FreeCinema

Follow us

«Fringe»: Απέναντι από και μέσα στον καθρέφτη


Ένα από τα πιο παρεξηγημένα, αλλά και πιο cult πλάσματα του αμερικανικού τηλεοπτικού mainstream ρίχνει οριστικά αυλαία, μετά από πέντε κύκλους συναρπαστικής, όσο και αποκαλυπτικής περιπλάνησης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ανθρώπινης φύσης. Το FREE CINEMA το αποχαιρετά δεόντως.

Σήμερα, λοιπόν, Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013, βράδυ στις ΗΠΑ (ξημερώματα Σαββάτου εδώ), προβάλλεται στο FOX το επικό, πολλά υποσχόμενο (αν κρίνουμε από το trailer) φινάλε της σειράς, που σκαρφίστηκε ο pop guru Τζέι Τζέι Έιμπραμς μαζί με τους συνήθεις υπόπτους «συνενόχους» του, Άλεξ Κέρτζμαν και Ρομπέρτο Όρσι, ως απόγονο και φόρο τιμής στα «X-Files».

Το «Fringe» έκανε πρεμιέρα την Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου του 2008, ακολουθώντας την πράκτορα του FBI, Ολίβια Ντάναμ (Άννα Τορβ), στην επίλυση παράξενων, ανεξήγητων από την κοινή επιστήμη υποθέσεων, με τη βοήθεια του… εκκεντρικού επιστήμονα Γουόλτερ Μπίσοπ (Τζον Νομπλ) και του πολυμήχανου γιου του, Πίτερ (Τζόσουα Τζάκσον), ο οποίος είναι απαραίτητος όχι μόνο για να εγγυηθεί το εξιτήριο του πατέρα του από το τρελάδικο, αλλά και για να τον επιβλέπει ως κηδεμόνας, έξω από αυτό. Σύντομα, η σειρά της οποίας ο τίτλος σημαίνει «Περιθωριακός» αναδείχθηκε ως η πιο (εμπορικά) επιτυχημένη από τις καινούργιες του FOX, ξεπερνώντας συστηματικά τα 9 εκατομμύρια θεατές και το 2% στο μερίδιο τηλεθέασης στις περιζήτητες ηλικίες 18 – 49.

ss2_hi

Κριτικοί, όμως, μαζί με το πιο απαιτητικό κομμάτι του τηλεοπτικού κοινού δεν είχαν/με πειστεί. Το high-tech, high science αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, αλλά και ασφαλώς γνώριμο: κάθε επεισόδιο θύμιζε ένα αντίστοιχο του «X-Files», ενώ η έκβασή του προέκυπτε είτε προβλέψιμη, είτε αταίριαστα τακτοποιημένη. Ωστόσο, όλοι οι χαρακτήρες και κυρίως οι καταλυτικοί της Ολίβια, ερμηνευμένης γοητευτικά υπόκωφα από την Τορβ, και του Γουόλτερ, κεντημένου ψιλοβελονιά ως κωμικοτραγικά φευγάτου και όμως τόσο απαράμιλλα γήινου από τον φωτισμένο Νομπλ (ο Ντένεθορ στην κινηματογραφική τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», που σε έναν δίκαιο κόσμο θα είχε σαρώσει ό,τι τηλεοπτικό βραβείο δεύτερου ρόλου υπάρχει και δεν υπάρχει, τα τελευταία 5 χρόνια), ήταν αρκούντως ανορθόδοξοι και αινιγματικοί, και δη ενδιαφέροντες και συγκινητικοί για να μην εγκαταλείψεις τη σειρά. Να της δώσεις μια ευκαιρία. Να δεις πού το πάει…

Anna_Torv_FRINGE_Wallpaper_by_bartekwop

Απόλυτα ικανοποιημένο από τα ratings, το FOX επέλεξε να προβάλλει τον δεύτερο κύκλο στο πιο ανταγωνιστικό βράδυ για τα mainstream τηλεοπτικά δράματα – εκείνο της Πέμπτης. Με(τά) το υπέρ-επιτυχημένο εμπορικά «Bones» να του δίνει εξαιρετικό προβάδισμα, αλλά και απέναντι στο βαρύ πυροβολικό τόσο του ABC («Grey’s Anatomy»), όσο και του CBS («CSI»). Εκεί, αναπάντεχα κόντρα στις συμβάσεις, το «Fringe» άρχισε να τολμά, να ωριμάζει, να βγαίνει από τη σκιά του «X-Files» και να βρίσκει την (ολο)δική του ταυτότητα. Καθώς, όμως, η ποιότητά του ανέβαινε ιλιγγιωδώς, οι τηλεθεάσεις του έπεφταν επικίνδυνα. Στην τρίτη και – κατά γενική ομολογία – καλύτερη σεζόν του, με το ζόρι ξεπερνούσε πλέον τα 3 εκατομμύρια θεατές και το 1.8% στις ηλικίες 18 – 49.

