FreeCinema

Follow us

«OUTLANDER»: AHEAD TO THE… PAST.


Εδώ και ένα χρόνο περίπου μας πιλατεύει το starz για το νέο του… αστέρι που ακροάται στον τίτλο «Outlander», φωνάζοντάς μας εκκωφαντικά το όνομα του γραφιά του, κυρίου «Battlestar Galactica», Ρόναλντ Ντ. Μουρ. Καταφανής ο λόγος. Αποδεικνύεται από τα αμείλικτα μηχανάκια που αποθεώνουν ή καρατομούν ότι ο κόσμος αγαπά τη σειρά με έναν πιλότο που έπιασε άνετα το 3,7% της θεαματικότητας. Ωραία.

Περιττό να πούμε ότι το starz ξερογλείφεται για ακόμη πιο ψηλά και για ακόμη πιο μεγάλα νουμεράκια (όχι τίποτ’ άλλο, κόστισε και πολύ), παρήγγειλε και δεύτερη σεζόν και έβγαλε περήφανη ανακοίνωση ότι τα δυο επεισόδια που ακολούθησαν (τρία έχουν παίξει έως το Σάββατο 23 Αυγούστου) έπιασαν τους πέντε εκατομμύρια θεατές σε όλες τις πλατφόρμες. Πράγμα αστρονομικό και ακριβώς αυτό που χρειαζόταν το δίκτυο (τα είπαμε επανειλημμένως, στο άρθρο μας για το «Power») για να μπορεί να συνεχίζει να παίζει μπάλα σαν καλός παίκτης της Α’ εθνικής κατηγορίας. Το εγχείρημα από το στόρι του δεν είναι ιδιαίτερα παράτολμο, κατά την ταπεινή μας γνώμη, και ανήκει σε αυτά που προσελκύουν κυρίως το γυναικείο κοινό.

Outlander 2

Πρόκειται για την ιστορία της Κλερ Ράνταλ (Κατρίνα Μπαλφ), μιας όμορφης, νέας γυναίκας που υπηρέτησε σα νοσοκόμα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο τέλος του, στα 1945 όπου βρισκόμαστε, ξανασμίγει με τον άνδρα της, Φρανκ (Τομπάιας Μένζις) από τον οποίο την είχαν χωρίσει οι άνεμοι του πολέμου, και κάνουν διακοπές στη Σκωτία, με μια παράλληλη περιήγηση στους προγόνους και το οικογενειακό παρελθόν εκείνου. Πηγαίνοντας σε ένα μνημείο και ακουμπώντας σε μια πέτρα, η Κλερ ξυπνάει αλλά αυτά που βλέπει δεν της θυμίζουν τίποτα από την εποχή της: συναντά τον Τζακ Ράνταλ, αξιωματικό του βρετανικού στρατού (αντίγραφο του Φρανκ), σώζεται από βιασμό από τον όμορφο Τζέιμι Φρέιζερ (Σαμ Χιούγκαν) και καταλήγει σε ένα χωριό όπου τα ρούχα, τα ήθη, τα σπίτια και το περιβάλλον φανερώνουν ότι βρίσκεται, ανεξήγητα, στα 1743!

Outlander 1

Το ταξίδι στο χρόνο δεν είναι τίποτα απολύτως νέο στη μυθοπλασία είτε γραπτή είτε αυτή των εικόνων, μικρής ή μεγάλης οθόνης. Είναι και κάτι απροσδιορίστως σαγηνευτικό, γιατί ποιος δεν ονειρεύτηκε να ζήσει αυτά που τα βιβλία παραχωρούν μόνο στη φαντασία. Η Νταϊάν Γκάμπαλντον, η συγγραφεύς της σειράς βιβλίων «Outlander», θεωρήθηκε πολύ πετυχημένη και τώρα μπορεί να κοιμάται ήσυχη, γιατί με το τηλεσουξέ μπορεί να γίνει και πολύ πλούσια. Δεν έχω διαβάσει κανένα από τα βιβλία της και δεν μπορώ να τα κρίνω, πάντως η επίμονη αίσθηση που έχω κατά τη θέαση αυτής της σειράς δεν απέχει από την παρελθούσα αίσθηση που είχα όταν διάβασα… Άρλεκιν. Το έχω κάνει και αυτό στο απώτατο παρελθόν και υπήρξε ενδιαφέρουσα εμπειρία (αν και μετά από ανάγνωση πέντε βιβλίων τα έχεις διαβάσει όλα…).

