FreeCinema

Follow us

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ (2017)

(L’ORA LEGALE)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φικάρα & Πικόνε
  • ΚΑΣΤ: Φικάρα, Πικόνε, Βιντσέντζο Αμάτο, Ελεονόρα Ντε Λούκα, Ερσίλια Λομπάρντο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 92'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS

Σε μια μικρή, παραθαλάσσια πόλη της Σικελίας, απηυδισμένοι από την άθλια ποιότητα ζωής και τα σκάνδαλα των Αρχών, οι κάτοικοι εκλέγουν ως νέο Δήμαρχο έναν νομοταγή καθηγητή που υπόσχεται να φέρει την αλλαγή. Εκείνος θα τηρήσει τις υποσχέσεις του, αλλά όλη η πόλη… θα επαναστατήσει μπροστά στις απαιτήσεις τήρησης του κάθε κανόνα!

Με κάτι τέτοιες ταινίες, το λεγόμενο «εμπορικό» σινεμά στην Ελλάδα οδηγήθηκε στο απόλυτο τέλμα και κατέρρευσε (πρωτίστως στα ταμεία, εκεί που… τους πονάει, δηλαδή, διότι το καλό γούστο είχε εξολοθρευθεί προ πολλού). Οποία ειρωνεία, τώρα που η παραγωγή δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοια έργα εδώ, να μας έρχονται από… γείτονες χώρες. Στην περίπτωση της Ιταλίας, έστω, υπάρχει το κλασικό «una razza» σημείο ταύτισης, που πέρσι το καλοκαίρι είχε μετατρέψει σε sleeper hit την κωμωδία «Πού Πάω, Θεέ μου;» (διότι ο Θεός είναι μεγάλος…), άρα εφέτος πρέπει να αναζητήσουμε κάτι παρόμοιο, μπας και συρρεύσει το «λαϊκό» (μεταξύ μας, πιο λαϊκίστικο… πας και σε επιθεώρηση!) κοινό, το οποίο πρέπει να προετοιμάζεται και για την επερχόμενη κάθοδο της πρόσφατης φιλμογραφίας του Κέκο Τζαλόνε (πρωταγωνιστή του προαναφερθέντος φιλμ) εντός ολίγων εβδομάδων!

Οι Φικάρα & Πικόνε είναι ένα γνωστό κωμικό δίδυμο της Ιταλίας, το οποίο σκηνοθετεί τις ταινίες του από το 2007 (πέντε αριθμούνται, ζωή να ‘χουμε…). Και οι δύο τυγχάνουν μάλλον περιορισμένων υποκριτικών δυνατοτήτων, με τον πρώτο να περιφέρει κάποιες ελάχιστες μούτες που θα έκαναν τον Στάθη Ψάλτη να αισθάνεται ως ο συνεχιστής του μύθου του Μινωτή, ενώ ο δεύτερος είναι πιο άχρωμος και ουδέτερος, προφανώς για να μην κοντράρονται τα «ταλέντα» μεταξύ τους. Εδώ υποδύονται τους κουμπάρους του νέου Δημάρχου μιας μικρής σιτσιλιάνικης πόλης που ζούσε μέσα στο χάος της παρανομίας, για να βρεθεί στο ακριβώς αντίθετο άκρο, με τους δημότες / ψηφοφόρους να κλαίνε και να οδύρονται όταν η νομιμότητα τους χτυπά την πόρτα με πρόστιμα και συλλήψεις.

Η βασική ιδέα προσφέρεται για γέλιο και τα προβλήματα αυτής της πόλης θυμίζουν ολόκληρη τη σύγχρονη Ελλάδα, προφανώς. Δημόσιοι υπάλληλοι που κωλοβαράνε, μίζες, χατίρια και συμφέροντα που καταπατούν ακόμη και συνθήκες υγιούς διαβίωσης, αρκεί πάντοτε να βολεύεται κάποιος. Ο θεατής θα συναντήσει όλα αυτά τα εξωφρενικά στερεότυπα της ανομίας εντός της καθημερινότητας (ακόμη και του ιδίου, ενδεχομένως), μέχρι τη στιγμή που το φιλμ θα «κρίνει» και την άλλη πλευρά του νομίσματος, με τους πολίτες να είναι έτοιμοι να εξεγερθούν (υπό τη σκέπη της Εκκλησίας!) κατά του νεοεκλεγέντος Δημάρχου, για να επιστρέψουν στην «κανονικότητά» τους.

Το (όποιο) αστείο εξαντλείται γρήγορα και «Τα Παράπονα στο Δήμαρχο» διατηρούν μονάχα μια εμμονή προς το λαϊκίστικο, αναζητώντας απεγνωσμένα ένα «punchline» που θα «κλειδώσει» την πλοκή και θα οδηγήσει σε ένα φινάλε (απλά και μόνο επειδή το φιλμικό τέλος πρέπει να επέλθει κάποτε). Αλλά… με τι μήνυμα; Οι Φικάρα & Πικόνε δεν είναι ικανοί (ως σκηνοθέτες καλύτερα να μην γίνει κουβέντα) να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση στο τι ακριβώς προτείνει τούτη η ταινία, φλερτάροντας περισσότερο με αυτό που ο λαουτζίκος θα ονειρευόταν ως την ιδανική «λύση»: το βόλεμα στην κοσμάρα του! Η παρουσία ενός μυστηριώδους, εξ αποστάσεως «παρατηρητή» των τεκταινομένων, δε, ποτέ δεν καταλήγει να μετατρέπεται σε μια ανατρεπτική υποπλοκή του σεναρίου, κάνοντάς σε να απορείς γιατί υφίσταται εξαρχής! Πραγματικά, ένα πελώριο «γιατί;» θα έπρεπε να πλανάται πάνω από το σύνολο του φετινού κινηματογραφικού (μας) καλοκαιριού…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Εάν σας… κάλυψε το χιούμορ του περσινού «Πού Πάω, Θεέ μου;», παρόμοια είναι και η γεύση εδώ, αλλά με κατώτερο κωμικό timing, ευρήματα ή λιγότερο χαρισματικούς ηθοποιούς (που θα σας κάνουν να νιώσετε ότι οι… προ «κρίσης» ελληνικές τηλεοπτικές σειρές του είδους δεν ήταν και τόσο κακές). Εάν όλα τα ανωτέρω σάς… σηκώνουν τις τρίχες κυριολεκτικά, μην το τολμήσετε, για να μην ψάχνετε σε ποιον θα κάνετε τα δικά σας παράπονα…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.