FreeCinema

Follow us

ΑΙΓΑΙΟ SOS (2018)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πιέρρος Ανδρακάκος
  • ΚΑΣΤ: Θοδωρής Αθερίδης, Πάνος Βλάχος, Ευαγγελία Συριοπούλου, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Νίκος Μίχας, Τζερόμ Καλούτα, Νίνα Σένιτσαρ, Κωνσταντίνος Γεωργαλής Δήμητρα Κολλά, Φου Γιν, Γιάννης Ζωγράφος
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Έπειτα από ισχυρή σεισμική δόνηση, βραχονησίδα αναδύεται στα ανοιχτά της Ρόδου. Έλληνες και Τούρκοι commandos σπεύδουν στη νεοεμφανισθείσα κουκίδα του χάρτη με σκοπό πρώτοι να υψώσουν σημαία υπέρ πίστεως και πατρίδος. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν. Νέα Ίμια ή ελληνοτουρκικό… #kefi;

Από τη στιγμή της τηλεοπτικής νεκρανάστασης της «Λούφας και Παραλλαγής» (1984) ως επακόλουθο της επιτυχημένης ταμειακά κινηματογραφικής επανεμφάνισης μιας παραπλήσιας (σε γενικό πλαίσιο) ιδέας έναν χρόνο πριν με το «Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (2005), το θέμα κωμικές περιπέτειες στον ελληνικό στρατό επανέρχεται κάθε τόσο, χωρίς να λειτουργεί ως franchise με την απόλυτη έννοια του όρου. Αυτό που συνδέει τα προαναφερθέντα με τα αμέσως επόμενα «Άι-Φορ: Λούφα και Απαλλαγή» (2008) και «Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στη Στεριά» (2011), εκτός του κωδικού – δολώματος «Λούφα», είναι το όνομα του Νίκου Περάκη, ο οποίος εμφανίζεται είτε ως σκηνοθέτης είτε ως σεναριογράφος εις απαξάπαντα τα προγεγραμμένα. Η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι ανάλογο μακριά από το περακικό σύμπαν και άνευ φυσικά της οποιασδήποτε παρουσίας αυτού του πρώτου διδάξαντος του «genre» στα credits (αν το δούμε αλλιώς, βέβαια, η απουσία αυτή δεν στερεί εκ πρώτης όψεως και πολλά, καθώς το περσινό του «Success Story» αποτέλεσε μια τραυματική εμπειρία) εκπέμπει το SOS του τίτλου από πολύ νωρίς, κάνοντας μάλιστα όλα (μα όλα!) τα προηγούμενα παραπλήσιου ύφους εγχειρήματα να μοιάζουν με κάτι σαν την επιτομή του ορθού κωμικού timing από τη μία και της υποδειγματικής σεναριακής σύλληψης από την άλλη!

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σε μεγάλου μήκους ταινία σκηνοθέτης Πιέρρος Ανδρακάκος μπορεί να είχε τις καλύτερες των προθέσεων ώστε να φτιάξει μια κωμωδία δράσης πασπαλισμένης με έντονα στοιχεία σουρεαλισμού (όπως δηλώνει), το αποτέλεσμα όμως δεν τον δικαιώνει σε τίποτα. Κωμωδία άνευ εύστοχου χιούμορ, που αναμασά τσιτάτα του συρμού εν είδει και καλά χαριτωμενιάς («Υπουργέ, τσέκαρε ίνστα»), δεν νοείται. Η δράση είναι ανύπαρκτη, καθώς τα πάντα συμβαίνουν σε ένα νησάκι μερικών τετραγωνικών μέτρων και ουδεμία ικανότητα εκμετάλλευσης τούτου του περιορισμού υπάρχει, με τον σουρεαλισμό να εξαντλείται στην ιδέα της αναπάντεχης εμφάνισης μιας βραχονησίδας, γεγονός που δημιουργεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση την οποία ουδείς εκ των εμπλεκομένων γνωρίζει ουσιαστικά πώς πρέπει να χειριστεί. Εκτός εάν εντάξουμε σε αυτό το σουρεάλ πλαίσιο μια… κότα που (άγνωστο πώς) σουλατσάρει στο νησί, παίζοντας σημαντικότατο (!) ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής ή την ύπαρξη όχι μίας, αλλά δύο (παρακαλώ!) σεισμολόγων θηλυκού γένους (μία για κάθε «αντιμαχόμενη» πλευρά), με την εμφάνιση αμφοτέρων να παραπέμπει σε έναν συνδυασμό «Next Top Model» με Λάρα Κροφτ. Ο δε τρόπος με τον οποίο εξερευνούν το σπάνιο γεωφυσικό φαινόμενο που ενεφανίσθη εις το Αιγαίο (ακόμα και διά της ακοής αφουγκράζονται τα ρήγματα ωσάν Ινδιάνοι ιχνηλάτες…) θα κάνουν τον Άκη Τσελέντη να σκίσει όλα του τα πτυχία, αρνούμενος από τούδε και στο εξής να εμφανιστεί στους τηλεοπτικούς δέκτες (του STAR Channel συμπεριλαμβανομένου, το οποίο φιγουράρει φάτσα κάρτα στο ξεκίνημα του φιλμ). Για να μην πιάσουμε και τα του σεισμού του ίδιου, που κάνει ανθρώπους να χάνουν την ισορροπία τους λες και βρίσκονται στο λεωφορείο και ο οδηγός πάτησε απότομα το φρένο…

