Βρισκόμαστε στα μέσα του 22ου αιώνα. Η τεχνολογική εξέλιξη έχει επιτρέψει στην ανθρωπότητα να αποικεί και άλλους, βιώσιμους πλανήτες, ως το βάθος του γαλαξία. Το ερευνητικό σκάφος Dark Star περιπλανάται στο διάστημα για τα τελευταία (και βαρετά!) 20 χρόνια, με αποστολή του την εξουδετέρωση ασταθών πλανητών που μπορεί να θέσουν σε ρίσκο τη ζωή των κατοίκων τής όποιας αποικίας. Κάτι σαν sci-fi «slacker-ιά», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία τού Τζον Κάρπεντερ κατ’ αυτόν τον τρόπο πρωτοστατεί στην παρώδηση (μπορεί κανείς να αναγνωρίσει αναφορές στο «2001» ή το «THX 1138» που γύρισε ο Τζορτζ Λούκας το 1971) του είδους, αψηφώντας το ακόμη πιο αστείο budget της (60.000 δολάρια!).

Ο πλανήτης LV-426, στον οποίο το πλήρωμα του Nostromo ανακάλυψε την ύπαρξη των φονικών «Alien» (1979), έχει πλέον αποκτήσει μια γήινη μονάδα αποίκων, ονόματι Hadley’s Hope. Όταν η επικοινωνία τους με τη Γη σταματά, το διαστημόπλοιο U.S.S. Sulaco, με μια ομάδα επίλεκτων πεζοναυτών και βαρύ οπλισμό, αναλαμβάνει την αποστολή διερεύνησης του LV-426, έχοντας μαζί της την Έλεν Ρίπλεϊ, που επιστρέφει μόνο και μόνο για να εξολοθρεύσει τα εξωγήινα τέρατα του πρώτου, iconic φιλμ για το είδος του φανταστικού σινεμά. Ο Κάμερον παίρνει το (τρομακτικό, ουσιαστικά) αριστούργημα του Ρίντλεϊ Σκοτ και το μετατρέπει σε… βίαιη μηχανή τού πολέμου, επηρεάζοντας μεταγενέστερες ταινίες όπως το «Starship Troopers» (1997). Όσκαρ οπτικών και ηχητικών εφέ.

Χιούστον, έχουμε πρόβλημα! Το ιστορικό docudrama που προτάθηκε για 9 Όσκαρ (κέρδισε στο μοντάζ και τον ήχο) παρακολουθεί τη δραματική αποστολή προς τη Σελήνη τριών αστροναυτών, που κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ενέργεια και οξυγόνο ύστερα από έκρηξη στο διάστημα. Σταδιακά, η NASA ακύρωσε την προγραμματισμένη πορεία του ομώνυμου διαστημόπλοιου και έδωσε έναν απίστευτο αγώνα για να βοηθήσει το πλήρωμα να προσεδαφιστεί σώο στη Γη. Σεβόμενος το αληθινό συμβάν, ο Χάουαρντ σκηνοθέτησε ένα όχι και τόσο διασκεδαστικό στην παρακολούθησή του φιλμ, ίσως ό,τι πιο ακριβές (τεχνικά και επιστημονικά) έχουμε δει ποτέ στο σινεμά.

Πεπεισμένη ότι ανακάλυψε ραδιοσήματα από εξωγήινο είδος ζωής που προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, μια επιστήμονας βρίσκει τρόπο να τα αποκωδικοποιήσει, για να βρεθεί μπροστά σε κάτι σαν 60.000 σελίδες σχεδίων και οδηγιών για την κατασκευή μιας μυστηριώδους μηχανής που θα επιτρέψει σε έναν και μόνο επιβάτη να κάνει το απόλυτο ταξίδι «γνωριμίας». Ο Καρλ Σέιγκαν έγραψε το στόρι, το οποίο εξελίχθηκε στη μορφή τού ομώνυμου βιβλίου, εμπνευσμένος από τις μελέτες του Κιπ Θορν (σύμβουλος και executive παραγωγός στο «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν!) γύρω από το ταξίδι στο χωροχρόνο μέσα από μια σκουληκότρυπα. Επιπλέον, το φιλμ θίγει (σοβαρότερα από οποιαδήποτε άλλη ταινία του είδους) τη σύγκρουση ανάμεσα στην επιστήμη και τη θρησκεία ως προς την ύπαρξη του Θεού.

Στο 2047, το αστρόπλοιο Event Horizon στέλνει ξανά σήματα που αποδεικνύουν την ύπαρξή του στο διάστημα, ύστερα από 7 ολόκληρα χρόνια εξαφάνισης. Μια ομάδα διάσωσης αναλαμβάνει να ερευνήσει τι απέγινε το πλήρωμά του, για να βρεθεί μπροστά σε ενδείξεις πραγματικής σφαγής! Τα στοιχεία δείχνουν πως το Event Horizon πέρασε μέσα από μια μαύρη τρύπα, η οποία αναφέρεται ως πύλη για μια άλλη διάσταση απόλυτου χάους και κακού (λέγε με και Κόλαση…). Περιπέτειες στο μοντάζ (τα 130 λεπτά του αρχικού cut έγιναν 96!) μετά από δοκιμαστικές προβολές που φρίκαραν το κοινό με το υπερβολικό gore, αρνητικές κριτικές και παταγώδης αποτυχία στα ταμεία, για ένα sci-fi τρόμου που φέρνει στο νου το… «Solaris» του Ταρκόφσκι!