FreeCinema

Follow us

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Η ΠΤΩΣΗ (2018)

(MISSION: IMPOSSIBLE - FALLOUT)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Δράσης
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κρίστοφερ ΜακΚουόρι
  • ΚΑΣΤ: Τομ Κρουζ, Χένρι Κάβιλ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Σάιμον Πεγκ, Βινγκ Ρέιμς, Σον Χάρις, Άντζελα Μπάσετ, Άλεκ Μπόλντουιν, Μισέλ Μόναχαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 147'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Δύο χρόνια μετά τη σύλληψη του Σόλομον Λέιν, τα απομεινάρια της Syndicate αποτελούν τα μέλη μιας καινούργιας αναρχικής οργάνωσης, των Αποστόλων. Στόχος τους, να αποκτήσουν τρεις πυρήνες πλουτωνίου για να δημιουργήσουν τις αντίστοιχες βόμβες με τις οποίες θα προκαλέσουν πολύνεκρες καταστροφές, ώστε οι κυβερνήσεις να συνετιστούν παγκοσμίως. Θα προλάβουν το κακό ο Ίθαν Χαντ και η ομάδα του;

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η εντύπωση που σου δίνει το «Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση», πως ο Τομ Κρουζ εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε πλάνο του έργου! Είτε τρέχει αδιάκοπα, είτε κάνει τα δικά του (και εξωφρενικά σε δυσκολία) stunts, είτε προσπαθεί να προσδώσει στον στερεοτυπικό και «χάρτινο» χαρακτήρα τού Ίθαν Χαντ μια επιπλέον βαρύτητα που θα προκαλέσει στον θεατή κάποια συναισθήματα έγνοιας για τον ήρωα που υποδύεται. Ό,τι κι αν κάνει εδώ, είναι απόλυτα δικό του. Από… τα πάντα μπροστά από τον φακό έως την παραγωγή του φιλμ όταν οι κάμερες σταματάνε να γυρίζουν. Και με το που ξεκινούν τα end credits τούτου του sequel, δεν σου μένει τίποτε λιγότερο από το να στέκεις εκστατικά χαρούμενος γι’ αυτό που παρακολούθησες, με ακόμη μεγαλύτερες δόσεις σεβασμού προς το πρόσωπο του Κρουζ. Του τελευταίου ικανού (και ταλαντούχου, ειλικρινά) star που ανακάλυψε το Χόλιγουντ και το κοινό οδήγησε στα ύψη της δημοτικότητας (όσο και στα τάρταρα της περιφρόνησης!). Το έκανε καλά. Πάντοτε. Και συνεχίζει.

Πιο χορταστική από όλες τις προηγούμενες «Επικίνδυνες Αποστολές», η «Πτώση» σε βάζει κατευθείαν στο ψητό της πλοκής, με το ζητούμενο των πυρήνων πλουτωνίου που δεν πρέπει να βρεθούν στα χέρια των Αποστόλων, διότι θα χρησιμοποιηθούν στο ολέθριο για την ανθρωπότητα σχέδιο αυτής της αναρχικής οργάνωσης που δρα με motto το «Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια μεγάλη οδύνη». Ο Ίθαν Χαντ και οι σταθεροί του συνεργάτες, ο Λούθερ και ο Μπέντζι, βρίσκονται διαρκώς στο πλευρό του, προσπαθώντας να εντοπίσουν ανθρώπους – συνδέσμους του εχθρικού μετώπου, ώστε να αποσπάσουν το πλουτώνιο, αντιμετωπίζοντας την καχυποψία της Έρικα Σλόουν της CIA, η οποία τους βάζει μια νέα γερή τρικλοποδιά στο πρόσωπο του Όγκαστ Γουόκερ, ενός άγρυπνου φρουρού κάθε κίνησης του Χαντ.

Ακολουθώντας όλο και περισσότερο τα χνάρια των περιπετειών του Τζέιμς Μποντ, «Η Πτώση» φροντίζει να βρίσκεται διαρκώς… στο πόδι, αλλάζοντας locations ανά τον κόσμο (με βασικούς πρωταγωνιστές το Παρίσι και το Λονδίνο) και μην επιτρέποντας στον θεατή να πάρει ανάσα, με απανωτά cliffhanger, ανατροπές που συνήθως βασίζονται στη χρήση μασκών οι οποίες καμουφλάρουν άψογα τις πραγματικές ταυτότητες των ηρώων, αλλά και μια πρόθεση ανθρωπιάς στους χαρακτήρες. Ως σεναριογράφος, ο Κρίστοφερ ΜακΚουόρι ενδιαφέρεται να τονίσει και τη θνητότητα του Χαντ, που μπορεί να φαντάζει σαν superhero με ατελείωτα αποθέματα ενέργειας, όμως στο βάθος είναι ένας κοινός άνθρωπος που έχει ήδη θυσιάσει την αγάπη του (βλέπε την παρελθούσα και ατυχούς κατάληξης ιστορία με την Τζούλια) για το υγιές και ασφαλές μέλλον εκατομμυρίων πολιτών τούτου του κόσμου, και δεν διστάζει να ρισκάρει τη σωματική του ακεραιότητα μέχρι… θανάτου για να επιτύχει την κάθε του αποστολή.

