PLAYMOBIL: Η ΤΑΙΝΙΑ (2019)
(PLAYMOBIL: THE MOVIE)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λίνο ΝτιΣάλβο
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 99'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER
Δύο αδέλφια θα βρεθούν «παγιδευμένα» στο παιχνιδιάρικο σύμπαν των Playmobil, εκεί όπου θα πρέπει να τα βάλουν με πανούργους αυτοκράτορες, τρομερούς Βίκινγκ και πελώριους δράκους, προκειμένου να βρουν και πάλι τον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι.
Με προϋπηρεσία animator σε μερικά από τα καλύτερα και πιο επιτυχημένα φιλμ της Pixar, όπως το «Μαλλιά Κουβάρια» και το «Ψυχρά κι Ανάποδα», είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι πήγε στραβά στην πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Λίνο ΝτιΣάλβο. Από την άλλη, βέβαια, η σκηνοθεσία δεν είναι και για όλους, γεγονός που αποδεικνύεται περίτρανα με το «Playmobil: Η Ταινία» να παραπέμπει περισσότερο σε εκτενές διαφημιστικό με ιδέες και προτάσεις για… τις αγορές των Χριστουγέννων, παρά σε ταινία ικανή να σταθεί στο εμπορικό ύψος ενός δυνάμει κινηματογραφικού franchise.
Εδώ θα δεις την Άνια Τέιλορ-Τζόι σε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο από όσους μας έχει συνηθίσει μέχρι στιγμής, σε σχέση τουλάχιστον με το «Διχασμένος» ή το «The Witch» του Ρόμπερτ Έγκερς, καθώς στην προκειμένη περίπτωση υποδύεται μια ονειροπόλα έφηβη που ανυπομονεί να αποφοιτήσει προκειμένου να ταξιδέψει στον κόσμο. Τα σχέδιά της θα ανατραπούν φρικτά, όταν μετά τον απρόσμενο θάνατο των γονιών της θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του μεγαλώματος του μικρότερου αδελφού της. Ένα βράδυ οι δυο τους θα μπλεχτούν από το πουθενά σε μια τρελή περιπέτεια, για να καταλήξουν σε ένα παιχνιδάδικο, εκεί όπου με τη βοήθεια της… μαγείας θα μετατραπούν σε Playmobil και θα «ταξιδέψουν» στο καρτουνίστικο σύμπαν τους! Εκεί θα βρεθούν αντιμέτωποι με πολλούς κινδύνους που θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν μόνο αν πιστέψουν στον εαυτό τους, αλλά και στη δύναμη της αδελφικής τους αγάπης.
Όσο επιτυχημένη αποδείχτηκε η κινηματογραφική συνταγή του «Η Ταινία LEGO» (2014), που βασίστηκε εξολοκλήρου στην αυτοσαρκαστική διάθεση των δημιουργών για το ίδιο το «διαφημιζόμενο» προϊόν, άλλο τόσο καταστροφική στην υλοποίησή της αποδεικνύεται η ταινία για τα (κατά τα άλλα) πολυαγαπημένα θρυλικά Playmobil που, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, έχουν όντως μεγαλώσει γενιές και γενιές παιδιών (και ενηλίκων, να προσθέσω), αν και το μόνο σίγουρο μετά την εν λόγω ταινία είναι πως δεν πρόκειται να γαλουχήσουν με τον ίδιο τρόπο τους νεαρούς θεατές που πρόκειται να παρακολουθήσουν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ΝτιΣάλβο. Το φιλμ ξεκινά προβλεπόμενα και συνεχίζει σε ίδιους ρυθμούς, συνδυάζοντας live action και animation, μια συνταγή που ελάχιστες φορές έχει αποδειχτεί επιτυχημένη, βασιζόμενο σεναριακά σε ξαναζεσταμένες ιδέες και παρωχημένα ηθικά διδάγματα. Εν αντιθέσει προς την ταινία των LEGO, που ορθώς ακολούθησε τη λογική του «δεν παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά», ο ΝτιΣάλβο αποπειράθηκε εδώ να κατασκευάσει ένα χιουμοριστικό σύμπαν που όμως πατά πάνω σε σοβαρές (ή μάλλον σοβαροφανείς) αφορμές, καταλήγοντας με ένα μη κωμικό αποτέλεσμα αμφιβόλου γοητείας και ενδιαφέροντος.
Η ταινία απευθύνεται μόνο σε πολύ μικρής ηλικίας θεατές, καθώς είναι δεδομένο πως οι ενήλικες συνοδοί θα βαρεθούν τη ζωή τους, μιας που ακόμη και από άποψη σεναρίου τούτο εδώ το φιλμ πάσχει σοβαρά. Η ανούσια γραφή του ίσως και να αποτελεί το πιο ξεδιάντροπα λυπηρό στοιχείο ολόκληρου του φιλμ, αφού εδώ πρόκειται να παρακολουθήσεις μία απόπειρα να «ενωθούν» με το στανιό όλα τα παράλληλα παιχνιδο-σύμπαντα των Playmobil (Άγρια Δύση, αρχαία Ρώμη, εποχή δεινοσαύρων και ούτω καθεξής), χωρίς αυτό να βγάζει το οποιοδήποτε νόημα, πέραν δηλαδή από το γεγονός της κυριολεκτικής διαφήμισης της νέας σειράς προϊόντων των Playmobil. Ως προς τη σκηνοθεσία μιλάμε για κάτι το λιγότερο generic και «πλαστικό» (ταιριαστό αν μη τι άλλο με τη φύση των συγκεκριμένων παιχνιδιών). Ναι, το «παγωμένο» ζωγραφιστό χαμόγελο των Playmobil θα συνοδεύει και εσένα στην έξοδό σου από την αίθουσα…