα δεν αρκούν για ν’ αντέξει κανείς τέτοια ταλαιπωρία. Επίσης, ακόμη και η επαναλαμβανόμενη χρήση του πιο γνωστού μουσικού θέματος του Πέερ Ράμπεν από τον «Καβγατζή», κάπου δοκιμάζει τα νεύρα και την υπομονή του θεατή!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Θυμάμαι να βλέπω τις ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ σε art-house «ναούς» των Αθηνών, στη δεκαετία του ’80. Έλλη, Αλκυονίδα, Στούντιο, Άστυ. Τούτο το πράμα ούτε έξω απ’ αυτά τα σινεμά δεν θα περνούσε, εκείνη την εποχή…


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.