FreeCinema

Follow us

Ο ΑΡΧΑΡΙΟΣ (2015)

(THE INTERN)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νάνσι Μάγερς
  • ΚΑΣΤ: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ανν Χάθαγουεϊ, Ρενέ Ρούσο, Άντερς Χολμ, Ζακ Πέρλμαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 121'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Συνταξιούχος και χήρος στα 70 του, ο Μπεν επιχειρεί ένα comeback στην εργασιακή ενεργό δράση, απαντώντας στην αγγελία ενός online fashion site για interns «κάποιας ηλικίας», το οποίο διευθύνει η αθεράπευτα εργασιομανής και νεοτάτη ιδρύτριά του, Τζουλς. Θα καταφέρουν να συνεργαστούν και να καλύψουν το χάσμα… των γενεών που τους χωρίζει;

Μερικές φορές δεν χρειάζεται να αλλάξεις τις συνταγές ενός είδους. Είναι χρήσιμο, όμως, να τις προσαρμόζεις και στο παρόν του θεατή πού και πού. Το σινεμά της Νάνσι Μάγερς είναι «προκατασκευασμένο», συνήθως romantic και κυρίως στοχευμένο προς το γυναικείο κοινό. Γνωρίζει τι θέλει να καταναλώσει ο πελάτης, κόβει και ράβει στο «πατρόν» της εμπορικότητας, δίνει μια «φαντασία» που δείχνει και τόσο γήινη μαζί, κι έχει καβαλήσει το feelgood συναίσθημα για τα καλά. Σχεδόν ποτέ για τα μάτια της κριτικής, αλλά συχνότερα για… την τσέπη μιας μεγάλης μερίδας θεατών, ίσως πιο ώριμων ηλικιακά, πια. Στον «Αρχάριο», λοιπόν, το κοινό που μπορεί να ταυτιστεί με τον ήρωα που υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, συναντά το σύμπαν, τον τρόπο ζωής και επικοινωνίας, τους εθισμούς και τα λάθη της γενιάς της Ανν Χάθαγουεϊ, επιχειρώντας ένα ανανεωτικό «πάντρεμα» αυτών των δύο κόσμων.

Ψυχαγωγικά, στο σύνολό του, το φιλμ πετυχαίνει κάτι θαυμαστό: δείχνει τόσο «προσγειωμένο», τόσο down to earth, αβίαστα και με φυσικότητα, που ξεπερνά τους κινηματογραφικούς ρόλους του καστ. Δείχνει ανθρώπους που μιλάνε κανονικά, που έχουν φιλοδοξίες, που ταλαιπωριούνται στα προσωπικά τους, που μπορεί και να μην βλέπουν τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους, αλλά θα υποκύψουν με διάθεση προς το καλύτερο και θα «δουν» τι είναι αυτό που λέμε ζωή. Ασχέτως ηλικίας. Ναι, είναι λίγο σαν «παραμυθάκι» ταυτόχρονα και η καθημερινότητα αυτών των χαρακτήρων δεν κρύβει τίποτε το τραγικό, πέρα από το ότι ο χρόνος της θνητής μας ύπαρξης… τρέχει. Και θυμάσαι τι είχε πει ο Φέρις Μπιούλερ γι’ αυτό, έτσι;

Τα στερεότυπα υπάρχουν – γιατί ο πελάτης δεν πρέπει να… χάνει τον δρόμο του στο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας. Η Τζουλς είναι η δυναμική, εργαζόμενη γυναίκα που καταπιέζει τους πάντες αλλά και φοβάται να επιβάλει τα θέλω της, έως και να πείσει τον ίδιο της τον εαυτό ότι είναι επιτυχημένη και στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Αυτό το τελευταίο είναι μια αλήθεια, όταν δίπλα στον επαγγελματικό της κόσμο προσθέσεις έναν γάμο με μωρό παιδί, σε ένα σπιτικό όπου οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, με τον σύζυγο να είναι περισσότερο «μητέρα» παρά ταίρι κι εραστής. Ο Μπεν, από την άλλη, είναι το πρότυπο του «father figure», η πατρική μορφή που εκείνη έχει προφανώς στερηθεί από τη ζωή της. Με τη σειρά του, εκείνος έχει μόλις στερηθεί μια αγαπημένη σύζυγο που «έφυγε» από κοντά του, με πολλά ψυχικά αποθέματα ακόμη που θέλει να χαρίσει στους γύρω του. Φυσικά, εσύ μαντεύεις τη συνέχεια…