Ο ρυθμός της αφήγησης δίδεται εξαρχής (αποκλειστικά σχεδόν) μέσω ένθεσης clip από δελτία ειδήσεων (ντόπιων και διεθνών δικτύων), τα οποία παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τα οδεύοντα προς πολεμική σύρραξη τεκταινόμενα, προϊδεάζοντας για το τι θα συμβεί, σε ένα σαφέστατο δείγμα σεναριακής αδυναμίας να στηθεί μια πλοκή την οποία (ενδεχομένως) θα δημιουργούν αυτοί οι χάρτινοι χαρακτήρες, χωρίς να είναι αναγκασμένοι να την ακολουθούν τρέχοντας ξοπίσω της. Στο ίδιο μήκος γραφής και το υποτιθέμενο πολιτικό παρασκήνιο, με την εντολή για αποκλιμάκωση και αποχώρηση των φρεγατών από τα επικίνδυνα χωρικά ύδατα προς ανακούφιση πάνω απ’ όλα των… τουριστικών πρακτόρων, που εμπορεύονται «Greek summer», να έρχεται ως παραγγελιά από τον Αμερικανό Πρέσβη με τρόπο ουρανοκατέβατο, αφού ουδέποτε γινόμαστε μάρτυρες της οποιασδήποτε σχετικής διεργασίας. Χάνεται έτσι η ευκαιρία για μια υποπλοκή πολιτικής σάτιρας, με αναγωγές μάλιστα στο υπαρκτό πρόσφατο παρελθόν, αφού προφανώς δεν υπήρχε διάθεση για κάτι τέτοιο.

Είναι η υποχώρηση αμφότερων των εχθρικών πλοίων, άλλωστε, η οποία λειτουργεί ως έναυσμα των πολύ σοβαρών προβλημάτων που αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τα δύο στρατεύματα στήνοντας μικρά αντίσκηνα στην ίδια βραχονησίδα, αφού οι στρατιώτες αναγκάζονται να μείνουν μόνοι κι έρημοι κάτω από τον καυτό ήλιο, άνευ φαγητού και νερού επί σειρά εβδομάδων. Αυτό, πάντως, ουδόλως προβληματίζει (δίψα μηδαμινή, πείνα κάτι λίγα, μαύρισμα από την αναγκαστική συνεχή ηλιοθεραπεία ούτε για δείγμα), καθώς υπάρχει όρεξη για πλάκες με Κινέζο μικροπωλητή ο οποίος σκάει μύτη κάθε τόσο με πλεούμενο mini-market που φέρει όλα τα καλά και συμφέρει, έρωτες από τα παλιά ξυπνάνε σε μια απάλευτη υποπλοκή (ναι, οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε το έστω για… λάθος λόγους σουρεαλιστικό στοιχείο), με Έλληνα commando της Μυκόνου και την Τουρκάλα σεισμολόγο, ενώ νέες αγάπες πάνε να δημιουργηθούν εκ του μηδενός και εξ ανάγκης, αφού εάν νομίζετε πως δεν θα υπάρχει η απαραίτητη καρικατούρα ενός gay (τουρκικής κατασκευής και προελεύσεως) κι ενός τρελαμένου στρατόκαυλου (ελληνικής κοπής αυτός), πλανάστε πλάνην οικτράν! Όπως πλάνην οικτράν πλανάστε εάν αναμένετε ψήγματα της όποιας κωμικής σεναριακής ευρηματικότητας, πέραν της μόνιμης καταφυγής σε «αστεία» από πολύ περασμένες δεκαετίες (λέγε με Κώστα Χατζηχρήστο), τα οποία έχουν να κάνουν με την ακαταλαβίστικη για τους υπόλοιπους βλάχικη προφορά του στρατιώτη Μαυρογιαννέα (του φιλότιμου, πάντως, Πάνου Βλάχου).

Άρα το (αλίμονο) κωμικό βάρος πέφτει στους ώμους του (κάπως διασωθέντα από το καστ) Κωνσταντίνου Μπιμπή, ο οποίος εμφανίζεται σε ρόλο καταφερτζή στρατιωτικού που πάντα γνωρίζει τον εύκολο «Greek way», χωρίς αυτό να σημαίνει πως από τις ατάκες του σείεται η γη από χιουμοριστικά ρίχτερ. Ο Θοδωρής Αθερίδης κρατάει τον ρόλο του διοικητή των commandos της κακιάς ώρας, με το όνομά του να λειτουργεί και σαν κράχτης, αφού μένει συχνά στην απομόνωση των ιδιαίτερων διαμερισμάτων του, πνίγοντας στο αλκοόλ τον πόνο για το κέρατο που τρώει μέσα στο ίδιο του το σπίτι από τη σύζυγό του. Το σπάνιο, δε, ονοματεπώνυμο του ήρωα που υποδύεται (Κλεάνθης Χάρισμας) μου έφερνε στο μυαλό (κάθε φορά που κάποιος τον αναζητούσε ή μιλούσε για αυτόν) μια πρόσφατη μεν, καθόλου προβεβλημένη, αλλά τόσο φρέσκια ελληνική κομεντί που έφερε τον τίτλο «Χάρισμα» (2010). Το γνωρίζω πως είναι άσχετη ως είδος με τούτη εδώ και να μου συγχωρέσετε το ελαφρώς άτοπο, αλλά σε κάθε «είπα του Χάρισμα…», μελαγχολούσα συνειρμικά και εις διπλούν. Εκείνη, βλέπετε, ήταν μια αληθινά ψυχαγωγική ελληνική ταινία που δεν πουλούσε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν χρησιμοποιούσε ανεκδοτολογικού ύφους χιούμορ, ούτε πολυφορεμένα και κακόγουστα δήθεν αστεία με ελληνοτουρκικά στερεότυπα ευρείας κατανάλωσης. Και ξέρετε, στο FREE CINEMA, με το «ευρείας» δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Σαφώς και δεν είμαστε ελιτιστές. Έχουμε, όμως, σοβαρό θέμα με το κακόγουστο.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Εάν βαρεθήκατε να βλέπετε τηλεόραση από τον καναπέ του σπιτιού σας και θέλετε να κάνετε… το ίδιο εντός σκοτεινής αιθούσης, κοπιάστε άφοβα. Εάν αναζητάτε την καθαρόαιμη κινηματογραφική απόλαυση, τότε θα βρεθείτε να εκπέμπετε SOS με όλους τους πιθανούς τρόπους. Στο φινάλε του φιλμ, τραγουδά και χορεύει η Ελένη Φουρέιρα (για μια «Καραμέλα»). Εάν ήθελαν αληθινά σουρεαλιστικό χιούμορ, όπως βαυκαλίζονται πως φτιάχνουν εδώ, ας την έβαζαν να πει το «SOS» των ΑBBA με φόντο το καλοκαιρινό Αιγαίο. Θα φεύγαμε με χαρούμενη διάθεση (έστω).


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.