του Ηλία Φραγκούλη

Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος είναι περίπτωση τύπου… «he can’t do no wrong». Ως σκηνοθέτης. Πρώτη ταινία το «Bank Bang» (2008), η πιο ευπρόσωπη, mainstream κωμωδία που είδε το ελληνικό σινεμά εδώ και… δεκαετίες. Εμπορικών προδιαγραφών, αλλά όχι και πατσαβούρα στη μούρη. Δεύτερη ταινία το «Wasted Youth» (2011), φάση κοινωνικό σχόλιο για μια Αθήνα εν βρασμώ με επίκεντρο τα teen αδιέξοδα. Αν είχε γυριστεί λίγο νωρίτερα (βλέπε και timing με το συμβάν της δολοφονίας του 15χρονου Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου, το 2008), το φιλμ θα έμοιαζε με μολότοφ (και ενδεχομένως αυτό να «έσκαγε» και ως boomerang πάνω του).

Το ιντερνετικό hype για την τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Suntan», ξεκίνησε από νωρίς, καθώς τα γυρίσματά του πραγματοποιήθηκαν σε ένα από τα χιπστερικά «προσκυνήματα» του ελληνικού καλοκαιριού, την Αντίπαρο. Τις τελευταίες εβδομάδες, τα social είχαν φουλάρει από «Suntan» λόγω συμμετοχής στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ αλλά και στο επερχόμενο SXSW στο Τέξας (ακολουθώντας τα χνάρια του Ντένη Ηλιάδη και του «Plus One»). Προσωπικά, όταν βλέπω τόσο μεγάλο «ενδιαφέρον» από τον λαό της… αθηναϊκής νύχτας και μπαρότσαρκας, βαστάω μικρό καλάθι και περιμένω να δω και την ταινία αλλά και το πόσοι από τους «φίλους» της θα… πάνε να κόψουν και κανένα εισιτήριο! Διότι ωραία η υποστήριξη, αλλά όταν στην τελική φτάνει η ώρα της διανομής στις αίθουσες, ακούς κάτι 500 εισιτήρια opening (ή και καριέρα!), που είναι λιγότερα κι από τα Like που έχει η σελίδα της ταινίας στο Facebook, και σε πιάνουν κάτι ζοχάδες από την «παραμύθα» αυτού του κόσμου, μαζί και του «ελληνικού Χόλιγουντ» (που λέω ειρωνικά)…

Ως γνωστόν, υποστηρικτής του «νέου» του πιο νέου του παραδίπλα «νέου» ελληνικού και, ενίοτε, «weird» σινεμά… δεν είμαι. Αλλά ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος μαλακία ταινία δεν έχει κάνει (ως σκηνοθέτης, επαναλαμβάνω). Και πριν από λίγο είδα το trailer (μονάχα, διότι φεστιβαλικό τουρισμό δεν κάνω εδώ και ολίγα έτη, κοστίζει κιόλας…) του «Suntan», παίζει και ο Μάκης Παπαδημητρίου που είναι μεγάλη μορφή για το ελληνικό σινεμά του σήμερα (και δεν περιφέρει την ίδια φιγούρα από ταινία σε ταινία, διάβολε!), και από αυτές τις λίγες σκηνές τολμώ να πω ότι μου φτιάχτηκε μια καλή διάθεση. Και θα σου έλεγα να πατήσεις κι εσύ το play εντός video gallery (πάνω δεξιά) και να το παρακολουθήσεις. Κοινώς, εύχομαι να είναι όσο καλή δείχνει, μπας και μου αρέσει κι άλλη ελληνική παραγωγή πλην του «Ένας Άλλος Κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη από τη φετινή σεζόν, να μην το φέρνω βαρέως…

Περί πλοκής, μια μικρή σύνοψη κυκλοφορεί, για τον σαραντάρη γιατρό στο νησί που μπλέκει με την τουρίστρια το καλοκαίρι και… κάτι «ηδονιστικά». Ψάξε αυτούς που βάζουν δελτία Τύπου. Έπαιξε και μια καλή κριτική στο Variety, τι άλλο να σου πω, πολλές ευχές και happy thoughts γιατί το ντόπιο σινεμά πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται, υπό τις όποιες δυσκολίες. Τα ξαναλέμε με την κριτική του φιλμ.