Από την άλλη, ο σκηνοθέτης ΜακΚουόρι εκτελεί ένα είδος «παραγγελιάς» διαισθανόμενος απόλυτα την ευθύνη της συνεργασίας του με έναν απαιτητικότατο Κρουζ και φέρνει εις πέρας με επαγγελματισμό τη δική του αποστολή. Χωρίς το άγχος των σκηνοθετών που ανέλαβαν τους τελευταίους Μποντ, ο ΜακΚουόρι δεν χρειάζεται να μοχθήσει για να «ανανεώσει» το είδος, ούτε καν να… πουλήσει μούρη ικανοτήτων με σκηνές καταδίωξης που έτσι κι αλλιώς έχουν υψηλότερα μέτρα και σταθμά σύγκρισης. Η δουλειά του είναι να κρατά τον ρυθμό και να… τρέχει ξοπίσω από τον Χαντ / Κρουζ, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν είναι, λοιπόν, ότι στην «Πτώση» συμβαίνουν πράγματα που δεν έχουμε ξαναδεί στο σινεμά, ούτε και το ότι εδώ τα «επαναλαμβάνουν» ακόμη καλύτερα. Είναι η χημεία που επιτυγχάνει ο Κρουζ σαν ένα είδος απόλυτου υλικού, μέσω του οποίου ολόκληρη η ταινία προκαλεί μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις με εύστοχα αποτελέσματα. Είναι σχεδόν μαγικό. Και πιστώνεται στην αφοσίωση που επιδεικνύει σε τούτο το project ο Κρουζ.

Στην τελική, το «Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση» φαντάζει σαν ένα «ποτ-πουρί» από σεκάνς δράσης που αψηφούν λογική και σασπένς για να σε «στείλουν» ψυχαγωγικά, διατηρώντας μια πειστικότητα ρεαλιστικού (και όχι καρτουνίστικα υπερβολικού ή χιουμοριστικού, όπως στο «Wanted» του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ, για παράδειγμα, το οποίο μνημονεύω ιδιαίτερα για εκείνη την αδιανόητη πτώση του τρένου στη χαράδρα) και γήινου. Με ωριμότερους χαρακτήρες, που ο χρόνος «γράφει» πλέον την πείρα στα πρόσωπά τους. Με ρυτίδες, φόβους, μικροελαττώματα, προσωπικές ήττες και το κουράγιο να μην σταματούν μπροστά στην όποια πρόκληση. Από το 1996 μέχρι σήμερα, στην έκτη τους «Αποστολή», ο Ίθαν, ο Λούθερ και ο Μπέντζι μπορούν πλέον να κάνουν μέχρι και ολόκληρο 007 να ζηλεύει!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Η ψυχαγωγική μηχανή που ονομάζεται Τομ Κρουζ ανεβάζει την ισχύ της στο full power και μας παραδίδει το καλύτερο κεφάλαιο του franchise της «Επικίνδυνης Αποστολής»! Ελάχιστο πταίσμα η διάρκεια του φιλμ, που μπορούσε κάλλιστα να τριμαριστεί κατά 15 με 20 λεπτά, χωρίς να στερεί κάτι από την όλη απόλαυση. Απλά, η παραγωγή έπεσε κάπου στην παγίδα του «size matters». Ψεγάδι για ταινία του είδους της άλλο δεν εντόπισα. Κι αν δεν καταφέρει να κάνει μεγάλο εμπορικό σουξέ και στη χώρα μας τούτο εδώ, ας αλλάξουμε όλοι μαζί επάγγελμα, διότι το κοινό μάλλον (θα) έχει ξεχάσει τι θα πει διασκέδαση στο σινεμά. Εσείς που εξακολουθείτε να έχετε πρόβλημα με την περίπτωση Τομ Κρουζ, κοιτάξτε το ιατρικώς, επιτέλους.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;