FreeCinema

Follow us

Τι είναι μια cult ταινία; Πόσο σκουπίδι μπορεί ή πρέπει να είναι; Από ποιον πλανήτη έρχεται και γιατί χρειάζεται να τη λατρέψεις; Μια στήλη που… εγκληματεί, για να σου δώσει τις καλύτερες απαντήσεις γύρω από κινηματογραφικά αξιοπερίεργα και τίτλους που αξίζει να μάθεις πως υπάρχουν. Αρκετά συχνότερα… για τους λάθος λόγους!

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΛΙΟΥ (1956)

(THE SCARLET HOUR)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματικό Νουάρ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάικλ Κερτίζ
  • ΚΑΣΤ: Κάρολ Όμαρτ, Τομ Τράιον, Τζέιμς Γκρέγκορι, Τζόντι Λόρανς, Ε.Τζ. Μάρσαλ, Ντέιβιντ Λιούις, Ιλέιν Στριτς

Καθώς παίρνει τη νυχτερινή του βόλτα στους απομονωμένους σκοτεινούς λόφους του Λος Άντζελες, παράνομο ζευγάρι γίνεται αυτήκοος μάρτυρας σχεδίου επικείμενης ληστείας. Ένας μειλίχιος κοστουμάτος κύριος εξηγεί σε δυο τσακάλια της πιάτσας τον τρόπο με τον οποίο θα μπουκάρουν σε παρακείμενη έπαυλη (εκμεταλλευόμενοι την απουσία του ζεύγους των ιδιοκτητών) και το πως ακριβώς θα βουτήξουν από το χρηματοκιβώτιο του σπιτιού κοσμήματα αξίας άνω των τριακοσίων χιλιάδων δολαρίων. Το θηλυκό ήμισυ των βραδινών εραστών, αφού ακούσει με τη μέγιστη προσοχή την περί κλοπής διάλεξη του gentleman, κατεβάζει πάραυτα τη μεγάλη ιδέα. Προτείνει στον δικό της να τη στήσει έξω από την πολυτελή οικία, ν’ αφήσει τους άλλους να κάνουν τη δύσκολη δουλειά κι εκείνος κατόπιν να τους αρπάξει την πανάκριβη λεία.

Πρόκειται περί μοναδικής ευκαιρίας που θα τους φτιάξει μια και καλή, αφού ο ματσωμένος (κατά τα άλλα) σύζυγος της μαντάμ την κακομεταχειρίζεται, ο δε αγαπητικός της δεν φαίνεται να φυσάει το παραδάκι. Με την γερή μπάζα της «δουλειάς», θα μπορέσουν να ζήσουν τον έρωτά τους κάπου μακριά χωρίς περισπασμούς και, το κυριότερο, δίχως να μπουν στη λίστα υπόπτων της Αστυνομίας, μιας και ουδείς θα μπορεί να τους συνδέσει με την κλοπή. Όπως, όμως, λέει ο χρυσός άγραφος κανόνας του εγκλήματος, τέλειο σχέδιο δεν υπάρχει, πόσω μάλλον όταν ο συνεσταλμένος παράνομος εραστής τυγχάνει υπάλληλος του… συζύγου της ερωμένης του, χώρια που το αφεντικό του κάτι έχει αρχίσει να μυρίζεται τελευταίως για τις αταξίες του στεφανιού του. Ο ευγενικός εκείνος κύριος, δε, παρουσίαζε στα κλεφτρόνια του τη ληστεία σαν παιχνιδάκι του τύπου ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Τι μπορεί να πάει στραβά, άραγε;

Τούτη η «Άκρη του Πιστολιού» διέθετε στα χαρτιά όλα τα εχέγγυα ώστε να μείνει στα χρονικά του σινεμά ως ένα noir classic της ύστερης περιόδου του genre. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη είχε έναν όχι μονάχα πρώτης γραμμής, αλλά και μέγα γνώστη του είδους director, αφού ο περί ου ο λόγος Μάικλ Κερτίζ είχε ήδη παρουσιάσει με την «Καζαμπλάνκα» (1942) μία από τις πιο ιστορικές νουάρ (και όχι μόνο) ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου, δείχνοντας μάλιστα στη συνέχεια της καριέρας του πως κανένα πρόβλημα δεν είχε να γυρίζει αριστουργήματα σε αυτό το ύφος, καθώς και το «Παράνομο Φορτίο» (1950) δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από το πολύ πιο ατακαδόρικο και διάσημο προηγούμενο φιλμ του. Το σενάριο του «Πιστολιού» ήταν ένας συνδυασμός δύο εκ των πλέον αριστοτεχνικών ταινιών του είδους, καθώς με όλες τις διαφοροποιήσεις και τις ανατροπές του, το όλο πράγμα φώναζε… «Διπλή Ταυτότητα» (1944) και «Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δύο Φορές» (1946). Η παραγωγή άνηκε στην Paramount, η οποία έδωσε στο project την τυπικά προσεγμένη χολιγουντιανή στουντιακή φροντίδα της εποχής, με γυρίσματα σε φυσικούς χώρους του L.A., αλλά και σε σπιταρόνες της πόλης με πισίνες και χλιδή. Τι πήγε… στ’ αλήθεια στραβά και τούτο το εν δυνάμει διαμάντι περιήλθε στην αφάνεια… εκ της γεννήσεώς του;

