Το FREE CINEMA διανύει το έβδομο έτος της ύπαρξής του στο διαδίκτυο. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, δεν αποκόμισα τις καλύτερες εντυπώσεις από τον κόσμο της «αγοράς», είτε από την πλευρά την εταιρική είτε από την διαφημιστική. Ποτέ δεν μου προσφέρθηκε κάποια πρόταση για δημιουργική ενέργεια μετά χορηγίας. Κάτι έξυπνο, που θα έκανε το ιδανικό ταίριασμα με τις ιδέες που έχω εγώ στο μυαλό μου (πίστεψέ με, δεν είναι τόσο εγωιστικό όσο ακούγεται). Μονάχα μια «παραγγελιά», την οποία εκτέλεσα με τρόπο που ο πελάτης δεν έπαψε ποτέ να με επαινεί για το αποτέλεσμα (και τον όγκο της δουλειάς).
«Δημιουργικές» ενέργειες και σαχλαμάρες… Εδώ δεν έχω Instagram, πού οδεύω σε τούτη την κοινωνία; By the way, μου έχουν γίνει μερικές προτάσεις για ανούσια «χορηγημένα» posts στα social. Δέχτηκα μονάχα δύο από αυτές διότι δεν με πρόσβαλλαν και ήταν σχετικές με τον κλάδο της εργασίας και το αντικείμενό μου. Στη μια περίπτωση, το media shop βάρεσε «πιστολιά» και μου έμεινε ένα κομμένο τιμολόγιο. Πλήρωσα και τον ΦΠΑ.
To ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ #7: ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ ξεκινά χωρίς την οποιαδήποτε οικονομική υποστήριξη ή χορηγία κι εφέτος. Έκανα ραντεβού, είδα κόσμο, με υποδέχτηκαν θετικότατα (διότι είμαι ένας «γνωστός»), έστειλα παρουσιάσεις. Στη συνέχεια οι περισσότεροι… χάθηκαν μέσα σε ένα σύννεφο καπνού, που ούτε η Ρένα Βλαχοπούλου ούτε κανένα χαρτονόμισμα μπορούσαν να «σπάσουν». Σιωπή. Ούτε καν αρνητική απάντηση. Λες και είχες σκοπό να τους κλέψεις ή τους ζητούσες να σου τα «χαρίσουν».
Το φετινό ΞΑΦΝΙΚΑ γίνεται γιατί έχω τα αρχίδια να το κάνω, ακόμη και με προσωπικό κόστος. Γιατί μερικοί θεατές το αντιμετωπίζουν σαν θεσμό, πλέον, και το γουστάρουν. Γιατί εδώ και μερικά καλοκαίρια τούς χαρίζει ταινίες κλασικές που δεν θα είχαν ποτέ την ευκαιρία να δουν σε μεγάλη οθόνη κινηματογράφου. Τους προσφέρει μια ποιότητα που ο προγραμματισμός των θερινών σινεμά δεν διαθέτει πια. Τα προηγούμενα χρόνια, άκουσα και κάμποσα «ευχαριστώ» από αυτόν τον κόσμο. Είναι κάτι που δεν ακούς συχνά εκεί έξω. Είναι κάτι που σέβομαι. Σε μια εποχή στην οποία η λέξη «σεβασμός» δεν έχει καμία αξία. Πόσο παλαιομοδίτης είμαι, ε;
Από την αποψινή πρεμιέρα, λοιπόν, μέχρι την τελευταία παράσταση των 11 το βράδυ, την ερχόμενη Τετάρτη, θα με βρεις εκεί, στον αγαπημένο κήπο της εξαρχειώτικης ΡΙΒΙΕΡΑ. Για να απαντώ σε ό,τι χρειαστείς, για να απολαμβάνω μαζί σου τις ταινίες και την ατμόσφαιρα ενός από τα θερινά της Αθήνας στα οποία μεγάλωσα, με τέτοια έργα, δεκαετίες πίσω. Τότε δεν πατούσαμε Like ή Interested. Πηγαίναμε σινεμά. Κι εγώ θα συνεχίσω να το κάνω αυτό…
