της Βικτωρίας Μιχαήλ

Και το πιο κεφαλαιώδες ερώτημα: θα σταματήσουν τις ασκήσεις (εδάφους εν προκειμένω) εις βάρος μας τα μικροφίλμ της πλαγγόνας της Mattel, που εσχάτως ρίχνει τη στεφάνη της όχι – όπως ανέκαθεν – μόνο καλλιτεχνικά αλλά και ταμειακά στην απίκο σε κάθε σινεπίδειξή της Ελλάδα; Η απάντηση, από μια βετεράνο της επικίνδυνης αποστολής «παρακολούθηση και assessing των ταινιών του franchise» (και τις έχω δει όλες, έτσι;), είναι «Δύσκολο το βλέπω». Καθώς, και τεκμήριο προς τούτο είναι τα αμέσως προηγούμενα «Barbie & Oι Αδερφούλες της σε Μια Απίθανη Κουταβοπεριπέτεια» και «Barbie: Η Πριγκίπισσα & H Ροκ Σταρ» που βούταγαν intel απ’ τα «Στο Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού» και «Camp Rock» αντίστοιχα, η σειρά πλέον ακολουθεί τα ίχνη όχι απλώς δημοφιλών ενήλικων genre αλλά συγκεκριμένων hit του écran, τα οποία κατεβάζει στον δείκτη – και συναισθηματικής – νοημοσύνης, το μορφωτικό επίπεδο και το αισθητικό σύμπαν των κορασίδων ανά τον πλανήτη.

Καθόλου άκρως απόρρητο το τι περιμένει, επομένως, το σεσημασμένο target group σ’ αυτό το αμφιρρέπον α λα Νάντια Κομανέτσι μεταξύ του «Spy Kids» και του «Οι Άγγελοι του Τσάρλι 2» toon. Νύχια – εικονικά πληκτρολόγια, βόμβες με glitter, κράνη που δεν χαλάνε το χτένισμα (!) στο… επίπεδο των sine qua non τεχνολογικών εφοδίων χάρη στα οποία συχνά τη βγάζουν καθαρή στα δύσκολα οι όποιοι 00κάτι κι εν προκειμένω οι τρεις ζωγραφιστές Κλέλιες Πανταζή μας. Και, μια είσοδος μυστικής βάσης στην πινακίδα του Χόλιγουντ, μια πίστα με rappel, δύο σασπενσάκια υπεξαίρεσης αντικειμένου εν μέσω συναγερμού πλέγματος ακτίνων laser, το απαραίτητο μουσικό μοντάζ προβαρίσματος όλων των κομματιών μεταμφίεσης σε μια γκαρνταρόμπα, ένα επεισοδιακό νταβαντούρι κατόπιν πλαστοπροσωπίας σε gala μουσείου, μια διαφυγή μέσω αεραγωγού, που εκπέμπουν χιλιοακουσμένα μες απ’ τον πολυφορεμένο κοριό των θεματικών στερεοτύπων.

Ούτε αγαπημένα (όχι από μένα, εννοείται…) αξεσουάρ τού nécessaire props και αξιών της ξανθιάς δε λείπουν – και δεν αναφέρομαι στο ροζ και το μωβ που βάζουν τις πινελιές τους παντού. Τα «Τι γλυκό!» (χωρίς πλάκα, η ατάκα ακούγεται αυτούσια…) κατοικίδια είναι εδώ κυριολεκτικά σαν τον σκύλο και τη γάτα, αλλά ομιλούντα bots πλέον, που συνδράμουν στα περιπετειώδη καθέκαστα. Οι άνδρες, όταν δεν είναι διακοσμητικοί ή περαστικοί ως ρόλοι, είναι είτε φλούφληδες «ιππότες» (ο 17χρονος Κύρος Γρανάζης σε geek εκδοχή, που «κολλάει» με την techie της hot τριάδας) είτε μ’ ένα je ne sai quoi αντιπάθειας ( το #2 τού τύπου CIA οργανισμού, θεατή ψυλλιάσου…). Και τα «Έχει να κάνει με το να περνάς καλά, όχι να είσαι τέλεια», «… ομάδα. Σαν οικογένεια» και «Πρώτα δες το με το μυαλό σου και μετά κάν’ το» (το previsualization γίνεται σεναριακό εργαλείο or what?) ξεμπροστιάζονται ως οι νέες ντιρεκτίβες των εμψυχωτικών διδαγμάτων ζωής από γυναίκες προς γυναίκες.

Το καλό, εκτός του ότι σε μπριζώνει κι εσένα το operation κομμάτι, αν είσαι fan του κατασκοπικού; Η παλιομοδίτικη φαντασία (βασιλικοί οίκοι, μαγικά κτλ.) είναι πλήρως απούσα από αυτή την πιο πρόσφατη δοκιμασία της ηρωίδας, που καβαλάει μηχανάρα και πολεμάει drones όταν δεν κάνει εναέριες τούμπες. Κι υποπτεύεσαι νωρίς την ταυτότητα της άπιαστης κλέφτρας αλλά όχι του εντολοδότη της – προτού αυτός το γυρίσει standard σε επίδοξο παγκόσμιο κυρίαρχο κι αυτή σε sister. Γιατί, σε αντίθεση με την έκβαση της υπόθεσης, το κακό είναι ανίκητο. Και αφορά τ’ ότι το matchmove στις σκηνές δράσης ρέει μαζί με την αδρεναλίνη αλλά σε μια σκηνή τρεξίματος καρφώνεται ως δευτεράντζα ενώ το κουκλίστικο ματ στα πρόσωπα, που, ΟΚ, αντικατοπτρίζουν το «τούτο» της κούκλας, ενοχλεί πάντα στα κοντινά – ας μη μιλήσουμε για το thigh gap πρότυπο που σπρώχνεται κρυμμένο ύπουλα πίσω από το κοντυλένιο physique characters. Τ’ ότι απ’ τους υποτυπώδους σκιαγράφησης χαρακτήρες απορείς πώς εξαφανίστηκαν πλήρως αυτή τη φορά οι γονείς, ειδικά απ’ τη στιγμή που τριγυρνάει ακηδεμόνευτη μια μικρή αδελφή και ένθερμη οπαδός της Barbie (άλλες νουθεσίες σε δαύτην…). Τ’ ότι το χαριτωμένο – διαφυλετικό κιόλας – flirt του προκομμένου του εργαστηρίου με την digerata των κορίτσαρων προδίδεται πλατωνικά. Τ’ ότι πάλι ένας «ξύλινος» ηθοποιός, στη φωνή τού υφισταμένου πράκτορα, κάνει μπαμ στη με λίγες ευτυχώς μεταφραστικές αβλεψίες μεταγλώττιση (το δέον ρήμα «τερματίζω» ηχηρά απόν σ’ εκείνο το «… αποφάσισε να τελειώσει την εκπαίδευσή σας»). Ας μην το τραβάμε, ωστόσο: ξέρετε ποιοι και γιατί πέφτετε θύματα της επιχείρησης «Ψυχαγωγήστε την πριγκίπισσα του σπιτιού». Αλλά αυτό το «μίκι μάους» – μήνυμα θα αυτοκαταστραφεί σε 10, 9, 8, 7, πόσα ακόμα sequels;