BLAIR WITCH: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (2016)
(BLAIR WITCH)
- ΕΙΔΟΣ: Τρόμου
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άνταμ Γουίνγκαρντ
- ΚΑΣΤ: Τζέιμς Άλεν ΜακΚιουν, Κάλι Χερνάντεζ, Κόρμπιν Ράιντ, Μπράντον Σκοτ, Γουές Ρόμπινσον, Βάλορι Κάρι
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 89'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ
Πιστεύοντας ότι ένα από τα videos που βρέθηκαν στο δάσος της μάγισσας του Μπλερ απεικονίζει την εξαφανισμένη αδελφή του, ο Τζέιμς πηγαίνει με μια ομάδα φίλων του στον «τόπο του εγκλήματος» (;), με την ελπίδα να βρεθούν στοιχεία που θα υποχρεώσουν τις Αρχές να ανοίξουν εκ νέου τον φάκελο της υπόθεσης.
Από το 1999 και το original «The Blair Witch Project», είχα εκθέσει δημόσια την αντίθεσή μου και τις ανησυχίες μου για τις επιπτώσεις εκείνου του φιλμ στο genre των ταινιών τρόμου. Όχι άδικα, όπως αποδείχθηκε. Το μόνο πράγμα που «κερδίσαμε» από όλη αυτή την ιστορία ήταν το υπο-είδος του found footage θρίλερ, με κοινό χαρακτηριστικό την… (ταρα)κουνημένη κάμερα και το α λα «αμοντάριστα πλάνα» φιλμικό υλικό, το οποία δήλωνε, στην τελική, μια κάποια τρομακτική τραγωδία ή την ατυχή κατάληξη των ηρώων που το βιντεοσκόπησαν. Από την άλλη, οι παραγωγοί του συγκεκριμένου franchise αλλά και όλων των υπολοίπων ταινιών της σειράς (με την κακή έννοια), θησαύρισαν κατεβάζοντας το κόστος των δημιουργιών τους σε επίπεδο που θα μπορούσε μέχρι και να βγάζει τη γλώσσα του προς τις πάλαι ποτέ b-movies!
Για λόγους… αισχροκέρδειας, η περίφημη μάγισσα του Μπλερ «ανασταίνεται» εντελώς άξαφνα εφέτος, μέσω τούτου του φιλμ στο οποίο πρωταγωνιστεί παρέα αθώων νέων που, φυσικά, χάνεται σε εκείνο το δάσος, αναζητώντας τη χαμένη από τα τότε αδελφή του ενός. Ως οδηγοί τους, θα εμφανιστούν δύο ντόπιοι με κοινά ενδιαφέροντα περί μαγείας και σατανισμού (ή… whatever!), τους οποίους προσέγγισαν μέσω διαδικτύου, χωρίς να πολυανησυχούν για το nickname που χρησιμοποιούσαν (Darknet 666)! Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο σήμερα, βέβαια, είναι το γεγονός ότι παρακολουθούμε νεαρούς ανθρώπους που επί μιάμιση ώρα δεν ποστάρουν στο Facebook ή το Instagram και, αν ρωτάς κι εμένα, αυτό είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που συμβαίνει στο «Blair Witch»!
Όχι ότι υπάρχει αδιαφορία απέναντι στις νέες τεχνολογίες ή τα gadgets (το μόνο «εκσυγχρονιστικό» στοιχείο σε τούτο το sequel) που χρησιμοποιούν οι ήρωες του φιλμ και, ενδεχομένως, θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους για φυγή. Απλά, όλα πάνε στράφι… Και το GPS και το drone που «κατασκοπεύει» πάνω από το δάσος και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς βγαίνουν εκτός λειτουργίας εντός αυτής της αχανούς έκτασης, η οποία αυτή τη φορά μετατρέπεται και σε… «τρίγωνο των Βερμούδων», καθώς ο χωροχρόνος χάνει το νόημά του! Αλλού ξημερώνει, αλλού νυχτώνει, άλλος νομίζει ότι έχει περάσει μία μέρα, άλλη τρέχει και οδύρεται ως νηστική για πέντε ημέρες… στο ίδιο ακριβώς διάστημα, ενώ υπάρχει και άλλος που επιδεικνύει κανονική γενειάδα (από το πουθενά, προφανώς), επίσης στο πλαίσιο 24ωρου και κάτι!
Τα τρικ είναι πάντοτε τα ίδια: οι πρωταγωνιστές βρίσκονται μόνοι στο σκοτάδι και με τη βοήθεια ενός φακού περιμένουμε να δούμε «κάτι» που θα τους επιτεθεί και θα τους παρασύρει προς τον βέβαιο θάνατο, αλλά περιοριζόμαστε σε πλάνα «ναυτίας» και ηχητικά εφέ που πρέπει να παίξουν τον ρόλο του «μπαμπούλα» στην αίθουσα. Επειδή το κομμάτι του δάσους δεν αντέχει καν σεναριακά (με τους δύο υπόπτων κινήτρων ντόπιους να μην ξεκαθαρίζουν ποτέ τον ρόλο τους, ειδικότερα), αυτή τη φορά μπαίνουμε για περισσότερη ώρα στο σπίτι της μάγισσας, ανεβαίνοντας ορόφους (σαν πίστες video game) ή κατεβαίνοντας στο γνωστό υπόγειο, το οποίο εδώ αποκαλύπτει και μια υπόγεια στοά για να σπαταλήσουμε περισσότερο χρόνο, χωρίς όμως ο σκηνοθέτης να εκμεταλλεύεται (όπως συνέβη και σε δύο τουλάχιστον σκηνές με δέντρα εκεί έξω, χαμένες ευκαιρίες για homage στο παλιό «Evil Dead») την κλειστοφοβία ή τον κίνδυνο εγκλεισμού. Το αινιγματικό (όπως πάντα) φινάλε σου δίνει και το έναυσμα να… ουρλιάξεις: από χαρά επειδή τελείωσε η ταινία ή από τον φόβο ενός ακόμη sequel.