FreeCinema

Follow us

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ «KILLING LINCOLN».


Πρεμιέρα κάνει από το κανάλι του National Geographic, το οποίο προβάλλεται αποκλειστικά στη NOVA, την Κυριακή στις 21:00, το «Killing Lincoln». Πρόκειται για ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, το οποίο στις ΗΠΑ προβλήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου και, κυριολεκτικά, έσκισε στα ratings, φτάνοντας στο αστρονομικό νούμερο των 3.400.000 θεατών, επιτυχία με την οποία και το ίδιο το κανάλι έτριβε τα μάτια του – και επιβεβαιώνοντας, προφανώς, ότι αυτό το νέο είδος έχει πέραση και μέλλον.

Το «Killing Lincoln» εδράζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του TV celebrity, πολιτικού αναλυτή και ιστορικού Μπιλ Ο’Ράιλι, που το 2010 ήταν σκαρφαλωμένο και καρφωμένο στις κορυφαίες θέσεις των best sellers στις λίστες του amazon και των New Υork Times. Οπωσδήποτε αποδεικνύει ότι οι Αμερικανοί λατρεύουν τον Λίνκολν, τους αφορά πάρα πολύ και ως πρόσωπο και η δολοφονία ως ιστορικό γεγονός. Ακόμη και σήμερα, γιατί στα μάτια τους έχει τη διαχρονική διάσταση του συμβόλου που έβαλε το πρώτο λιθαράκι για την αλλαγή του ρου της ιστορίας τους. Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο μπήκε στο κόσκινο της κριτικής και βλήθηκε ανελέητα για τις ιστορικές του ανακρίβειες – τις οποίες ασφαλώς μεταφέρει και σε αυτή την τηλεοπτική απόδοσή του -, αυτό ουδόλως το εμπόδισε να επιτύχει και να κάνει ακόμη πλουσιότερο τον γράφοντά του. Ο οποίος έχει γράψει ακολούθως το «Killing Κennedy» (ναι, το νέο project του δικτύου National Geographic, οπότε ετοιμαζόμαστε) και αυτή την εποχή συγγράφει το… «Killing Jesus» (!), το θέμα του οποίου… όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

killing-lincoln-pic02

Στο διά ταύτα, το «Killing Lincoln» έχει δύο ιδιαιτερότητες. Η πρώτη είναι αυτή η ίδια η δραματοποίηση ενός ντοκιμαντέρ (με τηλεοπτικό προορισμό), δηλαδή το ότι, μολονότι έχει τη δομή ενός ντοκιμαντέρ με αφηγητή και διήγηση, τα γεγονότα παρουσιάζονται ως δρώμενα με ηθοποιούς και σκηνοθεσία μυθοπλασίας. Η αφήγηση, που εν προκειμένω γίνεται από τον Τομ Χανκς, αποτελεί και το νήμα που συνδέει τις διάφορες δραματουργικές πίστες. Η έτερη ιδιαιτερότητα είναι ακραιφνώς θεματική, μιας και εδώ ο πρωταγωνιστής δεν είναι ο Αβραάμ Λίνκολν, αλλά ο φονιάς του, Τζον Γουίλκς Μπουθ. Είναι ένα έργο όχι για τον 16ο Αμερικανό Πρόεδρο, ούτε για το γεγονός της δολοφονίας, αλλά περισσότερο ένα χρονικό για τη βαθμιαία πτώση του διαβόητου δράστη.

