FreeCinema

Follow us

«THIRTEEN»: TΗRILLER FLIRTS WITH COMING-OF-AGE.


Το «Thirteen» είναι η πρώτη δραματική mini σειρά που προβλήθηκε online απ’ το BBC iPlayer, την ιντερνετική πλατφόρμα του μεγάλου βρετανικού δικτύου. Το γεγονός ότι και ένα μεγάλο, δημόσιο δίκτυο πλέον, αποφασίζει να παράγει και να προβάλλει τηλεπροϊόντα διαδικτυακά, τεκμηριώνει τη ριζική αλλαγή που διαμορφώνεται στα τηλεοπτικά ήθη και από την εδώ πλευρά του Ατλαντικού.

Ο τρόπος που διανεμήθηκε (κάθε εβδομάδα από ένα επεισόδιο online και ακολούθως και στο τηλεοπτικό πρόγραμμα ροής) ήταν κάπως παράδοξος και δεν είναι βέβαιο καταληκτικά πόσο βοήθησε την εμπορικότητα της σειράς. Οπωσδήποτε, πάντως, την κατέστησε κλασικοτρόπως μετρήσιμη. Το «Thirteen» είναι της σεναριογράφου Μάρνι Ντίκενς και η ιστορία έχει θέμα την επιστροφή στο σπίτι ενός απαχθέντος κοριτσιού μετά από 13 χρόνια απουσίας. Δεκατριών χρονών απήχθη, μετά από 13 χρόνια επιστρέφει. Οι πρώτες σεκάνς είναι εκπληκτικά δυνατές, με την Άιβι Μόξαμ να σπάει μια πόρτα και να τρέχει αλαφιασμένη έξω από τη φυλακή της. Έτσι περίπου όπως κλείνει το δράμα της με άλλα παρελκόμενα και άλλες συνθήκες, αλλά τους αυτούς πρωταγωνιστές. Όσοι αγάπησαν «Το Δωμάτιο», το «Παραδεισένια Οστά» ή είναι φίλοι του «Missing» δεν πρέπει να το χάσουν. Παρά το γεγονός ότι εδώ πάει κάπως αλλιώς και κάπου αλλού το πράμα.

Thirteen 4

Αυτό το φαινόμενο της απαγωγής παιδιών έχει πολάκις εικονοποιηθεί, όμως πάντα, ανεξαρτήτως παραμέτρων αιτίου ή αιτιατού, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Προκαλεί συναισθήματα λύπης, περιέργειας, αποτροπιασμού, σε κάθε περίπτωση ταράζει τα νερά της ηθικής τάξης και δίνει τροφή στο σασπένς μέσα από τα τραγικά του στοιχεία. Έχουν αναφερθεί ποσοστά και ανατριχιαστικά νούμερα απαγωγών παιδιών ανά τον κόσμο και, δυστυχώς, τίποτα δεν φαίνεται να βάζει τροχοπέδη στα στατιστικά στοιχεία. Η Άιβι Μόξαμ της ιστορίας μας είχε απαχθεί στο δρόμο για το σχολείο της στο Μπρίστολ, στα δεκατρία. Φυσικά, έγινε πηχυαίος τίτλος παντί τρόπω και παντού και ιδιαίτερα στην πόλη της. Η Άιβι γυρνάει σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας έχει αφήσει το σπίτι του για τη γραμματέα του, η μάνα περιμένει πάντα τον γυρισμό τής κόρης της (όμως έχει γίνει νευρωτική), η αδελφή ετοιμάζεται να παντρευτεί και μένει με τον αρραβωνιάρη στο ίδιο σπίτι, ενώ ο εφηβικός της έρωτας έχει παντρευτεί πια. Και για όλα αυτά τής λένε όλοι μισοαλήθειες – για την ομαλότερη προσγείωση στην… αλήθεια, σχήμα οξύμωρο, ανέφικτο.

Thirteen 2

Από πλάι δύο ντετέκτιβ, η Λίζα Μέρτσαντ και ο Έλιοτ Καρν, ανακρίνουν, εξετάζουν, ερευνούν και ξεψαχνίζουν την Άιβι για το τι έγινε σε αυτή τη δεκατριάχρονη παρένθεση της ζωής της, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν είχε επαφή με τον κόσμο. Το σημείο αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί ο κάθε ντετέκτιβ έχει διαφορετική άποψη για το τι έγινε. Ο ένας πιστεύει ότι το θύμα δεν λέει όλη την αλήθεια και ο άλλος ότι η Άιβι είναι απλώς και μόνο ένα ταραγμένο θύμα. Στη ροή των πέντε επεισοδίων ξετυλίγεται βαθμηδόν το τι (και αν) κρύβει η κοπέλα και είναι θαυμασίως αινιγματική η αμφίσημη στάση της, που παραπαίει στους οφθαλμούς του θεατή ως αθώα ή λιγότερο αθώα. Η Τζόντι Κόμερ είναι εξαιρετική και αποδίδει θαυμάσια την εσωτερική ταραχή, την αταίριαστη 13χρονη παιδικότητα στο σώμα μιας 26χρονης νέας γυναίκας και την αβεβαιότητα για όλους και όλα όσα την περιβάλλουν.

