του Ηλία Φραγκούλη

Συνολικά, είμαι αρνητικός στην ιδέα του να «χαλάνε» οι ευμεγέθεις κινηματογραφικές αίθουσες του παρελθόντος και να «σπάνε» (συνήθως) στα δύο. Αλλά οι εποχές αλλάζουν. Το σινεμά δεν είναι πια τόσο ψηλά στις προτιμήσεις των Ελλήνων ως ψυχαγωγική πρόταση, δεν είναι το λαοφιλές θέαμα που κάποτε γέμιζε κινηματογράφους με χίλια καθίσματα. Και οι πολυάριθμες ταινίες που διανέμονται κάθε εβδομάδα δημιουργούν επιπλέον ανάγκες…

Το καλοκαίρι παρατήρησα τα μπάζα έξω από τη ΝΙΡΒΑΝΑ της Αλεξάνδρας και απόρησα. «Η αίθουσα ήταν μια κούκλα, μήπως ανακαινίζουν το φουαγιέ;», σκέφτηκα. Αρχές φθινοπώρου κυκλοφόρησε η φήμη πως το σινεμά χωρίστηκε σε αίθουσα 1 και αίθουσα 2. Κρύος ιδρώτας. Θα είχε άσχημες επιπτώσεις αυτό στην ομορφιά της μονής, κλασικής αίθουσας; Μία έχει παραμείνει όλη κι όλη στην Αλεξάνδρας! ΑΡΖΕΝΤΙΝΑ, ΓΡΑΝΑΔΑ και ΖΙΝΑ μας έχουν αποχαιρετήσει προ πολλών ετών…

Η ΝΙΡΒΑΝΑ λειτούργησε για πρώτη φορά ως θερινός κινηματογράφος, το 1939. Κατεδαφίστηκε το 1964, στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός συγκροτήματος πολυκατοικιών, στη βάση του οποίου στεγάστηκε η χειμερινή, πια, αίθουσα (800 θέσεων τότε), με την ίδια ονομασία. Σήμερα ανήκει στην αλυσίδα των Cinemax Cinemas, μιας επιχείρησης η οποία έχει επαναλάβει αυτό το πείραμα στο παρελθόν, με πιο εντυπωσιακό παράδειγμα το «σπάσιμο» του μονού (και πελώριου) σινέ ΝΑΝΑ στη Βουλιαγμένης σε έξι (!) αίθουσες. Επίσης, η οικογένεια Τσακαλάκη (που βρίσκεται πίσω από τα Cinemax) ήταν εκείνη που εκσυγχρόνισε τα σινέ ΑΤΤΙΚΟΝ και ΑΠΟΛΛΩΝ της Σταδίου, σεβόμενη την παράδοση των δύο ιστορικών κινηματογράφων του κέντρου.

Μετά από όλα αυτά τα άνωθεν, κομμάτι της… ανησυχίας για το τι μπορεί να συνέβη στη ΝΙΡΒΑΝΑ άρχισε να χάνεται, ώσπου έφτασα έξω από τον κινηματογράφο για να διαπιστώσω την αλήθεια… πέρα από δελτία Τύπου. Αρχικά, η είσοδος δεν μαρτυρά κάποια αλλαγή. Ταμείο και φουαγιέ διατηρούν την όψη τους. Εκεί που έστριβες δεξιά για να μπεις στην αίθουσα, όμως, εμφανίζεται ένας δεύτερος χώρος «υποδοχής» με μικρά καθιστικά, ο οποίος συμπεριλαμβάνει τη διπλή είσοδο για την αίθουσα 1 και την είσοδο για την αίθουσα 2 (στο βάθος του διαδρόμου, στα δεξιά). Άξιον θαυμασμού πραγματικά, όταν συνειδητοποιείς πως όλο αυτό το κομμάτι αφαιρέθηκε από την παλιά, μονή αίθουσα, χωρίς οι άνθρωποι που σχεδίασαν την αλλαγή να «τσιγκουνευτούν» σε τετραγωνικά!

Στη συνέχεια, η πλέον εντυπωσιακή διαπίστωση είναι πως η δεύτερη αίθουσα δεν είναι το «πτωχό αδελφάκι» της πρώτης! Πολλοί κινηματογραφόφιλοι έχουν μάθει (με την… κακή έννοια) πως η δεύτερη αίθουσα είναι ένα τσουρούτικο «κουτάκι» με εξίσου μικρή οθόνη, το οποίο δεν απέχει και πολύ από ένα τεχνολογικά χλιδάτο home cinema, πλέον. Χωρίς αστεία, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε δύο αίθουσες ισάξιες, με αμφιθεατρική διάταξη, σύγχρονα και αναπαυτικά καθίσματα (370 και 280 θέσεων, αντίστοιχα), εξοπλισμένα με καινούργια συστήματα ψηφιακής προβολής και ήχο DOLBY DIGITAL 7.1. Παρακολούθησα εκεί το remake της «Suspiria» του Λούκα Γκουαντανίνο και έμεινα πλήρως ικανοποιημένος από τις συνθήκες προβολής.

Συνολικά, η «καινούργια» και… διπλή ΝΙΡΒΑΝΑ πετυχαίνει ένα δημιουργικό update στην περιοχή των Αμπελοκήπων και υπόσχεται μια άριστη κινηματογραφική εμπειρία για το κοινό, το οποίο αξίζει τον κόπο να δει το αποτέλεσμα. Έχει γίνει επαγγελματική δουλειά με σεβασμό και η ομάδα των Cinemax ξέρει να φροντίζει κάθε λεπτομέρεια, από το κομμάτι της προβολής μέχρι και την εξυπηρέτηση από το προσωπικό, το οποίο εδώ και χρόνια θα έλεγα ότι είναι το ευγενέστερο που έχω συναντήσει σε σινεμά (και αξίζει αντίστοιχης συμπεριφοράς από τον κόσμο). Ένα πέρασμα από την Αλεξάνδρας θα σας πείσει. Ειλικρινά, ήταν μια ωραία έκπληξη.

Περισσότερες πληροφορίες για τον κινηματογράφο ΝΙΡΒΑΝΑ μέσα από το site των Cinemax Cinemas.