Παραδόξως, όσο ο «Αρχάριος» κινείται σε αυτό το πλαίσιο του γνώριμου (αλλά όχι ακριβώς γλυκανάλατου, διότι εδώ ρομάντζο δεν υφίσταται), η Μάγερς κρατάει στα χέρια της μια επιτυχία. Που, αρκετά ειρωνικά, θα «εκτροχιαστεί» από τις επιταγές τής συνταγής. Κάθε ταινία από τα παρακλάδια του genre τής κομεντί, στο τελευταίο μισάωρο, επιφυλάσσει μια (σχεδόν) δραματική ανατροπή στις σχέσεις ενός ζευγαριού, που έχει ένα εικοσάλεπτο περίπου για να… επουλωθεί, μέχρι το προσδοκώμενο happy end. Εδώ τα προβλήματα είναι δύο: α) το φιλμ έχει ήδη ξεπεράσει τα χρονικά όρια των τυπικών ταινιών του είδους όταν θυμάται να ξεφουρνίσει τη συζυγική κρίση της Τζουλς και β) η υποπλοκή που βαραίνει αυτόν τον χαρακτήρα και ουρανοκατέβατη σκάει πάνω στο σενάριο και ο Άντερς Χολμ παραείναι λίγος για τον ρόλο, δίνοντάς μας ένα… καλό μάθημα του τι θα πει λάθος στο κάστινγκ!

Όλο αυτό το κομμάτι, λοιπόν, αποδυναμώνει τη γοητεία του «Αρχάριου», αποκαλύπτει ψεγάδια και στην ηρωίδα της Χάθαγουεϊ, και επιτρέπει στον Ντε Νίρο να σου σκάσει ένα αφοπλιστικό χαμόγελο και να σε κάνει να καταλάβεις ότι σχεδόν από μόνος του κρατούσε όλο το έργο αυτά τα 121 (και αρκετά ξεχειλωμένα…) λεπτά. Με χιούμορ και αληθινή καρδιά. Χωρίς να αισθάνεσαι ότι τον ήξερες και από παλιά. Γιατί ο τύπος είναι ηθοποιός, μεν, αλλά όταν βρίσκει τον ιδανικό του τόνο παιξίματος (ανάλογα με την περίσταση και τις ανάγκες τού ρόλου), γίνεται ο ρόλος. Ακόμη και σε κάτι τόσο εύπεπτο.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Είναι μια κομεντί για ανθρώπους που έχουν επαφή με το σήμερα. Κι εκείνους που το ακολουθούν τροχάδην για να το καταλάβουν. Τείνει χείρα συμφιλίωσης σε διαφορετικούς τρόπους ζωής και γενιές, δεν σου πουλάει αγάπες κι έρωτες ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό του «ζευγάρι» και σε διασκεδάζει ανάλαφρα. Αν βλέπεις αυτό το είδος του κινηματογράφου με κυνισμό, το προσπερνάς, προφανώς (κι ας το… κρυφοκοιτάς όταν το πετυχαίνεις στην τηλεόραση!). Αν γουστάρεις πιο πολύ το στιλ του Τζαντ Άπατοου, πες στους γονείς σου ότι βγήκε μια ωραία κομεντί στο σινεμά. Αν θέλεις να κλάψεις αφημένος στη φαντασία τού Χόλιγουντ, νοίκιασε το… «Singin’ in the Rain», ξάπλωσε στο κρεβατάκι σου κι ονειρέψου!


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι ο Ντε Νίρο χήρος και ΚΑΠΗ φάση και κάνει τον ασκούμενο σε ρουχάδικο e-shop, για να ξεχνιέται. Και το αφεντικό είναι μια μικρή μέγαιρα και αγαμήτου. Date movie για «μωρά» με πατρικό σύνδρομο.