FreeCinema

Follow us

Οι καλύτερες ταινίες της σεζόν 2011 – 2012.

Οι 10 καλύτερες ταινίες της κινηματογραφικής σεζόν 2011 – 2012, αποκλειστικά με φιλμ που διανεμήθηκαν στη χώρα μας, είναι εδώ. Μια λίστα που συζητιέται, ενίοτε προκαλεί και, αν μη τι άλλο, διαφέρει από την προβλεψιμότητα των «ιερών αγελάδων» και της «κουλτούρας» της ντόπιας κριτικής. Αυτός είναι ο ειλικρινής απολογισμός του Ηλία Φραγκούλη.

Είναι αυτή η μοναδική στιγμή του χρόνου στην οποία αποκαλύπτεται μια τρομακτική αλήθεια: υπάρχουν και ταινίες που μου αρέσουν! Ακολουθώντας, λοιπόν, την παράδοση της ελληνικής κινηματογραφικής πραγματικότητας (και όχι τα αμερικανικά πρότυπα απολογισμού έτους), ιδού η λίστα με τα 10 σημαντικότερα κινηματογραφικά φιλμ που (διανεμήθηκαν στη χώρα μας και) επέλεξα από τη σεζόν η οποία μόλις τέλειωσε. Η σειρά αρίθμησης είναι πάντοτε αξιολογική. Η αντοχή τους στο πέρασμα του χρόνου θα τεσταριστεί με αναδρομικές επισκέψεις, δικές μου και δικές σας, στο μέλλον…

Πριν από την αντίστροφη μέτρηση, να σημειωθεί ότι η χειρότερη ταινία της κινηματογραφικής σεζόν 2011 – 2012 ήταν το «Το Δέρμα που Κατοικώ» του Πέδρο Αλμοδόβαρ (ένα Kickstarter για εκείνη την εγχείρηση αλλαγής φύλου του σκηνοθέτη, ρε παιδιά). Η λίστα είχε παρουσιαστεί με αυτή τη σειρά και από την εκπομπή CINEMaD.

10

Ο Έρωτας του Φεγγαριού (2012) του Γουές Άντερσον

Moonrise Kingdom


Δύο δωδεκάχρονα φιλιούνται για πρώτη φορά. Με γλώσσα. Το love letter του Άντερσον προς τη γαλλική pop κουλτούρα και το σινεμά του ’60, έπασχε από μια ένδειξη αδιαφορίας προς το ενήλικο σύμπαν, για να αφιερωθεί στην παιδικότητα που… δεν ξέρει που παν’ τα τέσσερα. Τουλάχιστον, η ειρωνεία δεν ήταν ποτέ πιο κομψή. (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

9

Dark Shadows (2012) του Τιμ Μπέρτον


Ο φθόνος των αιώνιων νιάτων, ο βαμπιρισμός και οι θηλυκές νευρώσεις σε έναν ψυχεδελικό αχταρμά σεβεντίλας, με βάση μια απέθαντη σαπουνοπερέ σειρά των late 60’s. Περιμέναμε περισσότερο Σκαθαροζούμη με δοντάκια δρακουλέ, αλλά η απόλαυση ήταν δεδομένη από την ώρα που άνοιξε το φέρετρο. Περισσότερο φτυάρι την επόμενη φορά… (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

8

Μάρθα Μάρσι Μεϊ Μαρλίν (2011) του Σον Ντέρκιν

Martha Marcy May Marlene


Το πιο εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο του 2011, αναμειγνύει τις σύγχρονες φοβίες της δυτικής, πολιτισμένης κοινωνίας που αγωνίζεται να βρει την ταυτότητά της, από το urban ως το new age εναλλακτικό, με τις εσωτερικές, ψυχώ διαταραχές της ανθρώπινης μονάδας στο πρόσωπο της εκπληκτικής Ελίζαμπεθ Όλσεν. No way out. (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