Fringe_Wallpaper_I_by_MC2009

Η εξαιρετική καριέρα του στο PVR (της εγγραφής του, δηλαδή, στο σκληρό δίσκο του εκάστοτε παρόχου καλωδιακής ή δορυφορικής τηλεόρασης), στο streaming από το official site του FOX και στις πωλήσεις DVD και Blu-Ray, το διέσωσαν από το κόψιμο. Όχι, όμως, και από τη μετακόμιση του 4ου κύκλου του στο επονομαζόμενο «death slot», στις 21:00 το βράδυ της Παρασκευής, όπου μόνο το «X-Files» (μια δεκαετία πριν και σε ένα εντελώς διαφορετικό τηλεοπτικό τοπίο) είχε καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να χτίσει το πιστό κοινό του. Το θαύμα δεν επαναλήφθηκε. Η βουτιά των τηλεθεάσεων του «Fringe» σταμάτησε μεν, η ανάκαμψη ήταν μικρή και όχι αρκετή δε. Μικρό το κακό. Είχε ήδη βρει και κρατήσει (για πάντα) το (σχετικά) μικρό, αλλά εκλεκτό κοινό του. Τους μύστες του. Εκείνους που το FOX δεν μπόρεσε να αγνοήσει, δίνοντας το πράσινο φως για έναν τελευταίο, 13 μόνο επεισοδίων επίλογο, και επιτρέποντας στους δημιουργούς του όχι μόνο να το ολοκληρώσουν δεόντως, αλλά και να το προφυλάξουν από το άδοξο ξεχείλωμα, που παρατηρείται σε πολλές σειρές των οποίων οι υψηλές τηλεθεάσεις απαιτούν καλά και σώνει 7ο και 8ο και 9ο κύκλο (ναι, δυστυχώς, συμπεριλαμβανομένου και του «X-Files»).

fringe-fringe-2455683-1400-875

Σειρά επιστημονικής φαντασίας, το «Fringe» χαρακτηρίζεται εξ αρχής (και ιδιαίτερα από τον δεύτερο κύκλο του και μετά) από μια ευφάνταστα φιλόδοξη, περίπλοκη και υπομονετική στην εξέλιξή της, και όμως θαυμάσια διαυγή, προσιτή και δη ευανάγνωστη μυθολογία. Τέτοια, που θέλει την ανθρωπότητα να ζει ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά κι όμως τόσο ίδια σύμπαντα, σε δύο ξεχωριστές διαστάσεις. Η αποκάλυψη της ύπαρξής τους, καθώς και της μεταξύ τους δυναμικής, των συνεπειών μιας πιθανής συνύπαρξης / σύγκρουσής τους σε μία πραγματικότητα, αλλά και της αδυναμίας να λυτρωθεί η μία χωρίς την αλληλεπίδρασή της με την άλλη, είναι τόσο αριστοτεχνικά σταδιακή, με ένα τόσο υποδειγματικά αθόρυβα καθηλωτικό σασπένς, που εκ πρώτης όψεως, ανάγει το «Fringe» σε συναρπαστική, καθαρόαιμη διασκέδαση.

Ταυτόχρονα, όμως, μη χάνοντας στιγμή την επαφή του με τους ήρωές του / το κέντρο βάρους του, αποκαλύπτει στους πιο ανήσυχους, υποψιασμένους πιστούς του και την άλλη, πιο βαθιά και ζουμερή όψη του. Γιατί στον πυρήνα του, το «Fringe» είναι μια γενναία και γενναιόδωρη σπουδή του 2, και όλου του φιλοσοφικού βάρους που αυτό κουβαλά.

Fringe Olivia and Fauxlivia

Καθένας από τους ήρωές του ακροβατεί ανάμεσα σε δύο άκρα: όχι μόνο μεταξύ του εαυτού και της διαφορετικής έκφανσης αυτού στον καθρέφτη του εναλλακτικού σύμπαντος, αλλά και μεταξύ της εγωιστικής συνείδησης και της ανιδιοτελούς ευθύνης (η ντοπαρισμένη με… μετά-φάρμακο που κάνει τα αδύνατα δυνατά, αλλιώτικη από τις άλλες, υπέρ-ηρωίδα Ολίβια), της τρέλας και της ιδιοφυΐας, της ταπεινότητας και της αλαζονείας (ο Γουόλτερ), της ζωής και της ανυπαρξίας, του πραγματικού, βιολογικού, και του αληθινού, κατ’ επιλογή, πατέρα (ο Πίτερ, που πέθανε εδώ και συντετριμμένος ο Γουόλτερ τον έκλεψε από απέναντι), του καλού και του κακού (η Νίνα Σαρπ της Μπλερ Μπράουν και ο Φίλιπ Μπρόιλς του Λανς Ρέντικ), της επιβίωσης της απώλειας και της επιβίωσης της αγάπης (η Άστριντ της Τζασίκα Νικόλ), των θέλω και των πρέπει, της επιθυμίας και του καθήκοντος, της θυσίας και της αυτό-θυσίας…

Ακολουθώντας τους στις ακούραστες αναμετρήσεις τους με τα έξωθεν ή έσωθεν διλήμματά τους, η σειρά ισορροπεί επίσης ανάμεσα στην κωμωδία και στην τραγωδία, στο σκοτάδι και στο φως, για να διευκρινίσει αμετάκλητα τη διττή και μοιραία ατελή, ακαταμάχητα συγκινητική, αδιαμφισβήτητη ανθρωπιά τους. Κανένας τους δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός, ηγέτης ή ακόλουθος, θύτης ή θύμα. Γι’ αυτό και όλοι τους μας συστήνονται και μας πιάνουν από το χέρι, απτοί και γνώριμοι, ως συνηθισμένοι άνθρωποι, σε (εξωφρενικά) ασυνήθιστες συνθήκες / πιέσεις, ενώ ανακαλύπτουν την αλήθεια του εαυτού τους βρίσκοντας τη δύναμη να υπερνικήσουν τις αμφιβολίες τους – τα αντικρουόμενα άκρα του είναι τους.

Fringe-ComicCon_510top-600x350

Απελευθερωμένο από το άγχος του κοψίματος, το «Fringe» στον πέμπτο και τελευταίο κύκλο του πήρε ακόμα πιο μεγάλα αφηγηματικά ρίσκα, σκοτώνοντας ήδη δύο από τους αγαπημένους δευτεραγωνιστές του, αλλά και προσθέτοντας ένα ακόμα 2 στην αφηγηματική του εξίσωση: την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με το αποστειρωμένα high-tech, άγονο και αυστηρά αρσενικό μέλλον της. Παράλληλα, όμως, εστίασε περισσότερο από ποτέ στην ποιότητα και στη – σε διαρκή διαπραγμάτευση και επαναδιαπραγμάτευση – ψυχοσύνθεση των ηρώων του, για να γίνει συγκλονιστικό, έτσι όπως συμπληρώνει το puzzle της μυθολογίας του. Γιατί, μια ανάσα πριν από το τέλος, κοινωνήσαμε επιτέλους την ταυτότητα και τη σημασία των «Observers», μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουμε πως ίσως, τελικά, η (ανθρώπινη) αγάπη, χωρίς προϋποθέσεις, προσδοκίες ή απαιτήσεις, ήταν, είναι και θα είναι πάντα η λύση. Για όλα.

fringe_poster_large_0

Το σημερινό, τελευταίο επεισόδιο, με τους 2 τίτλους, «Liberty» και «An Enemy of Fate», μπορεί να μετατρέψει το παραπάνω «ίσως» σε βεβαιότητα. Μπορεί, όμως, και όχι. Όπως λέει ο Τζόσουα Τζάκσον αυτό δεν είναι απαραίτητα το τέλος, απλά η ολοκλήρωση ενός κύκλου: «Έχω ένα παράξενο προαίσθημα ότι εξαιτίας του πάθους των fans του, το «Fringe» θα συνεχίσει να ζει με κάποιο τρόπο εκεί έξω…».

Ο τρίτος κύκλος του «Fringe» παίζεται καθημερινά, Δευτέρα έως και Πέμπτη, τα μεσάνυχτα στο STAR, όπου, όπως μαθαίνουμε, θα συνεχίσει μέχρι τέλους.