killing-lincoln09

Και είναι αναμφίβολα ένα χρονικό, γιατί, καθώς εξελίσσεται, ο Τομ Χανκς μας θυμίζει πόσες μέρες απομένουν να ζήσει ο Λίνκολν. Και μετά το φόνο του, το ίδιο ακριβώς κάνει για τον Μπουθ. Συνεπώς, πρόκειται για μια αντίστροφη μέτρηση που απολήγει σε μια κορύφωση, το θάνατο αμφοτέρων, που όλοι γνωρίζουμε. Το ντοκιμαντέρ πιάνει τα γεγονότα – κλειδιά, που ένα ένα οδήγησαν το Μπουθ να σκοτώσει τον Πρόεδρο και να σκοτωθεί από τους ξαμολυμένους κρατικούς κυνηγούς, έντεκα ημέρες αργότερα. Ωστόσο, ποτέ δε γίνεται σαφές γιατί ο Μπουθ (καταξιωμένος ηθοποιός της εποχής του) μισούσε σε τέτοιο βαθμό τον Πρόεδρο. Σε τέτοιες αναλύσεις το φιλμ δεν μπαίνει και ως εκ τούτου ίπταται το αίτιο εκκρεμές και θαμπό. Ούτε μπαίνει σε χαρακτηρολογικές τοποθετήσεις: ο Λίνκολν είναι περίπου αυτός ο χαμηλότονος, δυναμικός άνθρωπος που λίγο πολύ ξέρουμε από την παραδεδομένη Ιστορία και ο Μπουθ ένας δραστήριος, εμμονικός νέος που λαχταράει να χαράξει δρόμο σαν τον… Βρούτο της Ρώμης. «I stand with Brutus», λέει χαρακτηριστικά. Μιλάμε μόνο για γεγονότα, λοιπόν, και όχι για πρόσωπα. Γι’ αυτό θα ήταν άδικη οποιαδήποτε σύγκριση αυτής με άλλες ταινίες περί το Λίνκολν ή της ερμηνείας του Μπίλι Κάμπελ, που τον υποδύεται εδώ μετρημένα και αρκετά πειστικά, με άλλους ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν (πόσω μάλλον τον Ντάνιελ Ντέι-Λούις), γιατί η μορφή, ο στόχος και το κοινό στο οποίο απευθύνεται η ταινία αυτή είναι και διαφορετικά.

killing-lincoln-pic09

Μπορεί σε αυτή την καταγραφή γεγονότων να κρύβεται και η οξύνοια του εγχειρήματος, αλλά αυτό ακριβώς το κάνει να φαντάζει επιφανειακά περιγραφικό, επειδή γεγονότα δίχως χαρακτήρες είναι σαν πουκάμισο χωρίς… Ελένη. Στην αναζήτηση του βάθους, μάλλον, αποδίδονται και οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις στα δραματοποιημένα κομμάτια. Ακόμη και ο Τομ Χανκς δεν αφηγείται απλά, αλλά υπερτονίζει, χρωματίζει, πριμοδοτεί με την απόδοσή του. Οι ηθοποιοί (και κυρίως ο Μπουθ, που τον ερμηνεύει ο Τζέσι Τζόνσον, γιος του Ντον Τζόνσον) είναι υπερσκηνοθετημένοι, παίζουν σχεδόν θεατρικά, σα να καταβάλλουν επί τούτου προσπάθεια για την εξαγωγή του συναισθήματος. Έχεις την αίσθηση μιας μπουρδουκλωμένης σκηνοθετικής γραμμής, που επιδιώκει τη ρεαλιστικότητα του ντοκιμαντέρ αλλά με υπερδραματοποιημένα αφηγηματικά χωρία που απέχουν πολύ από το ρεαλιστικά πιστευτό. Ωστόσο, η στιγμή της δολοφονίας, το κορυφαίο γεγονός που έρχεται στα μέσα της ταινίας, σα να πάσχει δραματουργικά, σκηνοθετείται ξερή, χωρίς την αντίδραση του συναγελασμένου κόσμου στο θέατρο, που αποτελεί και την καίρια συναισθηματική πρίζα. Κι από την άλλη, πάλι, υπάρχει και η πολύ συγκινητικά σκηνοθετημένη – μετρημένα – στιγμή κατά την οποία ο Λίνκολν γονατίζει στο ύψος ενός νέγρου και του ψιθυρίζει, «You are a free citizen of this Republic. Thank God for the liberty that is yours», μια ατάκα πολύ δυνατή που ζωγραφίζει την προσωπικότητα του Λίνκολν.

Πέρα από τις όποιες παρατηρήσεις, εδώ μιλούμε για μια παραγωγή προορισμένη για την τηλεόραση και το κοινό της, και αυτό έχει να μάθει πολλά από το «Killing Lincoln», παρακολουθώντας επιπλέον ένα ιδιότροπο υβρίδιο, αξιοπερίεργο και πρωτότυπο για τα τηλεοπτικά πράγματα. Ποιος ξέρει; Μπορεί η επιτυχία του να φωνάζει ότι θέλουμε να βλέπουμε τις τραγωδίες μας, τους πόνους και τη μελανή, οδυνηρή Ιστορία μας με τρόπο παραμυθένιο. Αληθινά ψέματα, δηλαδή. Pas mal.

Killing Lincoln_poster

Η ελληνική πρεμιέρα του «Killing Lincoln» από το κανάλι National Geographic έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή 3 Μαρτίου, στις 21:00. Μπορείτε να το δείτε και σε επανάληψη στις: 8/3 (στις 19:00), 17/3 (στη 01:00), 24/3 (στις 12:00) και 30/3 (στις 11:00).