Thirteen 5

Το μεγαλύτερο κομμάτι της υπόθεσης αποτελεί η έρευνα για να εντοπιστεί ο απαγωγέας, ένας συγκεκριμένος εγκληματίας που βρίσκεται εκτός radar της αστυνομίας, αλλά με γνωστή φυσιογνωμία. Σύγκαιρα, όμως, μπαίνουμε στο μέρος της προσαρμογής της Άιβι σε ένα περιβάλλον αλλαγμένο παντελώς από αυτό που είχε αφήσει. Μπορεί η αλλαγή να προέκυψε ως επίπτωση της βίαιης φυγής της. Αυτό μπορούμε να το εικάσουμε, αλλά η σειρά ποτέ δεν διατείνεται κάτι τέτοιο, ασφαλώς. Οπωσδήποτε, ό,τι δεν είχε σπάσει πριν φύγει έσπασε, και το σπασμένο έμεινε σωριασμένο, χωρίς ποτέ κανείς να μαζέψει τα κομμάτια. Η πλευρά τής αστυνομικής έρευνας στηρίζεται σε αυτά που εκείνη μοιράζεται μαζί τους και τα κενά της αφήγησης επιβεβαιώνουν τις υποψίες της ντετέκτιβ Μέρτσαντ ότι στην περίπτωση της Άιβι ισχύει το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Είναι το γνωστό φαινόμενο: το θύμα αρχίζει να αισθάνεται μια ταύτιση με τον θύτη του, ο χώρος εγκλεισμού του καθορίζεται ως χώρος προστασίας και ενίοτε μιλούμε για έρωτα και αγάπη μεταξύ των δύο. Οι συμπλεκτικές καταθέσεις της Άιβι συχνά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι καλύπτει τον θύτη της, ότι ξέρει που είναι και δεν λέει, και αυτό που βασικά της δημιουργεί επιπλέον ταραχή είναι ότι με την απελευθέρωσή της ο ίδιος απήγαγε ένα άλλο μικρό κορίτσι (ίσως αντικαταστάτρια;). Άρα, πρέπει αναγκαστικά να μιλήσει γιατί ήδη την πληρώνει ένα αθώος ακόμη.

Thirteen 3

Καλείται, λοιπόν, να ωριμάσει πολύ βιαστικά και τα δεκατρία, οπότε άφησε τον έξω κόσμο, να γίνουν χρόνια διπλάσια, αυτά του παρόντος, και όλη η σειρά να γίνει ένα coming-of-age teen drama παράλληλα με τη thrilling πλευρά του. Kαι, εν αντιθέσει με την τάση όλων των αμερικανικών δικτύων, ακόμη και των πιο soft, τούτη η σειρά δεν γίνεται ποτέ πολύ σκοτεινή. Το δράμα δεν πάει ποτέ σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια, χωρίς όμως να γίνεται επιφανειακό. Το storyline αναπτύσσει παράλληλα τα δύο τμήματά του χωρίς ποτέ – ευτυχώς – να υπεισέρχεται στο ψυχογράφημα του απαγωγέα, μένοντας στον αντίκτυπο της απουσίας πάνω στο νεαρό κορίτσι και, βέβαια, τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκαλεί η αιφνίδια παρουσία σε όλο της το περιβάλλον. Δεν υπάρχει «Γιατί την απήγαγε;», ούτε καν «Πώς ήταν η ζωή με τον απαγωγέα της;», που αποτελούν πιθανόν αντικείμενο μιας επόμενης σεζόν και δη μάλιστα όταν υπάρχουν στιγμιαίες στιχομυθίες για την ύπαρξη ενός παιδιού. Το σενάριο ακουμπάει πάνω σε μια απτή πραγματικότητα, και ούτε μπορείς να τη μεμφθείς για επιφανειακότητα γιατί η απτή πραγματικότητα χαράζεται ως απότοκος του παρελθοντικού πεπραγμένου και, ως εκ τούτου, σε αυτό το περιβάλλον γεγονότων, δεν μπορεί να είναι επιφανειακή. Δείτε το!

Thirteen 1

TAGS: