του Ηλία Φραγκούλη

Αν και δεν καταδέχομαι (και δεν πιστεύω πως θ’ αλλάξω ποτέ μυαλά γύρω από αυτό το θέμα…) να συμπληρώνω λίστα με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που πέρασε, διότι ακολουθώ την παράδοση της κινηματογραφικής σεζόν και ουχί το ημερολόγιο, ομολογώ πως εδώ και λίγα χρόνια, μέσω του FREE CINEMA, διασκεδάζω να ξεψαχνίζω το εικαστικό μέρος των φιλμ που μας άφησαν… χρόνο, με τη λίστα των 50 καλύτερων κινηματογραφικών posters του τελευταίου δωδεκάμηνου (εδώ απολαμβάνεις τη φετινή μας).

Κάπως έτσι, οριακά πάνω στο φινάλε του 2014, αποφάσισα να αποχαιρετήσουμε το χρόνο με ένα μουσικό top 10 των καλύτερων soundtracks τα οποία συνόδευσαν εικόνες που μάλλον αγαπήσαμε στην οθόνη όλους αυτούς τους μήνες, δίχως να κρίνεται και το ίδιο το φιλμ μαζί. Η μουσική των ταινιών έχει μια «διπλή» ιδιότητα, άλλωστε. Να υπηρετεί μια ταινία, αλλά και να αντέχει στα πολλαπλά ακούσματα ακόμη και χωρίς τα φιλμικά της καρέ.

Η σειρά της λίστας που ακολουθεί είναι αξιολογική και περιλαμβάνει links που οδηγούν σε επιλεγμένα tracks.

#10. DIVERGENT / Junkie XL
Το αδρεναλινικό score της χρονιάς, ένα ενδιαφέρον ταίριασμα ανάμεσα σε ηλεκτρονικά στοιχεία και συμφωνικά μέρη που ανέδιδαν πλήρη συγκίνηση και συναισθηματικό βάρος (highlight το «Faction Before Blood»), με την Έλι Γκούλντινγκ να συνοδεύει στα φωνητικά ορισμένων θεμάτων.

#9. THE IMITATION GAME / Alexandre Desplat
Ξεκινάει σαν «σπαζοκεφαλιά» πάνω σε πλήκτρα και εντείνεται με δυνατά έγχορδα το θέμα του «The Imitation Game», όχι από τα πιο αξιομνημόνευτα που έχει γράψει τελευταία ο Αλεξάντρ Ντεσπλά, τουλάχιστον ως αυτόνομο άκουσμα. Η μουσική του, όμως, υπηρετεί σωστά το φιλμ και σε κάνει να θέλεις να πατήσεις το play και μετά την προβολή.

#8. THE MONUMENTS MEN / Alexandre Desplat
Ντεσπλά και πάλι! Και θα τριτώσει το «κακό» πιο κάτω! Ο άνθρωπος «ντύνει» με το score του υπέροχα ταινίες… ακόμη και τόσο βαρετές ή αποτυχημένες όπως τούτη εδώ του Τζορτζ Κλούνεϊ, συνθέτοντας και μια αλησμόνητη fanfare μελωδία («Opening Titles») που σε κάνει να θες να βγεις για την παρέλαση ή να σφυρίξεις λες και χτίζεις… τη γέφυρα του ποταμού Κβάι!

#7. GUARDIANS OF THE GALAXY / Various Artists
Η mixtape του Πίτερ Κουίλ, δώρο της μητέρας του με αγαπημένα της τραγούδια τής δεκαετίας του ’70, έγινε ένας απρόσμενα εξωφρενικός (αλλά και ιδανικός) σύντροφος για το #1 φιλμ του αμερικανικού box-office για το 2014. Όπως αναμενόταν, το soundtrack επίσης ξέσκισε σε πωλήσεις και κυκλοφόρησε ακόμη και… σε κασέτα (η δύναμη της pop κουλτούρας)! Ooga-Chaka Ooga-Ooga Ooga-Chaka Ooga-Ooga και πάει λέγοντας…

#6. FRANK / Stephen Rennicks
Ήχοι παιδιάστικοι, experimental ακρότητες με new wave ρίζες από τα παλιά, φευγαλέα αίσθηση folktronica και παλαβά φωνητικά ή τραγούδια που θα έκαναν τους Στέρεο Νόβα να αποκαλούνται… ποιητές τού mainstream. Το ήμισυ της ψυχής τούτου του φιλμ, για τον πανικό της έμπνευσης και τα αδιέξοδα της δημιουργίας στην τέχνη, βρίσκεται σε ένα παράδοξα «αυτοσχεδιαστικό» και τόσο ζωντανό soundtrack. Ύμνος το «I Love You All».

#5. THE TWO FACES OF JANUARY / Alberto Iglesias
Από τα πλέον παραγνωρισμένα score της χρονιάς. Από το εναρκτήριο θέμα των τίτλων γίνεται κατανοητό ότι η μουσική του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας θα στοιχειώσει την ταινία, τα υπέροχα ελληνικά locations της, το καστ και οτιδήποτε εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη. Όλα αυτά μαζί δεν ξεπερνούν ή τολμούν να συγκριθούν με το αποτέλεσμα και τη λειτουργικότητα της μουσικής τού Ιγκλέσιας!

#4. THE THEORY OF EVERYTHING / Jóhann Jóhannsson
Η κομψότητα και ο γλυκερός ρομαντισμός των συνθέσεων του Γιόχαν Γιόχανσον σε χτυπάνε σαν κεραυνοβόλος έρωτας σε τούτο το score. Αποτελεί μια ωρίμανση που δεν φανταζόμουν ότι θα ερχόταν τόσο… γαλήνια και όχι μελαγχολική, πια. Νομίζω πως ο Ισλανδός βρήκε για τα καλά τον δρόμο του στο σινεμά. Μη σου πω και για τα Όσκαρ! Νώσε τον «Epilogue» του.

#3. THE GUEST / Various Artists
Η πιο «what the fuck!» φάση σε soundtrack φέτος αποτελεί ένα compilation τραγουδιών και θεμάτων που ξεκινάνε από γκοθο-electronica και industrial εϊτίλας και φτάνουν μέχρι ακούσματα σημερινών πλήκτρων της EBM και της dance σκηνής. Όλα αυτά, δε, συμβαίνουν σε περιπέτεια δράσης από το «έξω διάστημα», που φαντάζομαι πως θα «έκαψε» τον Τζον Κάρπεντερ, και κινηματογραφικά και μουσικά. Κόλαση!

#2. THE GRAND BUDAPEST HOTEL / Alexandre Desplat
Το μισό Χόλιγουντ πέρασε από τα χέρια τού κυρίου Ντεσπλά φέτος. Και δεν αστόχησε ποτέ! Εδώ, σαν ένα καλοκουρδισμένο music box, το score της ταινίας προσθέτει συναίσθημα ακόμη κι όταν ο Γουές Άντερσον αδυνατεί να το κατανοήσει και να το εμφυσήσει στα απόλυτα μελετημένα κάδρα του. Και μόνο για το θέμα τού «Mr. Moustafa», δεν θα έπρεπε να συζητάμε καν για το Όσκαρ μουσικής του 2015…

#1. UNDER THE SKIN / Mica Levi
Η ηχητική δυσαρμονία των «αναπνοών» της viola τής Μίκα Λέβι έγινε ο ιδανικός συνοδοιπόρος των εικόνων του Τζόναθαν Γκλέιζερ που δύσκολα, πια, μπορείς να αποκόψεις από τούτο το φιλμ. Ό,τι πιο εφιαλτικό, άγνωστο, πρωτότυπο, φορτωμένο τοπία και αβύσσους μέσα κι έξω από το «σώμα» έχουμε ακούσει στο σινεμά εδώ και… δεκαετίες! Φοβάσαι να αναμετρηθείς με την ερημιά τού «Lonely Void» ως ακουστικού track μονάχα!