Όποιον πάρει ο χάρος αυτές τις εβδομάδες στα σινεμά, εν αναμονή των καινούργιων «Avengers» και στη σκιά της επιτυχίας του «Furious 7», το οποίο οδεύει προς τα 400.000 εισιτήρια. Δηλαδή, τι, ευνοώ ή υποκινώ τους θεατές να καταναλώνουν μονάχα franchise, blockbuster και χολιγουντιανό θέαμα; Με το μπαρδόν, κιόλας, δείξε μου εσύ τι πραγματικά άξιζε τα λεφτά του στο πρόσφατο διάστημα για να βγεις από το σπίτι και να χαρείς την έξοδό σου; Σιωπή; Το ίδιο και στα ταμεία…
Που βγαίνουν έργα και κάνουν σχεδόν 5.000 εισιτήρια άνοιγμα τετραημέρου και βαράνε αναστάσιμα βεγγαλικά οι διανομείς! Από τις πέντε πρεμιέρες του περασμένου επταημέρου, οι δύο είδαν εισιτήρια… τριψήφιου συνόλου! Αυτή την εβδομάδα, με δέκα φιλμ, θα ακουστούν «πιστολιές» που ούτε το Far West δεν γνώρισε ποτέ…
Φαύλος κύκλος. Λουκετάρει η πρεμιέρα της Πέμπτης, στα τηλέφωνα οι αιθουσάρχες τη Δευτέρα, για το καινούργιο «προϊόν» (εκτός κι αν «μύριζε» πολύ εξαρχής η δουλειά και είχε προγραμματιστεί ήδη το επόμενο «έργο Τέχνης»…). Και χτυπάνε τα διψήφια νούμερα καθημερινώς και σκονίζονται τα καθίσματα για το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν»… Χέρι-χέρι, μπρος για την αυτοχειρία! Διανομή που… ξεφορτώνει, αιθουσάρχες στο ασχέτου, ο τέλειος «γάμος», πού είσαι Ρομέρ ν’ αλλάξεις τίτλο…
Και σε τέτοιες εβδομάδες, ουδείς κάνει το «τόλμημα» και να πει, «βρε αδελφέ, δεν βάζω να σπρώξω κάτι λιγάκι παλιότερο που άξιζε ή να ξεθάψω και μια επανέκδοση, να χτυπήσω το ‘παγόβουνο’ με μια αξιοπρέπεια, τέλος πάντων;!». Έτσι κι αλλιώς, πόσο πιο χαμηλά να πάει κι αυτό το διψήφιο; Μια η άλλη, που λένε. Σιγά το ρίσκο, από το να την παλεύεις κάθε Πέμπτη με το «κι αν σου κάτσει;»…
Κατά τα άλλα, μαθαίνω πως από το φετινό διαγωνιστικό των Καννών δεν έχει προ-αγοραστεί μόλις μια ταινία, πού θα πάει, όμως, όλο και κάποιος θα φροντίσει. Διαφορετικά, πώς θα βγαίνουν και στην επόμενη σεζόν… δέκα ταινίες την εβδομάδα; Αφού το κοινό «διψά». Ειδικά για φεστιβαλικό θέαμα (γέλια στο βάθος). Κι αν δεν δουλέψουν τα σινεμά (και κλείσουν κιόλας…), μη σκάμε, τα μισά γραφεία διανομής υπάρχουν (και θα συνεχίσουν να επιβιώνουν αγοράζοντας ταινίες με τη σέσουλα) χάρη στη συνδρομητική και την κρατική τηλεόραση. Να τα λέμε κι αυτά.
Υ.Γ. Μια αίθουσα repertory, τόσες δεκαετίες, δεν αξιώθηκε ένας άνθρωπος ν’ ανοίξει στην Αθήνα. Να υπάρχει μια διέξοδος προς το κλασικό. Αλλά όχι με… DVD, έτσι;