Outlander 3

Το «Outlander» διαθέτει ρομαντισμό, γιατί σε δυο χρόνους βάζει δυο έρωτες που είναι και το θέμα του: στα 1945 και τη σχέση με το σύζυγο Φρανκ, οπότε κάποια παλιά σύννεφα πρέπει να φύγουν (εξού και ο νέος μήνας του μέλιτος στα Χάιλαντς της Σκοτίας), και στα 1743, οπότε η Κλερ γνωρίζει τον όμορφο Σκοτσέζο επαναστάτη Τζέιμι που αντιτίθεται στην ιστορία της, τη δική της ιστορία και του Άγγλου άνδρα της. Η καρδιά της φτερουγίζει και μαζί με το χρόνο που την παγιδεύει συνδράμει και εκείνη. Το όλο πράγμα είναι και ρομαντικά σκηνοθετημένο, ιδιαίτερα στην εποχή του 18ου αιώνα (που κατέχει και τη μερίδα του λέοντος αφηγηματικά, μέχρι τούδε), με την άγνοια, την αγνότητα, τη βαρβαρότητα, την αμάθεια και την ανοησία που τη χαρακτηρίζει.

Outlander 4

Τίποτα νέο δε βλέπεις εδώ, χώρια από το γεγονός ότι ξέρεις προκαταβολικά τι θα συμβεί. Όταν ανακοίνωσε θριαμβευτικά τη δεύτερη σεζόν το κανάλι, αυτόχρημα απόρησα τι στο καλό έχει ακόμη να πει το «Outlander» ή τουλάχιστον τι που να μην το έχουμε δει ή να μην το ξέρουμε ήδη. Τα προφανή ερωτήματα, πώς της συνέβη αυτό που της συνέβη και γιατί, αποτελούν δευτερεύουσα υπόθεση, γιατί αυτό που εύλογα πρυτανεύει είναι το θεμελιώδες, αιώνιο ερώτημα, «Ποια εποχή να διαλέξω;» που φυσικά ερμηνεύεται στο… «Ποιον έρωτα να διαλέξω;». Τι αποφασίζεις να θυσιάσεις, μια εποχή ή έναν έρωτα; Γιατί εικάζουμε ότι όλα δεν μπορεί να τα έχει η ηρωίδα μας.

Outlander 6

Την οποία παίζει η Κατρίνα Μπάλφ, μια λυγερή, όμορφη γυναίκα με λεπτά χαρακτηριστικά, ψηλό λαιμό, έτσι όπως φαντάζεσαι μια αιθέρια, ευγενική παρουσία που έχει ερωτισμό και χάρη. Είναι ωραία η επιλογή, αν και αιφνιδίως θα μου ταίριαζε πιο πολύ η Ρεμπέχα Χολ, με τα αχνά χαρακτηριστικά και την απαλή φωνή. Η Κατρίνα ταιριάζει και κολλάει με το χαρακτήρα οπτικά. Καλή ηθοποιός ιδιαίτερα δε φαίνεται να είναι, και χρειάζεται. Ο ρόλος είναι πολύ δύσκολος και πρέπει να μπεις στο συναισθηματικό trip τού χωροχρόνου. Το επιπλέον πρόβλημα είναι πως δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, ούτε ιδιαίτερα appealing σαν περίπτωση θηλυκού για να θες να την ακολουθήσεις και, πάνω απ’ όλα, να ταυτιστείς μαζί της. Ακόμη και οι ερωτικές σκηνές με τους δύο εραστές της οριζοντίως ή ορθίως και πνευματικώς είναι ζουμερές, αλλά εκείνη έχει μια απροσδιόριστη αμηχανία, δεν μπορεί να πείσει επαρκώς. Ίσως χρειάζεται το χρόνο της για να μας πάρει μαζί της η Κλερ, γιατί σκέτα οι μακροσκελείς αφηγήσεις της και η ατάκα «I wanted it to be a dream, but I knew it wasn’t» δεν είναι απολύτως αρκετή για… δυνατούς λύτες.

Outlander 5

Καταλαβαίνω πώς μπορεί κάποιους αυτή η σειρά να τους συνεπάρει και να μπουν με χαρά στην κάψουλα του χρόνου μαζί με μια όμορφη γυναίκα. Σκέφτηκα τότε, πόσο συχνά βλέπουμε στο τιμόνι των εικόνων να είναι μια γυναίκα. Καθόλου συχνά. Δεν έχει παρά να αποδείξει ότι αξίζει το ταξίδι σου μαζί της. Δεν έχει παρά το starz, στη συνέχεια, να μας το αποδείξει.

Outlander poster