FreeCinema

Follow us

ΟΙ ΑΣΥΛΛΗΠΤΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΙ ΝΤΕ ΦΙΝΕΣ (1967)

(LES GRANDES VACANCES)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζαν Ζιρό
  • ΚΑΣΤ: Λουί ντε Φινές, Φέρντι Μέιν, Μαρτίν Κέλι, Φρανσουά Λεκιά, Ολιβιέ ντε Φινές
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 84'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: BIBLIOTHEQUE

Αυστηρός διευθυντής γαλλικού οικοτροφείου αρένων τιμωρεί τον μεγαλύτερο γιο του και… κουμπούρα στα θρανία Φιλίπ, στέλνοντάς τον στην Αγγλία με πρόγραμμα ανταλλαγής σπουδαστών, για να βελτιώσει και τη γλώσσα. Η αντίστοιχη περίπτωση που καταφθάνει στο σχολείο λέγεται… Σίρλεϊ και αποτελεί έναν κανονικό πειρασμό για όλα τα αγόρια. Φυσικά, ο καθένας τους έχει καταστρώσει εντελώς διαφορετικά σχέδια.

Μια από τις πιο αξιοπερίεργες επιλογές τίτλου «καταλόγου» που μας έρχεται σε επανέκδοση τούτο το καλοκαίρι, μας πηγαίνει πολλές δεκαετίες πίσω, όταν ο Γάλλος κωμικός Λουί ντε Φινές ήταν απίστευτα δημοφιλής (και) στη χώρα μας, με αποτέλεσμα οι πιο επιτυχημένες εμπορικά ταινίες του να παίζονται διαρκώς τέτοια εποχή, ειδικά σε παραθεριστικά κέντρα που διέθεταν θερινά σινεμά, τουλάχιστον έως και τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το είδος αυτών των τόσο… clean-cut κωμικών φιλμ, που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε και οικογενειακά, τροφοδότησε επίσης για πολλά χρόνια τα προγράμματα της κρατικής τηλεόρασης, ειδικά στις μεσημβρινές ζώνες του weekend. Σίγουρα ξεπερασμένες ως θέαμα, «Οι Ασύλληπτες Διακοπές» θα επιχειρήσουν να προκαλέσουν μια κάποια αίσθηση νοσταλγίας στη μεγάλη οθόνη του σήμερα, αν και προσωπικά θα χαρακτήριζα την κίνηση μια αληθινή… «τρολιά» που μάλλον σαρκάζει την πρόσφατη επιβολή της μόδας με τις γαλλικές κωμωδίες, οι οποίες διανέμονται σωρηδόν κατά τη διάρκεια αυτής της (μαρτυρικής εφέτος) θερινής σεζόν. Παραδόξως, ποιοτικά, το τότε δεν απέχει ιδιαίτερα από το τώρα…

Αυτό που ανατρέπει τα προαναφερθέντα της σύνοψης είναι το γεγονός ότι ο νεαρός Φιλίπ δεν φεύγει ποτέ για Αγγλία (αντ’ αυτού καταφθάνει εκεί ένας τροφαντός και άβουλος συμμαθητής του, ο οποίος βασανίζεται αλύπητα από τα βρετανικά πιάτα που… τον αρρωσταίνουν κυριολεκτικά!), αλλά γνωρίζεται με τη Σίρλεϊ και «κλέβονται» για να κάνουν παρέα με φίλους εκείνου (σε αναζήτηση κι άλλων κοριτσιών) για ένα κεφάτο boat trip. Ο πατέρας δεν θα αργήσει να ανακαλύψει την πλαστοπροσωπία που έχει συντελεστεί στην Αγγλία και, έξαλλος πια, θα ξεκινήσει το δικό του περιπετειώδες και (προφανώς) γκαφατζίδικο ταξίδι για να ξεμπροστιάσει τους δύο φυγάδες.

Ο Λουί ντε Φινές βρίσκεται στο στοιχείο του, φυσικά. Γκριμάτσες, σωματικό χιούμορ (που κόστισε και τη ζωή ενός stuntman στα γυρίσματα!) και γκαγκ θα θυμίσουν σε κάποιους παλαιότερους fans του κωμικού (εάν ζουν ακόμη…) τη συμπαθή αλλά όχι και σπουδαία σε ταλέντο παρουσία του, δίπλα σε ένα τυπικά εμφανίσιμο νεανικό καστ που κάνει «μοντερνιές» για να προσεγγίσει και το αντίστοιχο κοινό της εποχής (ακόμη και μέσω λιγοστών μουσικών σκηνών με χορό). Κάποια αστεία που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμικό «κανιβαλισμό» της γείτονος Αγγλίας αντέχουν ακόμη, αλλά δεν μιλάμε για αποθέωση της έμπνευσης ή του καλού γούστου – και όλα μαζί φιλτραρισμένα υπό ένα πρίσμα αφόρητου συντηρητισμού, για να μην θίξουμε κανένα μέλος του οικογενειακού μας κοινού!

Τουλάχιστον, σε μια γαλλική κωμωδία σαν τις «Ασύλληπτες Διακοπές» υπάρχει μια αίσθηση αγνότητας στις προθέσεις, ένα vintage χρώμα που «χαϊδεύει» διαφορετικά το βλέμμα, σε σύγκριση με τα σημερινά φιλμ του είδους που προκαλούν τάσεις φυγής (από το σινεμά…) κοντά στο ημίωρο. Αλλά, τη μαύρη μου αλήθεια θα την πω: γιατί να μην βλέπαμε σε ένα θερινό σινεμά σήμερα το απείρως καλύτερο και παρόμοιο θεματικά «Summer Holiday» (1963) με τον Κλιφ Ρίτσαρντ (που στο περσινό ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ είχε προκαλέσει ρίγη συγκίνησης στην πλειοψηφία των θεατών που το παρακολούθησαν); Ή ακόμη και το… «Κάτι να Καίει» (1964) του Γιάννη Δαλιανίδη, βρε αδελφέ! Και τα δύο είναι καλύτερα και πιο ψυχαγωγικά από τούτο εδώ. Ναι. Τι;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Vintage lovers, ετοιμαστείτε για οργασμό ανέμελου (και σχεδόν οικογενειακού) fun. Δεν έχει καλλιτεχνικές αξιώσεις, αλλά μπορεί να θυμίσει πράγματα στο πιο… ώριμο κοινό που σίγουρα θα ξαφνιαστεί με την ευκαιρία που του δίνεται, να ξαναδεί τον Λουί ντε Φινές σε κινηματογραφική οθόνη. Για όσους δεν κατάλαβαν λέξη από τα άνωθεν, θα φανεί ανιαρό και παιδαριώδες. Ενδεχομένως, η πιο «εκκεντρική» επανέκδοση του καλοκαιριού.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.