FreeCinema

Follow us

ROCK YOU LIKE A… MUSICAL!

Με αφορμή την έξοδο του «Rock of Ages» στους ελληνικούς κινηματογράφους, το FREE CINEMA παρουσιάζει τα δέκα καλύτερα ή πιο σημαντικά, αν προτιμάς, rock musicals στην ιστορία της μεγάλης οθόνης. Από τη σταύρωση του μεγαλύτερου… celebrity στον κόσμο, μέχρι τις παραισθητικές εικόνες του σύμπαντος κάτι… σκαθαριών!

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σημασία του rock and roll musical «Bye Bye Birdie» (1960), το οποίο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο τρία χρόνια αργότερα, η πρεμιέρα του «Hair», στη σκηνή του The Public Theater, σηματοδοτεί την εμφάνιση του rock musical, στα 1967. Ένα χρόνο αργότερα, το μέγα οχυρό πέφτει και η παράσταση μεταφέρεται στο Broadway, το οποίο υποχρεώνεται ν’ ακολουθήσει τα νέα ρεύματα της μουσικής και της ζήτησης από το κοινό.

Αναπόφευκτα, ο κινηματογράφος δανείστηκε από τις θεατρικές σκηνές τα πιο επιτυχημένα musicals της δεκαετίας του ’70. Η μόδα μπορεί να παρήκμασε στα 80’s, με την εισβολή των βαρύγδουπα pop υπερπαραγωγών – στα όρια της rock opera – από την Ευρώπη, αλλά ποτέ δεν έσβησε από το χάρτη, το θεατρικό και της σελιλόζης. Το «Rock of Ages», από το συγγενές είδος του jukebox musical, έρχεται να ταρακουνήσει ξανά τα καθίσματα των κινηματογράφων και είναι η αφορμή για να θυμηθούμε τα δέκα καλύτερα φιλμ που τσίτωσαν το volume στην ιστορία του rock musical. Η σειρά είναι χρονολογική, για να μην… τραβηχτούμε μαλλί με μαλλί εδώ μέσα!

10

Across the Universe (2007)

της Τζούλι Τέϊμορ


Πάνω σε μια original ιδέα της Τέιμορ (σεβαστό όνομα στους χώρους του θεάτρου και της όπερας) και των Ντικ Κλέμεντ και Ίαν Λα Φρενέζ, 34 συνθέσεις των Beatles δημιουργούν αυτή την ερωτική ιστορία στα ταραγμένα για τις ΗΠΑ χρόνια του Βιετνάμ. Στα όρια του jukebox musical, αλλά περισσότερο συγγενές με το «The Wall» παρά με το… «Mamma Mia!», το φιλμ απέτυχε παταγωδώς στα ταμεία, προτάθηκε για Όσκαρ κοστουμιών και σίγουρα θα εντυπωσιάζει πάντα για την αισθητική και το οπτικό παραλήρημα που προσπαθεί να ανταγωνιστεί τον εαυτό του από τραγούδι σε τραγούδι!

9

Hedwig and the Angry Inch (2001)

του Τζον Κάμερον Μίτσελ


Έργο των Τζον Κάμερον Μίτσελ και Στίβεν Τρασκ, έκανε πρεμιέρα Off-Broadway το 1998 και έδωσε ελπίδες για ανάσταση του είδους με την κινηματογραφική του μεταφορά, το 2001. Η ιστορία της transexual rocker και τουυ πρώην εραστή που της έκλεψε τα τραγούδια ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα για το σινεμά εκείνης της χρονιάς, φυσικά παραγνωρίστηκε σε κάθε κατηγορία από τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας, όμως, γνώρισε πληθώρα μιμητών σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου εξακολουθεί να παίζεται.

8

Little Shop of Horrors (1986)

του Φρανκ Οζ


Έργο των Χάουαρντ Άσμαν και Άλαν Μένκεν, βασισμένο στην ομώνυμη low budget κωμωδία τρόμου του Ρότζερ Κόρμαν, από το 1960, χαρακτηρίζεται από στοιχεία rock and roll με ολίγη από Motown. Έκανε την πρεμιέρα του Off-Broadway το 1982 και τέσσερα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη σαν ένα extravagant κωμικό musical με το κλασικό ανθρωποφάγο φυτό. Ύστερα από το αρνητικότατο word of mouth των πρώτων test screenings, η Warner ξαναγύρισε το τελευταίο ημίωρο του φιλμ, ώστε να κλείνει με happy end. Το original φινάλε εμφανίστηκε στα extras της πρώτης έκδοσης σε DVD… κατά λάθος και αποσύρθηκε από την κυκλοφορία αμέσως!

7

Pink Floyd: The Wall (1982)

του Άλαν Πάρκερ


Έργο του Ρότζερ Γουότερς, ξεκίνησε υπό τη μορφή του ομώνυμου concept album του 1979, για να οπτικοποιηθεί με έναν αρκετά εικαστικό τρόπο από τον Πάρκερ (ο οποίος σχεδόν μισεί την ταινία!), σε συνεργασία με τον έντονα πολιτικοποιημένο καρτουνίστα Τζέραλντ Σκαρφ, ο οποίος σχεδίασε τα animated μέρη που διαρκούν συνολικά 15 λεπτά στο φιλμ. Θεωρήθηκε επαναστατικό για την εποχή του, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών και σήμερα αντιμετωπίζεται ως η πιο ουσιαστική πηγή έμπνευσης των music promo και της κυριαρχίας του MTV πάνω στη μουσική βιομηχανία. Ένας κυνικός παραλληλισμός, αν καλοσκεφτείς το θέμα του «The Wall».

6

Hair (1979)

του Μίλος Φόρμαν


Ουσιαστικά το παλιότερο musical της λίστας, από τη διαβόητη Off-Broadway παράσταση του 1967, κράμα της χίπικης κουλτούρας και της σεξουαλικής απελευθέρωσης των 60’s, με πολλά από τα τραγούδια του να γίνονται «ύμνοι» του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, το «Hair» άργησε τόσο πολύ να περάσει στη μεγάλη οθόνη, που, σχεδόν, δεν είχε πια νόημα… Αν και οι κριτικές ήταν θετικές και οι εισπράξεις ικανοποιητικές, οι Τζέιμς Ράντο και Τζερόουμ Ράγκνι που έγραψαν το έργο (σε μουσική του Γκαλτ ΜακΝτέρμοτ) δυσανασχέτησαν με τη διασκευή, που, κατά τη γνώμη τους δεν είχε καμία σχέση με τα φιλειρηνικά μηνύματα της δεκαετίας του ’60.