FreeCinema

Follow us

ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΒΛΕΠΩ (2017)

(ALL I SEE IS YOU)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρκ Φόρστερ
  • ΚΑΣΤ: Μπλέικ Λάιβλι, Τζέισον Κλάρκ, Άνα Ο’Ράιλι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 109'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Μια τυφλή νεαρή γυναίκα πρόκειται να βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων, όταν μετά την αποκατάσταση της όρασής της διαπιστώσει πως η σχέση της με τον σύζυγό της απέχει στην πραγματικότητα κατά πολύ από αυτήν που θα αποκαλούσε κανείς «ονειρεμένη».

Με έναν τόσο hit and miss δημιουργό στη σκηνοθεσία όπως ο Μαρκ Φόρστερ, του «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ» και του πάλαι ποτέ σχετικού «Ο Χορός των Τεράτων» (αλήθεια, το θυμάται κανείς αυτό;), ουδεμία εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως στη φιλμογραφία του Γερμανού σκηνοθέτη / σεναριογράφου έρχεται να προστεθεί τώρα ένα ψυχολογικό δράμα σεξουαλικής…τυφλότητας με πρωταγωνίστρια την Μπλέικ Λάιβλι, που μετά το αναζωογονητικό «Σε Ρηχά Νερά» του Ζάουμε Κόλετ-Σέρα, επανέρχεται σε γνώριμα λημέρια οικειοποιούμενη εκ νέου την ιδιότητα του σκοτεινού (no pun intended) αντικειμένου του πόθου όλων των ανδρών ανεξαιρέτως. Άσε μας, κουκλίτσα μου!

Μετά από ένα τρομερό αυτοκινητικό δυστύχημα που αφήνει την Τζίνα (Λάιβλι) και την αδελφή της, Κάρλα (Ο’Ράιλι), ορφανές, η πρώτη μένει και τυφλή, αναγκασμένη πλέον να προσαρμόζει την καθημερινότητά της στο απόλυτο (ή σχεδόν, τέλος πάντων) σκοτάδι. Όταν αργότερα μπει στη ζωή της ο Τζέιμς (Κλαρκ), θα διαπιστώσει ότι η συντροφικότητα μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο βάλσαμο για την κατάστασή της, καθώς έχει πια στο πλευρό της έναν «φύλακα άγγελο», προορισμένο να την αγαπά και να τη φροντίζει. Μια μέρα θα δεχθούν ένα χαρμόσυνο τηλεφώνημα από τον γιατρό της Τζίνα, που της ανακοινώνει πως η πολυπόθητη εγχείρηση για τα μάτια της έχει δρομολογηθεί. Με συνοπτικές διαδικασίες, η όλη επέμβαση στέφεται με απόλυτη επιτυχία, η ηρωίδα μας μπορεί πλέον να ξαναδεί (αν και μόνο από το δεξί της μάτι) και τα πάντα αλλάζουν. Ο άνθρωπος, όμως, είναι ένα ον της συνήθειας και οι αλλαγές δεν αρέσουν πάντα σε όλους. Όσο η Τζίνα αρχίζει να ανακαλύπτει εκ νέου τον κόσμο γύρω της, διεκδικώντας τη χαμένη της ανεξαρτησία, τόσο ο Τζέιμς θα αντιμετωπίζει τη νεοαποκτηθείσα αυτοπεποίθηση της γυναίκας του σαν μια εκκολαπτόμενη απειλή για τον ίδιο και για το μέλλον του γάμου τους.

Από την αρχή κιόλας του φιλμ, γίνονται εμφανείς οι προθέσεις του Φόρστερ για μια ταινία διαφορετική από τις άλλες (του), χρησιμοποιώντας την απώλεια της όρασης της ηρωίδας του ως αφορμή για μια abstract, «αισθαντική» σκηνοθετική προσέγγιση που έχει στόχο να οπτικοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο ένα τυφλό άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Πρακτικά, αυτό σημαίνει χρωματικές διαθλάσεις, φωτογραφικά φίλτρα και αφηρημένα μοτίβα που επιχειρούν να αποδώσουν αναπαραστατικά το περιβάλλον της πρωταγωνίστριας όπως το «βλέπει» εκείνη, μέσω των αισθήσεων που της έχουν απομείνει. Η απόπειρα του Φόρστερ για ένα mainstream κινηματογραφικό αποτέλεσμα «ξώφαλτσης» art-house αισθητικής ουσιαστικά δεν πείθει κανέναν, αφού καταλήγει να προσεγγίζει εντελώς επιφανειακά τόσο την ψυχολογική σκιαγράφηση του ζευγαριού όσο και την κατάσταση της Τζίνα, λες και η επίκτητη τυφλότητά της (και η μετέπειτα αποκατάσταση της όρασής της) πρέπει να καταστεί μοναδικά «υπόλογη» για την επερχόμενη… μάχη των φύλων που θέλει την ίδια σε σεξουαλικό οίστρο (φάση, «κοίτα όλα αυτά τα λουκουμάκια που έχανα τόσα χρόνια που δεν έβλεπα»!) και τον Τζέιμς σε ρόλο ευνουχισμένου αρσενικού που χάνει το προνόμιο να περιποιείται την (θεο)γκόμενα – πρώην τυφλή γυναίκα του, η οποία σίγουρα θα τον σουτάρει έτσι όπως είναι, αφού (επιπλέον) δεν χρειάζεται να είναι μαζί του από ανάγκη. Μαρκ Φόρστερ – ανθρώπινες σχέσεις, σημειώσατε 1 – 0.

Αυτό που θα μπορούσε να είναι ένα τίμιο δράμα για τον σχεσιακό επαναπροσδιορισμό ενός ανδρόγυνου μετά την αναπόφευκτα μεγάλη ψυχολογική αλλαγή που μπορεί να επιφέρει ένα γεγονός όπως η επαναφορά της όρασης του ενός, καταλήγει σε ένα cheesy επακόλουθο συζυγικών αντιζηλιών και διαδοχικών ψεμάτων που πηγάζουν πρωτίστως από την ανειλικρίνεια των δυο εμπλεκομένων και από την απουσία διάθεσης για μια σοβαρή συζήτηση και αντιμετώπιση της παρούσας κατάστασης. Οι πολύπλοκες διεργασίες των ανθρώπινων σχέσεων δεν έχουν χώρο εδώ, με το σενάριο των Μαρκ Φόρστερ και Σον Κόνγουεϊ να είναι τόσο απλοϊκό στη σύλληψη και στην υλοποίηση, ίσα για να θαυμάσουμε τη Λάιβλι σε έναν ακόμη ρόλο… ανάφτρας, κάτι που επιτυγχάνεται μόνο όταν μπορεί και πάλι να δει, μιας που όσο είναι ακόμα τυφλή θα τη δεις να περιφέρεται με κοτσίδα τύπου Γκόλφω, άχαρα ρούχα και μακριές φούστες, μια extra υπενθύμιση των στερεοτύπων που από την πρώτη στιγμή επιμένει να σου πετά στα μούτρα ο Φόρστερ, στο όνομα μιας – κατά τα άλλα – «σκεπτόμενης» σκηνοθετικής αφήγησης. Ξέρεις αυτό που λένε μερικές φορές, ότι η αγάπη είναι τυφλή; Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του Φόρστερ: πλήρης δημιουργική «τυφλότητα».

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Είναι μια τυφλή που βλέπει το φως το αληθινό και μαζί με αυτό και τη σεξουαλική της αφύπνιση (μα, πόσο βαθύ;) και, γιατί όχι, ίσως και το επικείμενο κεράτωμα του συζύγου. Για να πούμε και την αλήθεια, η Λάιβλι δε θα ήταν και τόσο κακή αν δεν ήταν τόσο τυποποιημένη, πια, σε παρόμοιους… γκομενικούς ρόλους. Υπερφίαλο το όραμα του Φόρστερ, καμία επαφή με την πραγματικότητα το σενάριο και με ήρωες γραμμένους σχεδόν στο πόδι; Βασικά, καλύτερα να μη δεις τίποτα.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;