FreeCinema

Follow us

ΦΟΒΟΥ ΤΟΝ ΠΕΘΕΡΟ (2017)

(ALL NIGHTER)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκάβιν Γουάισεν
  • ΚΑΣΤ: Τζ. Κ. Σίμονς, Eμίλ Χερς, Άναλι Τίπτον, Κρίστεν Σάαλ, Τάραν Κίλαμ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 86'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Εργασιομανής πατέρας, που έχει χάσει τα ίχνη της αγαπημένης του κόρης, αναγκάζει το πρώην boyfriend της να τον βοηθήσει να τη βρει. Αρχικά μοιάζει εύκολο, αλλά η αναζήτησή της στο Λος Άντζελες αποδεικνύεται ιδιαιτέρως δύσκολη, μέχρι και επικίνδυνη.

Για τα θρίλερ τρόμου γκρινιάζουμε τον τελευταίο καιρό, η αμερικάνικη κωμωδία όμως είναι αυτή που δεν σηκώνει κεφάλι με τίποτα. Διότι κάθε τόσο, μέσα στην αυξημένη ποσοτικά horror σαβούρα, εμφανίζεται ένα «Τρέξε!» ή ένας «Διχασμένος» για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον για το είδος, σε αντίθεση με την κωμωδία των καιρών μας, όπου θαρρείς πως συναγωνίζεται η μία ταινία την άλλη για το ποια θα κάνει τον θεατή να γελάσει… λιγότερο! Τούτη η πιο πρόσφατη που βγαίνει στις αίθουσες, δεν ξεφεύγει σε τίποτα από αυτά στα οποία το genre μας έχει συνηθίσει εσχάτως: συμπαθές ξεκίνημα, γρήγορη εξάντληση του αστείου και… άντε να τελειώνουμε, να πηγαίνουμε σπίτια μας.

Ο αγχωμένος και νευρικός Μάρτιν γνωρίζει επιτέλους τον πατέρα της κοπέλας του, σε ένα δείπνο που δεν εξελίσσεται όπως ίσως αυτός θα περίμενε. Ο κύριος Γκάλο είναι ένας ψαρωτικά αυστηρός τύπος με ιδιαίτερη αδυναμία στην κόρη του, την οποία εξαιτίας της μυστηριώδους φύσης της δουλειάς του, που τον αναγκάζει να γυρίζει συνεχώς τον κόσμο, ελάχιστα βλέπει. Έξι μήνες μετά το σχεδόν καταστροφικό δείπνο γνωριμίας τους, ο Μάρτιν αντικρίζει (προς μεγάλη του έκπληξη) τον παραλίγο πεθερό του στο κατώφλι της πόρτας του. Εκείνος δεν γνωρίζει πως το ζεύγος έχει πλέον χωρίσει, αλλά μιας και δεν ξέρει κανέναν άλλο φίλο της κόρης του, τον αναγκάζει να τον οδηγήσει στην τελευταία της γνωστή διεύθυνση διαμονής. Αυτός θέλοντας και μη δέχεται, ξεκινώντας έτσι αυτό που θα αποδειχθεί ένα χαοτικό 24ωρο αναζήτησης.

Θυμίζει λίγο την «Αρπαγή» (στην οποία εμμέσως γίνεται αναφορά σε μια έξυπνη σκηνή), σε έναν πιο κωμικό, α λα buddy movie τόνο, ο οποίος ενισχύεται αρχικά από το μυστήριο που καλύπτει την επαγγελματική ενασχόληση του κυρίου Γκάλο, αν και από τη στιγμή που θα γίνει φανερό αυτό το στοιχείο ουδόλως χρησιμοποιείται στην εξέλιξη της υπόθεσης. Η ιστορία ακολουθεί μια μονοδιάστατη πορεία, με το αταίριαστο (αρχικά) ζευγάρι να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι κι από bar σε bar, ψάχνοντας τα ίχνη της Τζίνι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που παίρνουν από τον καθένα που συναντούν. Είναι εντυπωσιακό, βέβαια, το πώς μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτο σε ολόκληρο Λος Άντζελες να βρει κάποιος έναν φυσιολογικό άνθρωπο, στον οποίο θέλεις να κάνεις μια απλή ερώτηση, περιμένοντας να λάβεις μια απλή απάντηση. Έτσι, από το φευγάτο ζεύγος με τον μαστούρη τυπά και τη γλυκομίλητη στα όρια του να την πνίξεις γυναίκα, μέχρι την εισβολή στο σπίτι συγκατοίκου της κόρης και το μπλέξιμο με την αστυνομία, βλέπουμε να παρελαύνουν όλοι οι «καμένοι» της πόλης, οι οποίοι είτε θα πίνουν, είτε θα «καπνίζουν», είτε θα… ψάχνονται γενικώς. Όπως είναι λογικό, το αστείο όχι μόνο τελειώνει πριν το ημίωρο, αλλά η διαρκής του επανάληψη, χωρίς ίχνος καινούργιας ιδέας ή υποτυπώδους έστω υποπλοκής που θα βοηθούσε να διατηρηθεί ένα κάποιο μίνιμουμ ενδιαφέροντος, οδηγεί στην αδιαφορία για τα όσα διαδραματίζονται. Τουλάχιστον δεν καταφεύγει ποτέ στο προσβλητικό και χυδαίο χιούμορ, κρατώντας ένα σχετικό επίπεδο.

Ο Τζ. Κ. Σίμονς οδεύει ολοταχώς προς την τυποποίηση (εάν δεν το έχει πάθει ήδη), αφού εδώ επαναλαμβάνει αυτό ακριβώς που τον έχουμε δει να κάνει σε πληθώρα φιλμ, από το «Juno» (2007) μέχρι το «Χωρίς Μέτρο» (2014), όντας όμως ο πρωταγωνιστής πλέον, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για έναν κλασικό καρατερίστα του διαμετρήματός του. Φτιάχνει καλή χημεία με τον Εμίλ Χερς, όμως δεν βοηθιέται κανένας από τους δυο τους από το ανέμπνευστο σενάριο, ούτε και από τους διακοσμητικούς δεύτερους χαρακτήρες, της Τζίνι συμπεριλαμβανομένης, η οποία ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο της υπόθεσης από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, περισσότερο με χαμένο αντικείμενο μοιάζει σεναριακά παρά με… άνθρωπο που κάποιοι (που ενδιαφέρονται γι’ αυτόν) ψάχνουν να βρουν.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Κωμωδία στην οποία οι αστείες καταστάσεις και ατάκες μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχημένη. Έχει, πάντως, το πλεονέκτημα της μικρής διάρκειας, οπότε οι επαναλαμβανόμενες σκηνές της δεν θα προλάβουν να κουράσουν και τόσο. Δεν είναι το χειρότερο που μπορείς να πάθεις, καθώς έχει γρήγορο ρυθμό, ενώ το όποιο χιούμορ δεν προκύπτει από τη νοητική υποβάθμιση του θεατή με αστεία «τουαλέτας», όπως συνηθίζεται τελευταίως. Στην τελική, αν δεν τη δεις μη φανταστείς ότι θα μείνεις ξύπνιος… all night από τη στεναχώρια σου.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.