Η σοφή ρήση που αναφέρει πως στο σωστό casting κρύβεται η μισή επιτυχία μιας ταινίας, εδώ βρίσκει την πλήρη δικαίωσή της, από την αρνητική της πλευρά, όμως! Οι Όμαρτ, Τράιον και Γκρέγκορι διεκδικούν με άνεση το βραβείο της πλέον ανεπαρκούς πρωταγωνιστικής τριπλέτας, καταφέρνοντας να πάρουν στο λαιμό τους όλο το φιλμ, εξαιτίας της (μη) ερμηνευτικής απόδοσης που πιάνουν εδώ. Το υποκριτικό ταλέντο που εις εξ αυτών καταθέτει είναι τόσο ανύπαρκτο, που δε μπορείς παρά ν’ αναρωτιέσαι τι στο καλό διέκριναν σ’ αυτούς οι παραγωγοί της Paramount και τους έβαλαν να ντεμπουτάρουν (όλους μαζί!) στον κινηματογράφο μέσω του δύστυχου αυτού φιλμ (για την άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση της Όμαρτ, κάποιες απαντήσεις προσπαθούν να δοθούν στην παρακάτω στήλη με τα trivia). Αν και το παρουσιαστικό τους είναι απολύτως ταιριαστό με τα πρότυπα της μοιραίας γυναίκας (η Όμαρτ έχει στο πρόσωπό της ζωγραφισμένη την τσογλανιά της Μπάρμπαρα Στάνγουικ, μαζί με την άγρια γοητεία της Όντρεϊ Τότερ), του αθώου εραστή (ο Τομ Τράιον σε mode ρέπλικας του Τζον Γκάρφιλντ) και του αυστηρού συζύγου (ο Τζέιμς Γκρέγκορι μάλλον είχε δει αρκετό Κλοντ Ρέινς), η δυσκολία να υποδυθούν έστω και στο minimum τους ρόλους τους… βγάζει μάτι. H δε αλά «Λάμψη» απαγγελία (αναφέρομαι στην… τηλεοπτική σειρά του Φώσκολου, και όχι στην ταινία του Κιούμπρικ), στην οποία σταθερά επιδίδονται όταν ξεστομίζουν τις ατάκες τους (ειδικά η Όμαρτ και ο Τράιον, καθώς ο Γκρέγκορι είχε εμπειρία από αρκετά TV series στα οποία είχε παίξει), δε συναντάται θαρρώ ούτε σε σχολικές θεατρικές παραστάσεις!

Και είναι κρίμα για την «Άκρη του Πιστολιού» να πηγαίνει στράφι τόσο άδικα, αφού οι βασικοί δεύτεροι ρόλοι είναι λίαν ικανοποιητικοί, με τον Ε.Τζ. Μάρσαλ σε ρόλο αστυνομικού ντετέκτιβ να μην έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να παραδώσει μια πειστική ερμηνεία, και το αυτό να πράττει επίσης η Τζόντι Λόρανς σε ρόλο γραμματέως, η οποία κατά τα νουάρ στερεότυπα ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τον άτυχο συνάδελφό της που έχει μπλέξει εξαιτίας της κάργιας που τον ξεμυάλισε. Το προ του φινάλε σεναριακό twist είναι από εκείνα που δεν δύνασαι να έχεις μαντέψει από πριν, ανεβάζοντας κατά πολύ τον δείκτη πρωτοτυπίας της ταινίας, ενώ (μέσα σε όλα τ’ άλλα) ο μέγας Νατ Κινγκ Κόουλ εμφανίζεται αυτοπροσώπως, ερμηνεύοντας την κατευθείαν γραμμένη για το φιλμ σύνθεση «Never Let Me Go». Μόλις η Όμαρτ και ο Τράιον ανοίγουν το στόμα τους, όμως, οτιδήποτε θετικό πηγαίνει περίπατο…