7

Melancholia (2011) του Λαρς φον Τρίερ


Η τελετή ενός γάμου προμηνύει το τέλος του κόσμου. Η επιστροφή του Τρίερ στο μεγαλείο, με μισανθρωπία και απαισιοδοξία, μπορεί να σε βγάζει από την αίθουσα με τον κόμπο στο λαιμό που σου θυμίζει πως όλοι θα πεθάνουμε, αλλά πρέπει να το δεχτείς. Είδες σινεμά με αρχίδια. Ο Δεκέμβρης κοντά είναι, ανησύχησε! (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

6

The Artist (2011) του Μισέλ Αζαναβισιούς


Αν ερχόταν όντως από την εποχή του βωβού, θα αντιμετωπίζαμε το «Singin’ in the Rain» ως το… σύγχρονο remake του. Έργο αναφοράς και φόρος τιμής σε ένα σινεμά που σιώπησε για πάντα όταν όλες οι άλλες ταινίες άρχισαν να μιλάνε, υπερτιμημένο στα Όσκαρ και αδικημένο στις Κάννες. Από τις ειρωνείες που δεν ξεχνιούνται ποτέ.

5

Το Λιμάνι της Χάβρης (2011) του Ακι Καουρισμάκι

Le Havre


Σε μια εποχή όπου τα ντόπια media κόπτονται για το ρατσισμό και τη λαθρομετανάστευση και στήνουν Εμφυλίους για να βρουν το δίκιο ή το άδικο, το σινεμά του Καουρισμάκι έρχεται να μας διδάξει τη σημασία της ευγένειας στην ψυχή, χωρίς να καταλαβαίνει από διαβατήρια και μίση. Παραδόξως, η πιο επίκαιρη ταινία της σεζόν! (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

4

Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμαϊλι (2011) του Τόμας Άλφρεντσον

Tinker Tailor Soldier Spy


Παιχνίδια κατασκόπων στο γνωστό κλίμα του Τζον λε Καρέ, με πλοκή δυσβάσταχτα ενοχλητική στην παρακολούθηση από το σημερινό, βουτηγμένο στην άγνοια θεατή και υποδειγματική καλλιτεχνική διεύθυνση. Κι όμως, το φιλμ μιλούσε πάνω απ’ όλα για τη μεγαλύτερη προδοσία του κόσμου: εκείνη της αγάπης. (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

3

Το Μικρό Σπίτι στο Δάσος (2012) του Άντριου Γκόνταρντ

The Cabin in the Woods


Από το «Scream» του Γουές Κρέιβεν είχαμε να δούμε τόσο πρωτότυπη και έξυπνη ταινία που φέρνει τα… πάνω κάτω στο είδος του τρόμου, σκαλίζοντας από αρχέγονους μύθους μέχρι τέρατα και σύγχρονες φοβίες, για να καταλήξει να θυσιάζει ήρωες και θεατές στον πιο αρχαίο βωμό του Σύμπαντος! (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

2

Drive (2011) του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν


Αν το καλοσκεφτείς, το top 3 της σεζόν είναι ένα μεγάλο πανηγύρι σινεφιλίας. Ο άξιος νικητής του βραβείου σκηνοθεσίας των Καννών του 2011, στα χνάρια ενός «ταραντινικού» προτύπου που θέλει να αυτοθαυμάζεται μέσα από τις αναφορές του, πλάθει μια απίστευτη ερωτική ιστορία αφοσίωσης στη… μη ολοκλήρωση! Τελικά, δεν αρκεί να ταιριάζεις. Πρέπει να σου κάθονται και οι προτεραιότητες. (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)

1

Hugo (2011) του Μάρτιν Σκορσέζε


Όλη η αγάπη για την Τέχνη και το ρόλο που πρέπει να έχει ο κινηματογράφος στη ζωή μας, μέσα από τη μαεστρία ενός ιδανικού… θεατή! Κι όποτε ακούς για κουλτούρα στο σινεμά, πες τους να τσακιστούν και να δουν λίγο Μελιές, μπας και γυρίσουν εκεί απ’ όπου άρχισαν όλα. Στο θέαμα και τη διασκέδαση. (Πλήρης κριτική της ταινίας βρίσκεται εδώ.)