της Βικτωρίας Μιχαήλ

Κορυφαίο save για την Disney Animation η αγορά του λογισμικού τίτλων και του υλισμικού ανθρώπων της Pixar προ δωδεκαετίας. Δεν είναι μόνο το τι απέκτησε έτσι, αλλά κι ότι φιλτράροντας ενδοεταιρικά τις εμπνεύσεις και την οπτική της με υπόδειγμα τον οίκο τού πλέον CEO αμφοτέρων Τζον Λάσετερ ανανέωσε το δικό της λειτουργικό. Κάπως έτσι, ένα απ’ τα κορυφαία (και μάλλον το πιο πρωτότυπο) προγραμματάκια τού studio έκτοτε, το «Ραλφ: Η Επόμενη Πίστα» γίνεται και το παρθενικό κομπιουτερίζον με το οποίο το ίδιο το House of Mouse τολμάει αναβάθμιση σε προϋπάρχον item του. Καλά νέα: ακόμη κι αν μία-δύο «ζωές» τις χάνει, και αυτή η… φανταστική χιουμοριστική περιπέτεια φιλίας, που τώρα ανεβαίνει level για να (μη) χαθεί στο κυβερνοδιάστημα και να τρολάρει τα κοινωνικά μέσα, την ψηφιακή οικονομία που απορρέει απ’ αυτά για τον πάσα ένα, ακόμα και τη μυθολογία (του γαλαζοαίματου ασθενούς φύλου) του θείου Γουόλτ, μπαίνει στα bookmarks σου, αν όχι κατεδαφίζοντας συμβάσεις όπως βαυκαλίζεται, μαζεύοντας ασταμάτητα πόντους δημιουργικότητας και χτυπώντας tilt ψυχαγωγίας.

Inspect element. Αν μπορείτε να βάλετε με τον νου σας τον χαμένο κρίκο ανάμεσα στο σπαστικό «Emoji: Η Ταινία» και το εξαιρετικό «Ready Player One», ο οποίος να προσωποποιεί κοσμογονικά όχι πια μόνο το bit-άδικο interface αλλά και τον Παγκόσμιο Ιστό με τη… λογική του «Τα Μυαλά που Κουβαλάς», έχετε ήδη κάνει επαφή με τα εν προκειμένω Big Data. Βέβαια, είναι ένας άλλος gamechanger, στην παιχνιδάδικη κι όχι κινηματογραφική (μια από τις επιρροές της ταινίας του 2012) μορφή του, το Tron, με το οποίο στο log in ξεδίνουν η οδηγάρα νουνούζα κι ο κρεμανταλάς επιστήθιός της, αποφορτίζοντας εν τη αγνοία των ανθρώπων μετά τη βάρδια στα «flipper» όπου πρωταγωνιστούν αντιστοίχως. Αυτός γουστάρει χαλαρά, αυτή έχει βαρεθεί τις νίκες. Αυτός θα χρησιμοποιήσει τα μούσκουλά του για να της φτιάξει νέα στροφιλίκια, αυτή θα πετάξει σωφεράδικα από τη χαρά της. Αλλά η αυθαίρετη αλλαγή σε γραφικά και σύστημα θα οδηγήσει την τιμονιέρα να μείνει στα χέρια παιχταρά, μια άλλη κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο αποφέρει σε έσοδα το Sugar Rush, κι ο παππούς ιδιοκτήτης σχεδιάζει την κομμάτι-κομμάτι πώληση της κονσόλας. Την αποσόβηση της απειλής για την μπασμένη γκαζιάρα φαίνεται να δίνει το Wi-Fi που έχει μόλις εγκατασταθεί στο μαγαζάκι: αφού ενημερωθούν για το τι εστί βερύκοκο και Διαδίκτυο και e-bay, όπου βρίσκεται το ανταλλακτικό, οι δύο κολλητοί θα μπουκάρουν άσχετοι σ’ έναν γενναίο νέο κόσμο και θα σερφάρουν για να το αποκτήσουν. Τι περιμένει αυτούς κι εσένα;

Αρχικά, εσύ έχεις κατεβάσει μια από τις καλύτερες, την πρώτη ανθολογική σεκάνς, εκείνη στην οποία ρίχνουν με θεαματικό τζερτζελέ το δικό τους, τρόπον τινά, τοπικό WWW. Ο Μουρ (δημιουργός του «Ζωούπολη» και παιδί του τηλεοπτικού «The Simpsons», θυμίζουμε), ο Τζόνστον σε upgrade και η Πάμελα Ρίμπον (του «Βαϊάνα») δίπλα τους στο σενάριο δεν ποδοπατάνε αλλά ακολουθούν, εξάλλου, προσεκτικά το ζεύγος κεντροτύπων και τις καταστάσεις τού original τσιπακίου. Εγκλιματισμένοι πια στο habitat τους, ο Ραλφ κι η Βανέλοπι θα ξεβολευτούν απροσδόκητα εκ νέου, μ’ εκείνον να γυρεύει κάποια στιγμή μια άλλου είδους, γιγαντιαίας (#diplhs) κλίμακας αποδοχή μαζί με τη λύση στο πρόβλημα της μικρής και να «ξεφεύγει», κι εκείνη να ξανανιώθει το παραπαίδι ενός σιρκουί και να παλαντζάρει ελαττωματικά, με μια μεταδοτική VDSL κρίση να ξεσπάει κατά των δύο (υπ’ ευθύνη) τους, του δεσμού τους κι ενός αθέατου μίνι digi γένους στη δική του χλιδάτη υφήλιο.

Το νέο high score στο look δεν συζητιέται καν. Η οπτική ίνα διαπερνάει περιβάλλοντα, σιλουέτες και layout για να οραματιστεί και να αποτυπώσει αλάνθαστα από ένα πιο… φιλικό Grand Theft Auto (που θα τρακάρει και θα γλυκάνει το κορίτσι) μέχρι μια ντιζαϊνάτη «Πέρα από το Όνειρο» πολιτεία αλγορίθμων, εντολών, συνδεσιμότητας (που θα ξελογιάσει τον ντουλάπα). Στο πρώτο, η Δανάη Σκιάδη miscast και πιο femme fatale παρά ελληνόφωνο ισοδύναμο της Γκαλ Γκαντότ (του «Fast & Furious 6», όχι του «Wonder Woman») συστήνει την αρχηγίνα συμμορίας κακών παιδιών του βολάν Σανκ, ένα βιντεοκλιπέ must και μια κόντρα που, τιουνάροντας το «Αυτοκίνητα» α λα «Death Race», παρέχει στη Βανέλοπι μια girl power ιδέα για το ποιο θα μπορούσε να είναι το αύριό της και στο φιλμ μια ιντριγκούλα «προδοτικής» σκοπούμενης αυτοδιάθεσης, φορτιστή του βραχυκυκλώματος που μέλλεται να προκαλέσει με τις ανέκφραστες ζήλειες του ο Ραλφ. Στο δεύτερο, μεταξύ pop-ups ή blockers τους και υπενθυμίσεων δημοπρατηρίων, όλων καρτουνίστικω τω τρόπω ανθρωπόμορφων, στο πλάι των πελαγωμένων out-of-towners θα σταθούν αρχικά το προπετές ψαχτήρι Ξέρει Aπ’ Όλα και η ισχυρή γυνή του BuzzFeed Ναι!, που θα τους καθοδηγήσουν στο πώς θα πλησιάσουν το αγοραστικό αντικείμενο του πόθου τους αφού ο σφίχτης έχει αποδειχτεί κατά λάθος φυσικό ταλέντο στα viral βιντεάκια.

Εδώ ακριβώς… δεν φαίνεται, εκτός αν διαθέτεις αφύσικους αισθητήρες ή δεις και ξαναδείς το φιλμ, το πρώτο απ’ τα μικροκρασαρίσματα. Ιδιοφυείς λεπτομέρειες στα (συμβολικά ή/και ψυχογραφικά, εννοείται) σκιτσαρίσματα των νέων χαρακτήρων ή στους διακόσμους περνάνε στο ντούκου λόγω buffering πληροφορίας για τον αμφιβληστροειδή: αν π.χ. πάρεις πρέφα ότι η αφέντρα του site όπου τα μιμίδια του Ραλφ κάνουν θραύση αλλάζει μοδάτη εμφάνιση ραγδαία όπως και οι προτιμήσεις του κόσμου είσαι μεγάλος player, όπως κι αν διακρίνεις το imdb ή το allocine στις δίκην URL ταμπέλες της λεωφόρου της πληροφορίας στη Μεγάπολη του http. Αποζημιώνοντας, τα λογοπαίγνια ιλαρότητας δεν συγκροτούν ποτέ γκρουπ όπως στα περισσότερα κινούμενα σχέδια, το μοντέρνο σχόλιο (αν το «Νούμερο ένα είναι ο ανθρώπινος πόνος», που προειδοποιεί τον αφελή Ραλφ για τα γούστα του κοινού, είναι το πιο κυνικό καλαμπούρι της σεζόν, το «Μη διαβάζεις τα σχόλια», αφού οι haters του ‘χουν μαυρίσει την καρδιά, γίνεται το εξίσου πραγματιστικό antivirus που θα συνταγογραφούσε κάθε παιδοψυχολόγος) καθίσταται ο server των όχι δασκαλίστικων μηνυμάτων, και η μυθοπλασία ανεβάζει την τάση εγκιβωτίζοντας στο meta-Sega, αιφνιδιαστικά, την ίδια την ντισνεϊκή οικογένεια.

Μολονότι μπορεί βάσιμα να ιδωθεί, εκτός της απόλυτης αυτοτοποθέτησης προϊόντων και ως μια καλωδίωση επικίνδυνα κοντά όχι μόνο στο άλλοθι (ο αυτοσαρκασμός, ακόμη κι αποτυχημένος, σού κερδίζει κανονάκια για την προσπάθεια και μόνο) αλλά και στο… κάψιμο, είναι αδύνατο να μην αλλάξεις παραστάσεις ευπρόσδεκτα καθώς, σ’ αυτή την οιονεί παρέκβαση το ιστορικό ανατρέχει όχι τόσο σε περαστικές «μορφές» από την πανίδα του «Ο Γουίνι και η Παρέα του» , τη χλωρίδα του «Φύλακες του Γαλαξία» και τα στρατά του «Ο Πόλεμος των Άστρων», όσο σε μια απαρτία των καρικατουρίστικων θηλυκών εστεμμένων που υποπτεύεσαι, οι οποίες μαθαίνουν πράγματα τη Βανέλοπι και μαθαίνουν απ’ αυτήν, προτού όλες μαζί χρεωθούν το δεύτερο ακόμα-και-ο-Μπάζμπι-Μπέρκλεϊ-μέσα μιούζικαλ νουμεράκι της όλης περιήγησης. Λιγουλάκι χαμένο info ιλαρότητας από τον εν γένει υψηλής απόδοσης επεξεργαστή της μετάφρασης και μεταγλώττισης υπάρχει και εδώ (το γκαγκ της σκωτσέζικης προφοράς της Κέλι ΜακΝτόναλντ ως Μέριντα του «Brave» στην ελληνόφωνη εκδοχή, ως κάτι ακαθόριστο, δεν γκελάρει) ενώ ο Ραλφ, χρεωμένος με τη σειρά του από την πλειοδοσία για το σωτήριο για το κοράσιο ρετρό ζητούμενο, προσφεύγει σε ζοφερό TOR, όπου η ανασφάλεια διαδοχικά των δύο buddies θα θρέψει ένα φόβητρο για άπασα την κοινότητα. Ο κώδικάς του, τερατογένεση των errors τού μπουλούκου μας, θα χτυπήσει τα στήθη του στην κορυφή του ουρανοξύστη τού απόλυτου digital success story του σήμερα. Σου θυμίζει κάτι; Μέσω Pinterest, τα αυτοκολλητάκια μπορούν να του κάνουν shut down; Select all;

Όχι. Αν το modem του υπο-κειμένου θέλει να στριμάρει τη γυναικεία ενδυνάμωση σε πείσμα της πρωτοκαθεδρίας και του σφάλλειν του ανώριμου άνδρα ή το σύνθετο και τη δια των αντιξοοτήτων σφυρηλάτηση ενός συναισθηματικού υπερ-συνδέσμου, το router της πλοκής (με extra fails δραματουργικών αυθαιρεσιών) δεν υποστηρίζει στα σοβαρά ούτε το ένα ούτε το άλλο – αλλά ας όψεται το toolbar. Αδιάπτωτες ταχύτητες (δεν καταλαβαίνεις πότε φτάνει η στιγμή για exit), άπειρα TB στον σκληρό δίσκο με τριφασικά εφέ υφοποίησης του θέματος (πρόσεξε την… τρομερή μαζική άρνηση υπηρεσιών), το τραγικά επίκαιρα συγκινητικό avatar ενός θρύλου των comics σε cameo (blink and you missed it), ένα για πολλές καρδούλες broken pop άσμα στους τίτλους τέλους (το «In This Place» της Τζούλια Μάικλς) κι ένα κρυμμένο sketch μετά απ’ αυτούς (Ρικ Άστλεϊ αλλιώς, κανείς;) εξασφαλίζουν δίκαια Like και για αυτή τη νέα έκδοση, ακόμη και αν ρίχνει κυρίως το Instagram. #tospasepali. Τάισέ τον κέρμα…