TRIVIA

  • Η Κάρολ Όμαρτ είχε κερδίσει τον τίτλο της… Miss Utah το 1946. Αφού αρχικά ακολούθησε καριέρα μοντέλου, στη συνέχεια κέρδισε κάποια ρολάκια σε τηλεοπτικές σειρές της εποχής, για να ανακαλυφθεί από την Paramount, η οποία υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας μαζί της, διαβλέποντας σ’ αυτήν μια νέα Μέριλιν Μονρόου!
  • Το studio ξεκίνησε άμεσα εκστρατεία προώθησης του νέου της αστεριού, με καμπάνια αξίας δύο ολόκληρων εκατομμυρίων δολαρίων! Ως αποτέλεσμα του promotion, ο αμερικανικός Τύπος της κόλλησε το παρατσούκλι… «θηλυκός Μάρλον Μπράντο». Ήταν τέτοια η πίστη του studio για τη φλέβα χρυσού που είχε χτυπήσει, που σ’ ένα μάλλον μνημειώδες του memo ο Πρόεδρος της Paramount, Φρανκ Φρίμαν, απειλούσε με απόλυση όποιον άκουγε ν’ αναφέρεται στην Όμαρτ ως starlet!
  • Έπειτα από το ντεμπούτο της με την «Άκρη του Πιστολιού», η Paramount έλυσε πάραυτα το επταετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει μαζί της, οδηγώντας την σχεδόν άμεσα στη λήθη. Μοναδική της αξιομνημόνευτη εμφάνιση ήταν δίπλα στον Βίνσεντ Πράις στον «Πύργο των Φαντασμάτων» (1959). Εκεί η υποκριτική της ανεπάρκεια μπορούσε να κρυφτεί «κάτω από το χαλί», αφού ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Κασλ ήταν μανούλα σε κάτι τέτοια.
  • Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, η Όμαρτ αφιερώθηκε στον πνευματισμό, τη μεταφυσική και τη θρησκεία, αποκτώντας μάλιστα σχετικό διδακτορικό (!) από την Εκκλησία της Θείας Συνείδησης στη γενέτειρά της, το Σολτ Λέικ Σίτι.
  • Με το μυαλό της να είναι πια κατά πολύ… φευγάτο (ίσως εξαιτίας και της τραυματικής της παιδικής ηλικίας, πλάι σε μια δύστροπη μάνα), οι κινηματογραφικές της εμφανίσεις έγιναν πολύ σπάνιες. Ένας εκ των τελευταίων της ρόλων ήταν στο cult horror «Spider Baby» του 1967. Βρισκόταν τόσο «αλλού», που λέγεται πως ρώτησε το σκηνοθέτη του φιλμ, Τζακ Χιλ, εάν με την ερμηνεία της μπορούσε να έχει κάποια τύχη στα Όσκαρ!
  • Ο Τομ Τράιον εγκατέλειψε την ηθοποιία μόλις το 1969, για ν’ ακολουθήσει καριέρα συγγραφέα και παραγωγού. Το μυθιστόρημά του «Fedora» έγινε το 1978 η ομώνυμη ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ. Η παραγωγή στο «Ο Τζόνι Πήρε τ’ Όπλο του» (1971) του Ντάλτον Τράμπο ήταν δική του.
  • Το σενάριο της «Άκρης του Πιστολιού» φέρει την υπογραφή του Φρανκ Τάσλιν, βασισμένο στο σύντομο διήγημά του «The Kiss Off». O Τάσλιν δεν είναι άλλος από το σκηνοθέτη μερικών εκ των κορυφαίων φιλμ του διδύμου Τζέρι Λιούις / Ντιν Μάρτιν. Η ταινία του «Όταν το Κορίτσι Θέλει» (1956), έχει παρουσιαστεί στο παρελθόν από την CULT στήλη του FREE CINEMA.

MORE CULT

Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

«Their deadly mission: to crack the forbidden island of Han!»

Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

«A monster statue of bronze and stone twenty stories tall guarded their secret!»

Ο ΑΡΧΙΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

«NOT A WORD IS SPOKEN! Excitement beyond words!»

Ο ΑΓΥΡΤΗΣ

«He was all things to all men... but only one thing to all women!»